راه بروید تا دچار پوکی استخوان نشوید

به گزارش پارس  به نقل از ایسنا، سید علیرضا مروجی با اشاره به اینکه از هر هشت مرد یک نفر به پوکی استخوان مبتلا می شود، اظهار کرد: زنان در هر سنی چهار تا پنج برابر بیشتر از آقایان دچار شکستگی استخوان می شوند که به دلیل ظریف بودن و تراکم کمتر استخوان زنان است.

وی ادامه داد: جنس، سن، تحرک نداشتن و ورزش، کمبود کلسیم در برنامه غذایی، کمبود ویتامین D، مصرف الکل، سیگار کشیدن، یائسگی و مصرف دارو از عوامل مستعد کننده غیرقابل کنترل پوکی استخوان است.

معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کاشان، ورزش و مواد غذایی سرشار از کلسیم را بهترین راه پیشگیری از پوکی استخوان عنوان کرد و افزود: کلسیم باعث قوی شدن استخوان ها می شود و کمبود ذخیره کلسیم می تواند به علت کاهش دریافت کلسیم در زمان کودکی یا بزرگسالی باشد.

مروجی تاکید کرد: ورزش های سنگین که باعث قطع عادت ماهیانه بیش از شش ماه می شوند موجب کاهش توده استخوانی خواهند شد. استراحت و تحرک نداشتن باعث تحلیل بافت استخوانی می شود، ورزش هایی مثل پیاده روی نقش مهمی در رسوب کلسیم در استخوان ها و استحکام آن ها دارد و به افزایش توده استخوانی کمک می کند.

معاون دانشگاه علوم پزشکی کاشان با اشاره به اینکه ویتامین D زمینه ساز جذب کلسیم است، اظهار کرد: این ویتامین مانند کلیدی است که در قفل شده روده ها را به طرف جریان خون باز می کند و باعث می شود تا کلسیم مواد غذایی از روده ها وارد جریان خون شود و از آنجا به استخوان ها برسد. یکی از منابع طبیعی ویتامین D، تماس مستقیم با نور خورشید است. شیشه پنجره ها و کرم های ضد آفتاب مانع از جذب این ویتامین توسط پوست می شوند.

وی تاکید کرد: افرادی که از برخی اختلالات هورمونی مشخص مانند پرکاری تیروئید و پارا تیروئید، بیماری غددجنسی و بیماری غدد فوق کلیوی (کم کاری یا پرکاری) رنج می برند در معرض ابتلای بالاتری به پوکی استخوان هستند.

معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کاشان ادامه داد: هر قدر یائسگی در سنین پایین تر شروع شود خطر ابتلا به پوکی استخوان بیشتر می شود. همچنین استفاده طولانی از کورتن ها و یا داروهای ادرار آور، می تواند باعث پوکی استخوان شود، البته مصرف یک یا چند آمپول کورتن در سال چنین اختلالی را ایجاد نمی کند.

پوکی استخوان که با افزایش سن به وجود می آید، وضعیتی است که در آن استخوان شکننده شده و احتمال شکستگی با ضربات کوچک افزایش می یابد، در نتیجه از استحکام بافت و املاح استخوانی کم شده و از مقاومت آن کاسته می شود.