درمان دیابت اغلب شامل مصرف داروها و تزریق انسولین می شود، اما بسیاری از مردم مصرف مواد غذایی که به کاهش قند خون کمک می کنند نیز را مد نظر قرار می دهند. یک نمونه دارچین است که به عنوان ادویه ای محبوب در شیرینی پزی و آشپزی مورد استفاده قرار می گیرد.

دارچین فواید سلامت مختلفی را ارائه می کند که از آن جمله می توان به توانایی کاهش قند خون و کمک به مدیریت دیابت اشاره کرد.

دارچین چیست؟

دارچین ادویه ای معطر است که از گونه های مختلف از درختان دارچین (Cinnamomum) گرفته می شود. در شرایطی که ممکن است دارچین را به غذا یا سریال صبحانه خود اضافه کنید، این ادویه هزاران سال است که در پزشکی سنتی و حفظ مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد.

برای به دست آوردن دارچین، پوست درونی درختان دارچین باید کنده شوند. سپس، پوست های تهیه شده خشک می شوند که موجب لوله ای شکل شدن پوست و شکل گیری چوب های دارچین می شود، که می تواند با پردازش بیشتر از آنها پودر دارچین تهیه کرد.

انواع مختلفی از دارچین به فروش می رسند، اما به طور معمول در دو دسته مختلف طبقه بندی می شوند:

سیلان: به نام «دارچین واقعی» نیز شناخته می شود و گران قیمت‌ترین نوع دارچین است.

کاسیا: نمونه ای ارزان‌تر است و در اکثر محصولات غذایی حاوی دارچین یافت می شود.

در شرایطی که در قالب دو نوع به فروش می رسد، اما تفاوت های مهمی بین این دو نوع دارچین وجود دارد که در ادامه این مقاله به آنها اشاره خواهد شد.

دارچین حاوی آنتی اکسیدان هایی است که فواید سلامت بسیاری را ارائه می کنند

نگاهی سریع به ارزش تغذیه ای دارچین ممکن است به این باور منجر نشود که با یک ابرماده غذایی مواجه هستید. اما در شرایطی که دارچین از ویتامین ها یا مواد معدنی فراوان بهره نمی برد، حاوی مقدار زیادی از آنتی اکسیدان ها است که فواید سلامت این ماده غذایی را موجب می شوند.

در حقیقت، گروهی از دانشمندان محتوای آنتی اکسیدانی 26 گیاه دارویی و ادویه مختلف را مورد مقایسه قرار داده و دریافتند که دارچین پس از سیر در جایگاه دوم از نظر بیشترین میزان آنتی اکسیدان ها قرار دارد. آنتی اکسیدان ها از این نظر مهم هستند که به بدن در کاهش استرس اکسیداتیو، نوعی آسیب به سلول ها، که رادیکال های آزاد موجب آن می شوند، کمک می کنند.

استرس اکسیداتیو تقریبا در ابتلا به همه بیماری های مزمن از جمله دیابت نوع 2 نقش دارد.

دارچین از انسولین تقلید می کند و حساسیت به انسولین را افزایش می دهد

افرادی که به بیماری دیابت مبتلا هستند، چه لوزالمعده قادر به تولید انسولین کافی نباشد یا سلول های به درستی به انسولین واکنش نشان ندهند، با سطوح بالای قند خون مواجه می شوند. دارچین ممکن است از طریق تقلید آثار انسولین و افزایش انتقال گلوکز به سلول ها به کاهش قند خون کمک کرده و با دیابت مقابله کند.

همچنین، دارچین از طریق افزایش حساسیت به انسولین، قند خون را کاهش می دهد زیرا انسولین را در انتقال گلوکز به سلول ها کارآمدتر می کند.

نتایج یک مطالعه با حضور هفت شرکت کننده مرد افزایش فوری حساسیت به انسولین پس از مصرف دارچین را نشان داد و اثر آن برای 12 ساعت دوام آورد. در مطالعه ای دیگر نیز هشت شرکت کننده مرد پس از دو هفته مصرف دارچین افزایش حساسیت به انسولین را نشان دادند.

دارچین قند خون ناشتا را کاهش می دهد و ممکن است هموگلوبین A1c را کاهش دهد

چندین مطالعه کنترل شده نشان داده اند که دارچین در کاهش قند خون ناشتا عملکردی عالی دارد. در شرایطی که نقش دارچین در این زمینه روشن است، اما مطالعات صورت گرفته درباره اثر آن بر هموگلوبین A1c نتایج متضادی را نشان داده اند.

برخی مطالعات کاهش چشمگیر در هموگلوبین A1c را نشان داده اند، در شرایطی که برخی دیگر هیچ اثری را گزارش نکرده اند.

دارچین پس از وعده های غذایی قند خون را کاهش می دهد

با توجه به اندازه وعده غذایی و میزان کربوهیدارت موجود در آن، سطوح قند خون می تواند به طور قابل توجهی پس از صرف غذا افزایش یابند. این نوسان قند خون می تواند سطوح استرس اکسیداتیو و التهاب را افزایش دهد که می تواند به سلول های بدن آسیب وارد کرده و فرد را در معرض خطر ابتلا به بیماری های مزمن قرار دهد.

دارچین می تواند به کنترل این افزایش ناگهانی قند خون پس از وعده های غذایی کمک کند. به گفته برخی پژوهشگران، کند کردن روند تخلیه مواد غذایی از معده در این زمینه نقش دارد. همچنین، برخی مطالعات نشان داده اند توانایی دارچین در کاهش قند خون پس از وعده های غذایی از مسدود کردن آنزیم های گوارشی که کربوهیدارت ها را در روده کوچک تجزیه می کنند، ناشی می شود.

دارچین ممکن است خطر عوارض شایع دیابت را کاهش دهد

مصرف دارچین ممکن است خطر عوارض شایع دیابت را کاهش دهد. افراد مبتلا به دیابت نسبت به افراد سالم دو برابر بیشتر با خطر ابتلا به بیماری قلبی مواجه هستند. دارچین با محدود کردن عوامل خطر آفرین بیماری قلبی مانند سطوح بالای کلسترول بد و یا فشار خون بالا ممکن است به کاهش این خطر کمک کند.

افزون بر این، نقش دیابت به طور فزاینده در ابتلا به بیماری آلزایمر و دیگر بیماری های زوال عقل مورد توجه قرار گرفته و بسیاری از افراد در حال حاضر بیماری آلزایمر را به عنوان «دیابت نوع 3» ارجاع می دهند.

مطالعات نشان داده اند که عصاره دارچین ممکن است توانایی دو پروتئین بتا آمیلوئید و تاو را در تشکیل پلاک ها و توده ها که به طور معمول با ابتلا به بیماری آلزایمر پیوند خورده اند، کاهش دهد. با این وجود، این پژوهش تنها به صورت آزمایشگاهی و حیوانی انجام شده و انجام مطالعات بیشتر روی انسان برای تایید این یافته ها نیاز است.

سیلان در برابر کاسیا: کدام بهتر است؟

دارچین به طور معمول در دو نوع مختلف گروه بندی می شود که شامل سیلان و کاسیا می شوند.

دارچین کاسیا می تواند از چند گونه مختلف درخت دارچین گرفته شود. به طور کلی گزینه ای ارزان است و در بیشتر محصولات غذایی و ادویه فروشی ها یافت می شود.

دارچین سیلان به طور ویژه از درخت Cinnamomum Verum تهیه می شود. به طور کلی گزینه ای گران قیمت‌تر و کمتر شایع نسبت به دارچین کاسیا است و مطالعات نیز نشان داده اند که دارچین سیلان از آنتی اکسیدان های بیشتری برخوردار است.

از آنجایی که دارچین سیلان از محتوای آنتی اکسیدانی بالاتر بهره می برد، این امکان وجود دارد که فواید سلامت بیشتری را ارائه کند.

برخی باید نسبت به مصرف دارچین محتاط باشند

دارچین کاسیا نسبت به نوع سیلان نه تنها از آنتی اکسیدان های کمتری برخوردار است، بلکه محتوای یک ماده بالقوه مضر به نام کومارین، یک ماده ارگانیک که در بسیاری از گیاهان یافت می شود، در آن بیشتر است.

چندین مطالعه که روی موش ها صورت گرفت، نشان داد، کومارین می تواند برای کبد سمی باشد و از این رو، نگرانی هایی درباره این که می تواند به کبد انسان نیز آسیب وارد کند، ابراز شده اند.

اداره ایمنی مواد غذایی اروپا دوز قابل مصرف روزانه کومارین را 0.1 میلی گرم در هر کیلوگرم در نظر گرفته است. در صورت استفاده از دارچین کاسیا، این می تواند معادل مصرف نصف یک قاشق چایخوری (2.5 گرم) در روز برای فردی 75 کیلوگرمی باشد.

دارچین کاسیا از سطوح کومارین بالا برخوردار است و از این رو، به راحتی ممکن است میزان بیش از حد توصیه شده از کومارین را مصرف کنید.

دارچین سیلان از میزان کومارین بسیار کمتر برخوردار است و در نتیجه، مصرف بیش از اندازه توصیه شده در صورت استفاده از این نوع دارچین دشوار خواهد بود.

افزون بر این، افراد مبتلا به دیابت که دارو یا انسولین استفاده می کنند باید نسبت به افزودن دارچین به روال روزانه خود دقت داشته باشند. افزودن دارچین مقدم بر روند درمان فعلی ممکن است بیمار را در معرض خطر سطوح پایین قند خون قرار دهد که به نام «هیپوگلیسمی» شناخته می شود.

هیپوگلیسمی به عنوان وضعیتی بالقوه کشنده در نظر گرفته می شود و پیش از مصرف دارچین به منظور مدیریت دیابت توصیه می شود با پزشک خود مشورت کنید.

در نهایت، کودکان، زنان باردار و افرادی که از سوابق پزشکی گسترده برخوردار هستند باید پیش از مصرف دارچین با پزشک خود مشورت کنند تا مشخص شود آیا فواید بر خطرات غالب است یا خیر.