علت پاسخ کوتاه فردوسی‌پور به قلعه‌نویی

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، چند روز پیش هم محمد رویانیان - مدیر عامل باشگاه پرسپولیس - در سخنانی که مشابه آن بارها گفته شده است، تأکید کرد: « فردوسی پور می خواهد برنامه اش جذاب باشد، اما یک اشکال اساسی او این است که نقد نمی پذیرد، ولی می خواهد همه را نقد کند. او از تریبونی که دستش است، استفاده می کند؛ اما در مقابل، نقدپذیر نیست. اگر اشکالاتی را که دارد بپذیرد، می تواند به این فوتبال خیلی خدمت کند، اما وقتی برنامه اش نقدپذیر نباشد، ۹۰ تخریبی می شود. »

اما در آخرین برنامه ی ۹۰، بینندگان این برنامه در حالی که طبق معمول، منتظر یک برنامه ی جنجالی و پاسخ های آتشین فردوسی پور به اتهام های واردشده به او از سوی امیر قلعه نویی - مدیرعامل تیم استقلال - مبنی بر خیانت به فوتبال بودند، مجری برنامه ی ۹۰ فقط به گفتن چند جمله ی کوتاه و یک بیت شعر اکتفا کرد و از کنار این مسأله گذشت.

حالا شاید طرفداران این برنامه، فرضیه های زیادی را درباره ی نوع واکنش فردوسی پور مطرح کنند؛ عده ای این واکنش را براثر انتقادات امثال رویانیان می دانند و عده ای آن را تغییر روش فردوسی پور می انگارند؛ شاید هم برخی معتقد باشند، او یا مدیرانش موقتا صلاح را در این نوع بی تفاوتی دیده اند، اما موضوع اینجا است که این برخورد تأثیرگرفته از هر چیزی که بود، کوتاه و بسیار تأثیرگذار بود.

علی جوادی - کارشناس رسانه و ورزش و سردبیر روزنامه ی خبر ورزشی - در این باره به خبرنگار ایسنا گفت: عادل فردوسی پور باب جدیدی را در فرهنگ رسانه ی تصویری باز کرده و مدل اجرا، نحوه ی پاسخگویی و پرداختن او به موضوعات، شیوه ی جدیدی است که فردوسی پور آن را باب کرده است. او رسانه را می فهمد و از هوش خود، نهایت استفاده را می برد. از نظر من، دلیل ماندگاری برنامه ی ۹۰ در بیش از یک دهه ی گذشته، همین موضوع است.

سردبیر روزنامه ی خبر ورزشی درباره ی نحوه ی پاسخگویی فردوسی پور، اظهار کرد: پاسخ فردوسی پور در آخرین برنامه ی ۹۰، هوشمندانه ترین پاسخی بود که یک مجری می توانست به منتقدش بدهد. باید توجه داشت که هیچ کسی در این که برنامه ی ۹۰ ضرورت ورزش ما است، تردیدی ندارد و من نیز معتقدم، نقش درون آیینه ی ۹۰، درست اتفاقات درون ورزش ما است و نباید این آیینه را شکست. برنامه ی ۹۰ آبروی صداوسیما است و پشتوانه ی آن مردم است.

او اضافه کرد: دلیل این که فردوسی پور در آن شب، پاسخی طولانی به صحبت های قلعه نویی نداد، حضور استقلال در لیگ باشگاه های آسیا بود. او می دانست که هر توضیحی می تواند به تضعیف استقلال تعبیر شود و به همین دلیل، ترجیح داد که با یک جمله ی کوتاه از کنار ماجرا بگذرد و به هدف خودش هم رسید.

اما از این حواشی که بگذریم، در قانون مطبوعات، بندهایی درباره ی نحوه ی پاسخگویی به اتهامات واردشده به یک فرد حقوقی یا حقیقی از سوی یک رسانه وجود دارد و در حقیقت، رسانه را موظف می کند که به آن فرد حقوقی و حقیقی، فضایی برای انتشار گفته هایش بدهد. خوشبختانه در بیشتر مواقع، به دلیل آن که در رسانه های مکتوب از ادبیات رسمی استفاده می شود، این دست از اتفاقات کمتر به جنجال ختم می شود؛ اما در رسانه ی ملی شرایط به این صورت نیست.

صداوسیما هیچ قانون رسمی و مشخصی در این زمینه ندارد و در بیشتر اوقات، بویژه در برنامه هایی با موضوعات سیاسی و ورزشی، کار به جنجال می کشد و اسامی افراد بسیاری به میان می آید که شاید هیچ گاه فرصت دفاع از خود را در آن رسانه پیدا نکنند. به همین دلیل است که نحوه ی پاسخگویی یک مجری به اتهام هایی که به او وارد شده، زمانی که تا این حد به دور از جنجال باشد، تعجب برانگیز هم می شود؛ اما آیا واقعا اگر نقدی ازسوی فردی در روزنامه ها و خبرگزاری ها مطرح شد، یک مجری و برنامه ساز، باید در همان روزنامه ها و خبرگزاری ها به آن پاسخ دهد یا مختار است که در رسانه ی خودش به این موضوع بپردازد. حال اگر در رسانه ی خودش به این موضوع پرداخت، نباید فضای مشابهی را برای طرف مقابلش در آن برنامه قائل باشد؟