"سندروم گيرافتادگي" شايع ترين بيماري شانه!

به گزارش پارس به نقل از خراسان به طور کلي چند عامل باعث بروز اين مشکل مي شود . اختلالات ساختاري و حرکتي مانند عملکرد نامناسب عضلات، حرکت نامناسب مفاصل و آسيب بافت هاي نرم ناحيه يا ناهنجاري هاي ساختاري زائده گنبدي استخوان کتف از جمله اين علت هاست. دکتر مجيد شهبازي کارشناس فيزيوتراپي ودانشجوي دکتري تخصصي فيزيوتراپي در اين باره مي گويد :در افراد ي که از مفصل شانه استفاده زياد مي کنند به ويژه در افرادي که ورزش هايي مثل تنيس، بيس بال و واليبال‌مي کنند اين عارضه شيوع بيشتري دارد. در افراد مسن نيز معمولا شرايط تخريبي تاندون عضلات چرخاننده بازو به علت ضعف خون رساني و تغذيه در اين عضلات ايجاد مي شود که اين امر به تخريب بافتي و به دنبال آن فرآيند التهابي منجر مي شود . در پاسخ بدن به التهاب در محل تخريب، بافت جوشگاه يا رسوب کلسيم ايجاد مي شود که اين رسوب در عکس هاي راديولوژي قابل مشاهده است. از طرفي نداشتن فرصت کافي براي ترميم کامل بافت و خون رساني ناکافي، به مزمن شدن آسيب تاندوني منجر مي شود . يک عامل مهمي که در مزمن و تکرار شدن عارضه دخالت دارد ضعف عضلات ناحيه شانه است . اين ضعف احتمال گير افتادن و تحريک بافت ها را حين بالا آوردن اندام فوقاني افزايش مي دهد. بنابراين تمرين هاي تقويتي يکي از اجزاي اصلي درمان اين عارضه است. تشخيص سندروم گيرافتادگي اغلب زماني اتفاق مي افتد که علامت و نشانه هايي از جمله احساس درد هنگام حرکت دست ها به سمت بالا در بيمار ايجاد شود. بيماران با اين عارضه اغلب از درد شانه، ضعف و گزگز در اندام فوقاني شکايت دارند.

علايم
فعاليت هاي عمومي بيماران در شرايطي که درد حاد است، محدود مي شود هنگام دراز کشيدن به سمت شانه درگير، فرد احساس درد مي کند. بيمار در انجام برخي کارها مثل بلند کردن بار، پرتاب کردن، کشيدن و شنا کردن و پوشيدن لباس به خصوص لباس هايي که دست بايد بالاي سر قرار گيرد، ناتوان است.بيمار محل درد خود را خارج بازو گزارش مي کند و گاهي درد پايين تر از مفصل آرنج احساس مي شود.

يافته هاي بيماري
در معاينه اين بيماران مواردي مانند جلو بودن سر نسبت به بدن، شانه جلو آمده و شانه افتاده و وضعيت قوز پشت ،تغيير الگوي حرکتي استخوان کتف و مفصل شانه ،تحليل عضلات و مشکل در حرکات گردن ديده مي شود . با معاينه باليني، حساسيت در محل اتصال تاندون به برجستگي بزرگ استخوان بازو وجود دارد. همچنين ممکن است با حرکت اين مفاصل، صداي مفصلي شنيده شود.

درمان
درمان اين عارضه شامل درمان هاي غير جراحي و درمان جراحي

مي شود. درمان هاي غيرجراحي در اين عارضه در اکثر موارد موفقيت آميز است و شامل تجويز داروهاي ضد التهاب، ضد درد خوراکي و يا به صورت تزريق و برنامه فيزيوتراپي مناسب است.

دستور العمل هاي عمومي
به افراد جواني که علايم آنها در حين فعاليت هاي ورزشي مانند بيس بال افزايش مي يابد توصيه مي شود به طور موقت فعاليت هاي ورزشي خود را براي طي مراحل درمان قطع کنند. اگرچه کنترل فعاليت هاي فيزيکي بيمار براي درمان ضروري است اما به تنهايي براي حل مشکل بيمار کافي نيست.درمانگر در حين گرفتن تاريخچه از بيماران بايد به عادت هاي رفتاري افراد هم توجه داشته باشد چرا که بيماران ممکن است در فعاليت هايي شرکت کنند که باعث تشديد بيماري آنها مي شود بدون اين که علت افزايش علايم خود را بدانند. در صورت نياز بايد توصيه هاي لازم به بيمار داده شود.آب درماني هم مي تواند با توجه به توصيه هاي فيزيوتراپيست مورد استفاده قرار گيرد.به بيماران توصيه مي شود تا طي شدن کامل مراحل درماني خود از حمل اشياي سنگين خودداري کنند. براي مثال از بلند کردن چمدان و گذاشتن آن در ارتفاع بالا، نگهداشتن طولاني دست در وضعيت هاي بالاي سر مثل شانه کردن طولاني موي سر و... خودداري کنند .هنگام خواب زماني که بيمار روي دست سالم مي خوابد، اندام درگير خود را درحالي که يک بالش زير آن گذاشته است حمايت مي کند.