~~به گزارش پارس ، به نقل از خبرگزاری ایسنا بهجت واعظی، دبیر شورای گسترش فرهنگ صلح برای کودکان و مدیر موسسه پژوهشی کودکان دنیا در نشستی که توسط انجمن دوستداران کودک پویش با همکاری شبکه یاری کودکان کار و خیابان برگزار شد، فرهنگ صلح را مجموعه‌ای از یافته‌ها، اعتقادات، رفتارها و نگرش‌ها عنوان کرد و گفت: این فرهنگ شرایطی را فراهم می کند که بتوان گفت شرایط صلح‌آمیز است.

رضا ببری، مددکار اجتماعی، از منظر دیگری به تعریف و مسئله آموزش صلح پراخت و گفت: اگر آتش بس را به معنای صلح بگیریم، می توانیم بگوییم بله! بیاییم آتش بس برقرار کنیم و به فرزندانمان بگوییم نجنگند.

این پژوهشگر و مددکار اجتماعی اضافه کرد: اما صلح که این نیست. در واقع صلح دو چیز است؛ از خودت خشنود باشی و از زندگی‌ات راضی؛ اگر این دو را داشته باشی در صلحی.

مهناز کارکن، مدرس ارشد کاوش حقوق بشردوستانه، با تاکید بر اینکه کاوش صلح باید جایگزین مسئله آموزش صلح شود، توجه به بحث‌های کاوشی و درگیر کردن کودکان با این مسئله را راهکاری مناسب برای ترویج صلح پیشنهاد کرد.

مریم آشور، جامعه شناس و مسئول کمیته توانمندسازی انجمن پویش با بیان اینکه صلح از ما شروع می شود گفت: تصمیم گیری در این حوزه با فرد است؛ برای اینکه با کسانی که با ما متفاوت هستند یا با ما اختلاف نظر دارند، زندگی، تجربه و کشف کنیم و بیاموزیم.

وی همچنین به نقش مادران و جایگاه زنان در جامعه به عنوان موثرترین کسانی که می توانند مروج صلح باشند تاکید کرد.

محمد لطفی، مسئول کمیته حقوقی جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان گفت: شاید ما خیلی فانتزی به مفهوم صلح می پردازیم و همینطور در باره جنگ. چون این دو با هم مفهوم پیدا می کنند. مفهوم آموزش به معنای نیاز است تا برای شناخت صلح به ضرورت‌های ایجاد جنگ نیز توجه ویژه کنیم.

این حقوقدان یادآور شد: تمام انسان هایی که امروزه در سراسر دنیا آواره هستند آیا نمی دانند که صلح خوب است؟ اگر این موضوع را مدنظر قرار ندهیم، ذهن ما فاقد پیچیدگی‌های مدرن است. باید از فانتزی سازی صلح عبور کنیم.

جامعه جنگ حقوق ذهن کودکان