وزیر ورزش دولت روحانی کیست؟

به گزارش پارس به نقل از مهر، پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور آینده، گمانه زنی ها برای ایجاد تغییرات در وزارتخانه های مختلف آغاز شد و وزارت ورزش و جوانان به عنوان یکی از پرمخاطب ترین وزارتخانه های دولت بیشتر از سایرین مورد توجه رسانه ها قرار گرفت و گمانه زنی ها برای انتخاب جانشین محمد عباسی آغاز شد. در این میان برخی چهره هایی که خود را محق نشستن روی صندلی وزارت می دیدند از این فضا به نفع منافع شخصی شان استفاده کردند و با بیان اینکه دولت آینده از آنها برنامه خواسته است، خود را گزینه اصلی وزارت ورزش و جوانان معرفی کردند. در حالی که یک ماه از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری گذشته است، هنوز به درستی مشخص نیست که چه فردی عنوان دومین وزیر ورزش و جوانان را به خود اختصاص خواهد داد.

مسعود سلطانی فر نماینده ورزشی حسن روحانی در انتخابات و فردی که خود دو سال قائم مقام سازمان تربیت بدنی بوده می تواند پاسخگوی سوالاتی در مورد آخرین وضعیت انتخاب وزیر ورزش و جوانان باشد. سلطانی فر که برای خیلی از اهالی ورزش چهره نام آشنایی است و ارتباط بسیار نزدیکی با اکثر روسای فدراسیون ها و مدیران ورزشی دارد، از اطلاعات ورزشی بالایی برخوردار بوده و تاریخچه اکثر رشته های ورزشی و موفقیت های ورزشکاران ایران در رویدادهای بزرگ بین المللی را در حافظه دارد. خبرنگار مهر با او گفتگویی انجام داده که می خوانید:

*یک ماه از انتخابات ریاست جمهوری می گذرد و تا برگزاری مراسم تحلیف چند روز دیگر باقی مانده اما برخی خود را به عنوان گزینه اصلی وزارت ورزش معرفی می کنند. توضیح می دهید که در یک ماه گذشته دولت جدید چه اقداماتی برای انتخاب وزیر ورزش و جوانان انجام داده است؟
بعد از حماسه باشکوهی که مردم ایران رقم زدند و وظیفه همه را برای پاسخ دادن به رای اعتماد مردم سنگین کرد، با دستور دکتر روحانی و برای مشخص کردن شرح وظایف بخش های مختلف کارگروه هایی در حوزه های مختلف تشکیل شد که این کارگروه ها تلفیقی بودند از افرادی که در دولت های گذشته وزیر یا معاون وزیر بودند، چهره های دانشگاهی و تحصیلکرده و نمایندگان مجلس که در کمیسیون های تخصصی حضور داشتند. مجموعه ای ۴۰۰ - ۵۰۰ نفره از دلسوزان و متخصصان به کار گرفته شدند که در ۳۰ کارگروه کارها را پیش بردند.

* وظیفه این کارگروه ها چه بود؟
- مهمترین وظایف آنها یکی پایش آن حوزه و وزارتخانه است. این کارگروه باید بررسی می کرد که این وزارتخانه در چه وضعیتی است و ما چه چیزی را تحویل می گیریم. نکته دوم اینکه مهمترین مشکلی که الان با آن روبرور هستیم چیست؟ نکته سوم برنامه کوتاه مدت و مورد چهارم برنامه چهار ساله وزارتخانه بود که در نهایت مقرر شد هر کارگروهی در نهایت ۳ یا ۴ نفر را پیشنهاد بدهد به آقای روحانی که قطعا ایشان به عنوان رئیس جمهور با در نظر گرفتن نظرات خودشان و مشورت با برخی شخصیت ها، هماهنگی با مسئولان و بخش های دیگر گزینه نهایی را معرفی خواهند کرد.

* کارگروه ورزش چند نفر بود و شامل چه افرادی می شد؟
- کارگروه ورزش با حضور ۱۲ نفر شروع شد که بنا بر دلایلی صلاح نمی دانم اسامی آنها منعکس شود. این افراد از بین چهره های تحصیلکرده ورزش و چهره های دانشگاهی، از بین نمایندگان و هم از بین مدیران اسبق دستگاه ورزش انتخاب شدند که طی جلسات مختلفی کار را آغاز کرده اند.

* این کمیته تاکنون چند جلسه را برگزار کرده است؟
- جلسات متعددی در این مدت برگزار شده که فکر می کنم بالای ۱۰ جلسه را این کارگروه برگزار کرده است و پس از بررسی های نهایی نفرات مورد نظرشان را به رئیس جمهور معرفی خواهند کرد تا ایشان هم پس از بررسی ها و هماهنگی های لازم گزینه نهایی را معرفی کنند.

* این کارگروه بیشتر شاخصه های وزیر ورزش را در آورده یا برای ورزش کشور برنامه تدوین کرده است؟
- در این کارگروه برنامه های مورد نظر و سیاست های در نظر گرفته شده برای ورزش طراحی و تدوین شده و بعد از آن افرادی انتخاب می شوند که باید براساس این برنامه سیاست ها و برنامه هایشان برای اجرایی کردن آن را ارائه کنند. برنامه ای که کارگروه نوشته ابتدا باید مورد تایید رئیس جمهور قرار بگیرد بعد گزینه های مورد نظر برنامه ها و سیاست هایشان را برای اجرای این برنامه ارائه بدهند. ما برنامه کوتاه مدت و بلند مدت را مشخص کرده ایم و فرد مورد نظر باید بگوید که برای این برنامه ها چه کاری می تواند انجام دهد.

* یعنی افرادی مد نظر این کارگروه بودند که بتوانند این برنامه ها را اجرا کنند؟
- ما هنوز افراد را انتخاب نکرده ایم و طی روزهای آینده این افراد انتخاب خواهند شد. ما ابتدا مراحلی که را که اشاره کردم انجام می دهیم و بعد می رویم سراغ اینکه چه افرادی می توانند این برنامه ها را عملیاتی کنند. فرد مورد نظر باید بتواند ما را به اهدافی که در برنامه چهار ساله داریم برساند. در این مرحله نفراتی پیشنهاد می شوند که پس از بررسی های لازم، نفر نهایی انتخاب خواهد شد.

* الان مشخص است که تعداد گزینه های مورد نظر برای وزارت ورزش چند نفر هستند؟
- حدود ۴۰ نفر که سابقه مدیریت در ورزش طی سالهای بعد از انقلاب یا مدیر ورزشی بودند یا رئیس ورزشی یا قهرمان ورزشی بودند یا مدیر باشگاه و یا جزو اساتید رشته تربیت بدنی بودند.

* دولت جدید قصد دارد یک مدیر ورزشی را به عنوان وزیر ورزش انتخاب کنند یا ممکن است از یک فرد غیر ورزشی هم برای این وزارتخانه استفاده کند؟
- این را از آقای روحانی بپرسید.

* با توجه به اینکه این وزارتخانه هم ورزش است و هم جوانان گزینه مورد نظر باید دارای چه ویژگی هایی باشد؟
- من اعتقاد دارم وزیر آینده باید فردی باشد که هم تجربه مدیریت طولانی داشته باشد و هم شناخت خوبی از ورزش داشته باشد. ما نباید یک نفر را از بیرون بیاوریم و بگوییم حالا تو برو ورزش را بشناس و مدیریت کن. من با اینکه خودم نزدیک ۲۰ سال است با این بدنه در تماس هستم و با خیلی از روسای فدراسیون ها و مدیران ورزش ارتباط دارم با این حال این ارتباط را کافی نمی دانم و احساس می کنم نیاز است ارتباط و تماس بیشتری با حوزه ورزش داشته باشم.

* یعنی شما با حضور فردی که با ورزش بیگانه باشد به عنوان وزیر ورزش مخالف هستید؟
- صددرصد. همانطور که ما معتقدیم برای راه و شهرسازی باید کسی برود که ضمن اینکه مهندس باشد با مجموعه کسانی که پیمانکار و دست اندرکار هستند باید ارتباط داشته باشد در ورزش هم باید همین اتفاق بیفتد. مثلا باید بداند که فلان قهرمان سابقه اش چه بوده و فلان مدیرکل چه کرده است و فلان مدیر چه کارهایی انجام داده و عملکردش در باشگاه های مختلف چطور بوده است. این اطلاعات به مرور به دست می آید نمی شود شما مجموعه ای از اطلاعات ورزشی را یکجا جمع کنید و به دست یک مدیر بدهیم و بگوییم ۵۰ سال ورزش کشور را در دو ماه در این جزوه بخوان.

* در پایشی که از وضعیت موجود انجام دادید مهمترین مشکلات ورزش چه بودند؟
- مشکلات متعدد است. تعامل ورزش با بخش های بیرونی یا اصطلاحا فرابخشی تعامل خوبی نیست. احساس می کنم امکاناتی که در حال حاضر وجود دارد نمی تواند اتفاق بزرگی که می خواهیم را در ورزش رقم بزند. اگر می خواهیم اتفاق بزرگی در ورزش رخ بدهد باید سیاستی داشته باشیم که همه بتوانند ورزش کنند. باید به ورزش همگانی توجه ویژه داشته باشیم. ورزش آموزش و پرورش باید در اولویت کارها قرار بگیرد و در کنار ورزش دانشگاهی وظیفه ساختن قهرمانی برای حضور در ورزش قهرمانی را داشته باشند. ضمن اینکه باشگاه های خصوصی باید تکمیل کننده کار آموزش و پرورش و ورزش دانشگاه باشند تا ورزش قهرمانی بتواند ثمره کار در این دو بخش را در رودادهای بزرگ جهانی استفاده کند.

* درست است که آموزش و پرورش نقش تاثیرگذاری دارد اما در سالهای اخیر نسبت به بخش بانوان هم کم توجهی شده است؟
- درست است. اگر نگوییم در این بخش جفا کرده ایم اما به ورزش بانوان خیلی کم محبتی کرده ایم. ما چنانچه مثل کنکور شرایط برابر برای ورزش آقایان و بانوان ایجاد کنیم قطعا نتایج خوبی در ورزش بانوان خواهیم گرفت. اعتقاد دارم اگر از همین الان که سه سال تا المپیک ۲۰۱۶ برزیل باقی مانده است اگر توجه ویژه ای به ورزش بانوان داشته باشیم و تیم های مختلف این حوزه را به رویدادهای بین المللی بفرستیم و برای آنها مربیان خوبی استخدام کنیم قطعا ما می توانیم در المپیک بعدی حداقل سه مدال داشته باشیم. نمی گویم طلا اما حداقل می توانیم مدال بگیریم.

* ما در خیلی از رشته های دیگر هم می توانیم مدال بگیریم اما توجهی به آنها نمی کنیم. مثلا تیراندازی، شنا و یا ژیمناستیک که البته فاصله با سطح اول دنیا زیاد است؟
- اعتقاد دارم که می توانیم در این رشته ها مدال آور باشیم. ما در المپیک قبلی در تیراندازی نتیجه خوبی گرفتیم و اگر بتوانیم حمایت خوبی از این رشته داشته باشیم می توانیم روی سکو برویم و مدال بگیریم. همین تیراندازی ۳۸ رشته المپیکی و ۱۱۴ مدال دارد. سوال من این است ما که این همه ارتشی و سپاهی داریم و نیروهای مسلح هم داریم چرا نمی توانیم در تیراندازی موفق باشیم. چرا تا به حال یک مدال برنز هم در تیراندازی نگرفته ایم. کشور ما بخشی از تجهیزات تیراندازی را تولید می کند و در این شرایط ما می توانیم در این رشته موفق تر از بقیه باشیم.

* شاید یکی از دلایلش این است که مثل والیبال و فوتبال از مربیان خارجی طراز اول استفاده نمی کنیم؟
- اعتقاد دارم ولاسکو توانسته در بخش باشگاهی والیبال ما هم تاثیرگذار باشد اما کی روش این تاثیرگذاری را ندارد. ما باید از حضور این مربیان خارجی بهترین استفاده را ببریم و شرایط را به گونه ای فراهم کنیم که خودمان مربی درجه اول تربیت کنیم. من اگر جای رئیس فدراسیون فوتبال بودم هر سال دو دوره کوتاه مدت از بهترین مدرسان جهان دعوت می کردم و مربیان لیگ برتر و دسته اول را موظف می کردم که در این کلاس ها شرکت کنند و اطلاعاتشان را به روز کنند. ما الان در فوتبال مشکلات زیادی داریم که یکی از انها به روز نبودن اطلاعات و دانش مربیان است. باید در این بخش و همه بخش ها از این فاکتور استفاده کرد و مدرسان خوب را به جای مربیان خوب وارد ورزش کرد تا بتوانیم در آینده مربی خوب داشته باشیم.

* اما برخی از این مربیان حاضر نیستند بپذیرند که این مشکل را دارند؟
- این یک واقعیت است. ببیند بجز چند نفری که می توانند فوتبال را به صورت علمی آنالیز کنند بقیه مربیان فوتبال ما چه شرایطی دارند. ما همین کره جنوبی را در شرایطی در دو بازی بردیم که به نظر من بردهای معجزه واری بود. چه زمانی سابقه داشته که ما بتوانیم از کره در دو بازی ۶ امتیاز بگیریم؟ درست است که این تیم را برده ایم اما هیچوقت نتوانسته ایم در یک تورنمنت دوبار کره را ببریم و ۶ امتیاز بگیریم. اینها اتفاق است اما واقعیت چیز دیگری است. ما باید مربیان مان را به علم روز مجهز کنیم. مربیان بزرگ یک روز می آیند و دیر یا زود می روند اما اگر مدرسان خوب بیاوریم و ۲۰ مربی خوب تربیت کنیم، حدال ۲۰ باشگاه مان را به علم روز مجهز کرده ایم.

* به نظر می رسد تا زمانی که باشگاه ها به بخش خصوصی واگذار نشوند زمینه چنین شرایطی فراهم نخواهد شد . مثلا همین استقلال و پرسپولیس سالهاست در مورد واگذاری شان بحث می شود اما هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده است؟
- واگذاری باشگاه ها به بخش خصوصی مراحلی دارد که باید طی شود. استقلال و پرسپولیس اگر می خواهند به بخش خصوصی واگذار شوند باید ابتدا در فرابورس عرضه شوند. شرط اولیه برای حضور در فرابورس این است که ابتدا باید دو سال تراز مالی مثبت داشته باشند و سودآور باشند. کجای این دو باشگاه تا به حال این شرایط را داشته است؟

* با این شرایط بازهم نمی شود این دو باشگاه را به بخش خصوصی واگذار کرد؟
- ما می توانیم از دو طریق این باشگاه ها را واگذار کنیم. اول اینکه سراغ افراد علاقمند برویم و بگوییم بیا برای این باشگاه ها هزینه کن. آیا یک فرد اقتصادی می آید سالی ۲۰ میلیارد تومان هزینه کند و هیچ برداشتی نداشته باشد؟ قطعا بعد از مدتی کار را رها می کند و می رود. با یک نتیجه در ورزشگاه علیه او شعار حیا کن و رها کن می دهند. در این شرایط چه کسی می آید چنین هزینه ای بکند. ما باید تسهیلاتی به چنین افرادی بدهیم که بیایند و کار را در اختیار بگیرند. مثلا تسهیلات یارانه ای بدهیم، زمین به قیمت دولتی در اختیار آنها قرار بدهیم و معافیت مالیاتی برایشان قائل شویم.

* راه دوم برای خصوصی کردن این دو باشگاه کدام است؟
- راه دومش که یک روش طولانی و تقریبا احساسی به شمار می رود این است که از هواداران بخواهیم بیایند هر کدام مبلغ را بدهند و به اصطلاح سهامدار باشگاه شوند. مثلا اگر یک باشگاهی ۲۰ میلیون هوادار دارد بیایم از هر نفر ۵ هزار تومان بگیریم و با سرمایه ای که جمع می شود وضعیت باشگاه را سروساما بدهیم و البته اگر به سوددهی رسید سهم هواداران را بدهیم.

* تصور می کنید در دولت آینده این اتفاق رخ بدهد؟
- باید ببینیم چه می شود. باید راهکاری های قانونی را برای این کار پیدا کرد.