خاطره تصویری/ پایان انتظار ۳۲ ساله ایران

به گزارش پارس ، به نقل ازمشرق، پس از اینکه محمد نصیری در المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی روی سکوی نخست المپیک ایستاد وزنه برداری ایران تا ۳۲ سال بعد رنگ طلا به خود ندید تا اینکه حسین توکلی قهرمان ۲۲ ساله محمودآبادی به این انتظار ۳۲ ساله پایان داد و اولین طلای وزنه برداری ایران پس از انقلاب را کسب کرد. یک شب بعد هم حسین رضازاده مدال طلای ۱۰۵+ کیلوگرم را به گردن آویخت.

فیلم رقابت توکلی و کسب مدال طلای المپیک ۲۰۰۰ سیدنی را در زیر ببینید

دانلود

توکلی در یک ضرب با ۱۹۰ کیلو آغاز کرد. وزنه درخواستی را با موفقیت بالای سر برد، اما ۱۹۵ کیلو را انداخت و بار سوم نیز مقابل این وزنه سنگین، ناموفق ماند.
۱۹۰ کیلو را سعید سیف اسد از قطر که اصلیت بلغاری داشت و قبلا آنگل پوپوف نامیده می شد نیز بالای سر برد. یوگنی چیگیشف از روسیه، آلکساندر براتان از مولداوی و دنیس گاتفرید اوکراینی نیز ۱۹۰ کیلوگرم را مهار کردند. وزن بدن همه اینها از چند گرم تا چندصد گرم، سبک تر از توکلی بود.
اما در حرکت یک ضرب این دسته ایگور رازورنف از اوکراین با ۱۹۲.۵ کیلوگرم بهترین حدنصاب را به جا گذاشت.

رکوردهای برابر در یکضرب باعث شد رقابت در دوضرب فوق العاده حساس تر از قبل و به همان نسبت غیر قابل پیش بینی باشد.

توکلی با ۲۳۰ کیلو آغاز کرد و باز هم انتخاب نخست خود را با موفقیت به انجام رساند. همین وزنه را آلن ساگایف از بلغارستان بالای سر برد. دنیس گاتفرید نیز انتخاب نخستش ۲۳۰ کیلو بود که سه بار پیاپی در برابر این وزنه ناموفق ماند تا از دور مسابقات حذف شود.
غیر از توکلی و ساگایف، فقط سیف اسد قطری بود که توانست در دومین حرکت این وزنه را بالای سر ببرد. انتخاب رازورنف ۲۳۲.۵ کیلوگرم بود که دوبار پیاپی انداخت تا او نیز از جمع مدعیان خارج شود.
توکلی برای بار دوم ۲۳۵ کیلو را درخواست کرد که آن را انداخت. او وقتی برای مرتبه سوم روی تخته آمد، طبق معمول منتظر ماند تا زنگ ۳۰ ثانیه به صدا دربیاید، سپس نگاهش را از روی تایمر برداشت و به نقطه ای تاریک در روبرو و پشت سر میز داوران دوخت. دست ها را دور هالتر گره کرد و چشم هایش را گرد، وزنه را به روی سینه اش کشید؛ توکلی با موفقیت ایستاد، مدال المپیک روی شانه هایش بود، حالا باید آن را بر فراز دستانش بلند می کرد، قیچی بی نقصی زد و به نبردی سرسختانه با قانون جاذبه زمین شتافت، هالتر حالا با صفحه های قرمز رنگش روی دست های او بود. فریاد شعف و بهت توکلی، احساسی مشترک در جمع کارشناسان این رشته ورزشی ایجاد کرد، کسی گمان نمی برد این جوان گمنام ایرانی در آستانه کسب مدال طلای المپیک قرار بگیرد.

شوک بزرگی به دو رقیب بلغاری وارد شد که یکی نماینده بلغارستان بود و دیگری عضو تیم قطر، هنوز اما زانو نزده بودند. نماینده قطر ۲۳۵ را انداخت. ساگایف گرچه ۲۳۵ را زد اما چون در یکضرب عقب افتاده بود، باید ۲۳۷.۵ را هم مهار می کرد؛ وزنه بزرگی که علامت نزدن بود.
مدال طلا با ۴۲۵ کیلوگرم نصیب حسین توکلی از ایران شد. ساگایف نقره گرفت و اسد سیف نیز روی سکوی سوم ایستاد تا تک مدال کاروان ورزش قطر در المپیک سیدنی را به گردن بیاویزد.

توکلی پس از پایان دوران قهرمانی، مربیگری تیم های ملی وزنه برداری نوجوانان و جوانان را هم بر عهده گرفت و به نتایج خوبی دست پیدا کرد. در سال ۸۶ با تیم نوجوانان در رقابت های قهرمانی آسیا در اردن به عنوان قهرمانی رسید.
تیم جوانان نیز سال ۸۷ با مربیگری توکلی در رقابت های جوانان جهان در کلمبیا به عنوان سوم دست پیدا کرد.
اغلب شاگردان او اینک در تیم ملی بزرگسالان عضویت دارند.

اعتراض به حق توکلی

" نخستین مدال کاروان ایران در سیدنی را گرفتم. نمی دانم چرا با من این طور رفتار شد. به هر سه مدال آور دیگر (رضازاده و دبیر - طلا، ساعی- برنز) نشان شجاعت دادند، اما نفهمیدم که چرا این نشان به من تعلق نگرفت؟ " این اعتراض حسین توکلی است که در مصاحبه هایش با رسانه ها مطرح می شود. این پرسش بسیاری از علاقمندان ورزش هم هست که چرا پس از سیدنی، از مسئولین عالیرتبه گرفته تا صداوسیما، رسانه های نوشتاری و حتی اقبال عمومی، گویی فقط آن یکی حسین را قهرمان المپیک می دانستند و طلای توکلی در سایه طلای رضازاده ماند.

حرکت ماندگار حسین توکلی

وقتی حسین توکلی در دسته ماقبل فوق سنگین المپیک ۲۰۰۰ سیدنی طلا آورد و آماده رفتن روی سکوی قهرمانی بود، ناگهان فکری به مغزش خطور کرد. او از روی زمین با پای جفت شده بدون اینکه برای صعود به سکوی قهرمانی، از پله های سوم یا دوم کمک بگیرد، مستقیم روی سکوی قهرمانی پرید و صحنه ماندگاری را خلق کرد که حتی در بسیاری از تاریخچه های المپیکی، حتی در برنامه های ورزشی استرالیا در ادامه المپیک ۲۰۰۰ تبدیل به تیتراژ ابتدایی برنامه های ویژه المپیک شد. در تاریخ ورزش ما صحنه هایی شکل گرفته که این صحنه ها در تاریخ ورزش ما و در تعامل با رسانه های تصویری ماندگار شدند. از این دست صحنه ها، حسین توکلی، گلی به یادماندنی زد! گلی که به نوعی از تمام گل های فوتبال، جذاب تر و تماشایی تر بود.