وقتی برخی مدارس به راحتی مُهر ترک تحصیل می‌زنند
بر خلاف ادعای وزارت آموزش و پرورش مبنی بر اینکه تلاش می‌کند تا دانش‌آموزی از تحصیل باز نماند، گاهی مواردی مشاهده می‌شود که تمام زحمات را زیر سؤال می‌برد؛ ماجرای مدارسی که به راحتی مُهر ترک تحصیل بر پرونده دانش‌آموزان می‌زنند.
یکی از مسائلی که آموزش و پرورش همواره به آن، افتخار می‌کند بحث پوشش تحصیلی است و اینکه دانش‌آموزانی که ترک تحصیل کرده‌اند به مدرسه بازگردانده شوند.
علی‌اصغر فانی وزیر آموزش و پرورش در نشست خبری که در هجدهم بهمن سال 94 برگزار شد، گفت: «در سال گذشته در کل کشور 110 مدرسه با یک دانش‌آموز داشته‌ایم، افزود: این نشان می‌دهد که سیاست دنبال شده آموزش و پرورش این است که برای فقط یک دانش‌آموز نیز مدرسه داریم و 4800 مدرسه با کمتر از 5 دانش‌آموز داشته‌ایم و این نشان می‌دهد تلاش برای افزایش تحت پوشش دوره ابتدایی است».
وی تأکید کرد: «اینکه به صد درصد پوشش نرسیده‌ایم نشان می‌دهد خانواده‌ها نسبت به ثبت‌نام خود اقدام نمی‌کنند که یکی علت فرهنگی است که دختران دانش‌آموز را در بعضی مناطق به مدرسه نمی‌فرستند و دیگری دلیل اقتصادی است».
وزیر آموزش و پرورش افزود: «از سال تحصیلی 94-93 و در ادامه نیز امسال سیاست انسداد مبادی بی‌سوادی را آغاز کرده‌ایم یعنی تلاش می‌کنیم بیسواد جدیدی تولید نشود».
فانی گفت: «سال گذشته با مراجعه به خانه‌ها موفق شدیم 46 هزار کودک را در پایه اول ثبت‌نام کنیم و امسال نیز با مراجعه به خانه‌ها 25 هزار نفر دیگر را توانستیم به کلاس درس بیاوریم».
در شرایطی که آموزش و پرورش اعلام می‌کند که تلاش کرده است تا دانش‌آموزان از تحصیل بازنمانند اما گاهی اوقات مواردی مشاهده می‌شود که تمام تلاش‌ها را زیر سوال می‌برد؟
یکی از این موارد دانش‌آموز سوم راهنمایی یکی از روستاهای استان کهگیلویه و بویر احمد است؛ دختر دانش‌آموزی که از بعد از نوروز 95 به مدرسه نرفته است و مدرسه نام او را به عنوان ترک تحصیل رد کرده است؛ حالا بعد از یک ماه ،این دانش‌آموز به مدرسه مراجعه کرده اما کسی او را پذیرا نیست و می‌گویند باید از اداره نامه بیاورد.
اشک در چشمان دانش‌آموز جمع شده است، می‌گوید: بعد از عید بیمار بودم و به مدرسه نرفتم و وقتی بعد از یک ماه به مدرسه رفتم به من گفتند که حق ندارم امتحان بدهم مگر اینکه از اداره نامه بیاورم.
مادر این دانش‌آموز بیان می‌کند: دخترم هنوز به دنیا نیامده بود که پدرش فوت کرد و من در این سال‌ها او و فرزندان دیگرم را به سختی بزرگ کردم.
وی ادامه می‌دهد: بعد از عید می‌گفت قلبم درد می‌کند و اصلا توان راه رفتن را هم نداشت به همین دلیل به مدرسه نرفت.
مادر این دانش‌آموز اضافه می‌کند: هیچکدام از مسئولان مدرسه در این مدت به خانه آنها نیامده است و تنها از مدرسه تماس گرفتند که او بیماری فرزند را اعلام کرده است.
مدیر مدرسه راهنمایی دخترانه این روستا می‌گوید: به خانه این دانش‌آموز چند با زنگ زدیم ولی مادرش عنوان کرد که او دیگر به مدرسه نمی‌‌آید و ما هم او را ترک تحصیل اعلام کردیم و به ما هم نگفتند که او مریض است.
وی می‌افزاید: با توجه به اعلام ترک تحصیلی توسط خانواده و اینکه مدتی است به مدرسه نیامده است، باید برای امتحان دادن از اداره آموزش و پرورش نامه بیاورد.
،جدا از اینکه این دانش‌آموز، بیمار بوده یا نبوده است، سوال مطرح می‌شود که آیا وقتی در یک روستا که همه همدیگر را می‌شناسند، دانش‌آموزی به مدرسه نمی‌رود، هیچکس پیگیری نمی‌کند که چه اتفاقی برای او افتاده است؟
آیا مسئولان مدرسه نمی‌توانستند یکبار به خانه دانش‌آموز بروند و شرایط او را مشاهده کنند یا حداقل برای بازگشت دانش‌آموز که عنوان می‌کنند خانواده اعلام کرده که ترک تحصیل کرده است» تلاش کنند؟
آیا به سرعت تا دانش‌آموز چند هفته به مدرسه نیامد، اعلام ترک تحصیلی برای او می‌شود؟ و وقتی دانش‌آموز به مدرسه باز می‌گردد، کسی او نمی‌پذیرد؟
اگر فرض بر این باشد که دانش‌آموز قصد ترک تحصیل داشته است، آیا با سنگی که مدرسه برای نامه گرفتن از اداره جلوی راه او گذاشته است، امکان ناامیدی و ادامه ترک تحصیلی وجود ندارد؟
نام و مشخصات دانش‌آموز را به هادی زارع‌پور مدیرکل آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویراحمد ارائه شده است و وی نیز قول مساعد برای بازگشت دانش‌آموز به مدرسه داده است اما چند دانش‌آموز دیگر در روستاها و مناطق محروم کشور هستند که ممکن است اینگونه از تحصیل باز بمانند؟
ارسال نظر