تاثیر شیوه طبخ غذا بر ابتلا به دیابت نوع ۲

در پخت غذاها به شکل سرخ کردن، کباب کردن یا بریان کردن تا حد سوختن، که به پخت با گرمای خشک معروف هستند، در مواد خوراکی ماده ای موسوم به AGE (محصولات دارای گلیکاسیون پیشرفته) تولید می شود.

به گفته محققان مطالعه، میزان بالاتر AGE با مقاومت انسولین، فشار بر سلول های بدن و التهاب مرتبط است. اینها از موارد مشکل ساز در شرایط ریسک ابتلا به دیابت هستند.

انسولین هورمونی است که به قند خون کمک می کند وارد سلول ها شده و انرژی تولید کنند. بدون انسولین، یا با وجود مقاومت انسولین، قند بیشتری در خون باقی می ماند. این وضعیت می تواند منجر به مشکلات جدی برای قلب، چشم ها، کلیه ها و سایر اندام شود.

دکتر جمی اوریباری، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «زمانیکه افراد مبتلا به بیماری های مزمن نظیر دیابت نوع۲ یا زوال عقل را بررسی می کنیم معمولا دارای رژیم غذایی با AGE بالا یا پایین هستند، حال افرادی که دارای رژیم غذایی AGE پایین هستند دارای علائم کاهش التهاب نیز هستند.»

محققان معتقدند رژیم غذایی غربی که معمولا دارای میزان بالای AGE است در ریسک ابتلا به دیابت نوع۲ نقش دارد.

در این مطالعه، محققان شرکت کنندگان را به یکی از دو گروه رژیم غذایی تخصیص دادند:گروه رژیم غذایی با AGE عادی با ۴۹ نفر؛ و گروه رژیم غذایی با AGE پایین متشکل از ۵۱ نفر.

سن تمامی شرکت کنندگان حداقل ۵۰ سال بود. این افراد حداقل دارای دو مورد از ۵ مشکل سلامت بودند یا به خاطر این مشکلات تحت درمان دارویی قرار داشتند: اندازه زیاد دور کمر (۱۰۱ سانتیمتر برای مردان و ۸۹ سانتیمتر برای زنان)؛ فشارخون بالا؛ کلسترول (خوب) HDL پایین؛ تری گلیسیرید بالا (نوعی چربی خون)؛ یا افزایش میزان قند خون به هنگام ناشتا.

به گروه AGE پایین در مورد نحوه پایین آوردن میزان AGE در غذایشان آموزش داده شد. به آنها گفته شد تا از خوردن غذاهای سرخ شده، بریان شده یا کباب شده خودداری کنند. در عوض، آنها را ترغیب به مصرف غذاهای جوشانده، بخارپز یا آب پز کردند (به عبارت دیگر غذایشان را با آب بپزند).

شرکت کنندگان گزارش غذایی سه روزه شان را تکمیل می کردند. رژیم غذایی گروه با AGE پایین هفته ای دو بار چک می شد.

به گروه دارای AGE عادی آموزش داده شد که روند پخت همیشگی شان را دنبال کنند. این مطالعه یک سال به طول انجامید.

به گفته اوریباری، «در گروه با میزان AGE پایین، تمامی پارامترهای استرس و التهاب بهبود یافته بود. همچنین مقاومت انسولین کاهش یافته و وزن بدن این گروه هم تا حدودی کاهش یافته بود.»