به گزارش پارس به نقل از خبرآنلاین، برخلاف دیگر سیارات خاکی منظومه شمسی، پوسته زمین یکپارچه نیست، بلکه از تکه های جداشده ای تشکیل شده که روی گوشته مذاب زمین حرکت می کنند. این صفحات در برخی نقاط از یکدیگر جدا می شوند (مانند جزایر هاوایی در اقیانوس آرام) ، در برخی نقاط به هم کوبیده می شوند (مانند رشته کوه هیمالیا در آسیا) و در برخی نقاط دیگر یکی به زیر دیگری می رود (مانند خط ساحلی کالیفرنیا در آمریکای شمالی) . این حرکت ها منجر به فعالیت های زمین شناختی مانند زمین لرزه و آتشفشان در مرزهای صفحات می شود.

در منطقه ای که ایران واقع شده، از ۲۰ میلیون سال پیش صفحه عربستان به صفحه اوراسیا برخورد کرده و با فشار آوردن به آن باعث چین خوردن پوسته و پدید آمدن رشته کوه های البرز و زاگرس شده است. البته این حرکت در مقایسه با دیگر فعالیت های تکتونیکی خیلی هم شدید نیست. شدیدترین حرکت از این نوع مربوط به حرکت صفحه هند به سمت بالا و برخورد با صفحه اوراسیاست که از ۵۰ میلیون سال پیش آغاز شده و باعث پدید آمدن رشته کوه هیمالیا و رشد مرتفع ترین قله های روی زمین شده است.

در تصویر زیر شما می توانید شباهت و تفاوت ساختار زمین شناختی کشورمان را با دیگر کشورهای همسایه ملاحظه کنید. ایران و ترکیه که در مرزهای برخورد صفحات اوراسیا و عربستان قرار دارند، زمین لرزه های بزرگی را تجربه می کنند؛ درحالی که کشورهایی که دور از این مرز واقعند، چنین چیزی را تجربه نمی کنند.

آتشفشان اقیانوس آرام ایران ایران و ترکیه چین رشد زلزله زمین عربستان منظومه شمسی