داغ داوود ادبیات پایداری همچنان تازه است

به گزارش پارس به نقل از فارس، ۲۹ اسفند هر سال یادآور کوچ بهاره و ناگهانی نویسنده فقید ادبیات دفاع مقدس، مرحوم داوود بختیاری دانشور است که در آخرین روز سال ۱۳۶۸ از میان ما رفت و دوستداران ادبیات پایداری را در فراق خود و آثاری که می توانست در ادامه بنویسد داغدار کرد.

برای بسیاری از خوانندگان ادبیات پایداری در کشورمان، روزهای پایانی سال یادآور یک خاطره اندوهگین و دردناک است که هنوز با گذشت حدود پنج سال تسکین نیافته و در آخرین روزهای اسفند ماه هر سال این داغ فراق بار دیگر تازه تر می شود و آه از نهاد کسانی که آثاری به قلم مرحوم داوود بختیاری دانشور خوانده بود برمی آید.

این نویسنده فقید در زمان حیات کوتاه مدت اما پربارش نوشته های ارزشمند فراوانی در حوزه ادبیات پایداری کشورمان خلق کرده که بسیاری از این نوشته اکنون در ردیف آثار ماندگاری ادبیات پایداری کشورمان قرار دارد.

مرحوم داوود بختیاری دانشور سال ۱۳۴۶ در تهران متولد شد. وی با لیسانس مدیریت صنعتی و به عنوان کارشناس ادبی و داستان نویس در دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری مشغول به کار بود. او در کمتر از یک دهه توانست جایگاه قابل توجهی را در عرصه ادبیات داستانی برای خود رقم زند. دانشور نام خانوادگی مادر « داوود بختیاری» است که او به خاطر عشق و علاقه خاصی که به مادر مرحومش داشت، نام خانوادگی وی را که « دانشور» است به نام خود اضافه کرده بود.

وی در یازدهمین جشنواره کتاب سال دفاع مقدس با کتاب « خانه ابدی» رتبه دوم را به دست آورد. همین کتاب در هفتمین دوره از جایزه ادبی شهید حبیب غنی پور هم اثر برتر شناخته شد. مرحوم بختیاری در عمر کوتاه، اما پر ثمرش که تنها توانست چهل بهار را به تماشا بنشیند، ۲۵ کتاب نوشت که اغلب آنها در حوزه های خاطره، زندگینامه داستانی و رمان دفاع مقدس بوده است.

این نویسنده خستگی ناپذیر سرانجام با کوچ بهاره خود در روز چهارشنبه ۲۹ اسفند ۱۳۸۶ دوستان و آشنایان خود و مخاطبان ادبیات دفاع مقدس را در بهت و حیرت فرو برد و با توجه به آغاز تعطیلات سال نو، در بی خبری دوستان و رسانه های خبری به خاک سپرده شد. تا این که در سوم فروردین سال ۱۳۸۷ اولین خبر از درگذشت بختیاری دانشور و نشانی دو مراسم ختم او از طریق یکی از خبرگزاری ها منتشر شد، اما پنجم فروردین برخی از نویسندگان و همکاران او از درگذشت او باخبر شدند.

از مرحوم داوود بختیاری دانشور آثار ارزشمندی در بخش های گوناگون ادبیات دفاع مقدس به یادگار مانده که از مهم ترین آنها می توان به « پرواز سفید» ، « پاوه سرخ» ، « حدیث مردی که با ما بود» ، « طعم زندگی» ، « من و عکس او» ، « مسافر» ، « سبزهای خاکی» ، « می توان تنها رفت» ‏ ، « فرمانده شهر» ، « غریبه» ، « مرسده» ‏ ، « دفترچه» ‏ ، « تمام زندگی پیش روی من است» ‏ ، « مردی که خواب نمی دید» ، « آرامگاه» ، « بچه محله جلالی» ، « خانه ابدی» و « ما همه سرباز بودیم. » اشاره کرد. روحش شاد.