پیش‌بینی صعود به مرحله دوم باید واقع‌بینانه باشد

به گزارش پارس ، به نقل ازفارس، ادامه میزگرد آقایان بیژن ذوالفقارنسب، فریدون معینی و افشین پیروانی که به عنوان کارشناسان فوتبالی برای ارزیابی شرایط تیم ملی فوتبال کشورمان برای در جام جهانی ۲۰۱۴ در خبرگزاری فارس تشکیل شده را می خوانیم:

آقای ذوالفقاری نسب، آقای معینی معتقدند ما باید صعود به مرحله بعدی به جام جهانی را در جامعه و در بین ملی پوشان همگانی کنیم.

در جام جهانی ۲۰۰۶ علی آبادی به عنوان رئیس سازمان تربیت بدنی مدعی بود ما می توانیم به مرحله بعد صعود کنیم، اما محمد دادکان به عنوان رئیس فدراسیون اعتقاد داشت علی آبادی با این حرف ها سطح توقعات را بالا می برد.

نظر شما در این زمینه چیست؟

ذوالفقارنسب: من فکر می کنم شما باید بیشتر نظر کارشناسان و خبرگان ورزشی را بپرسید آقای علی آبادی از شخصیت های بسیار قابل احترام حوزه های دیگر اجتماعی بودند در عرصه ورزش افراد بسیاری هستند صلاحیت اظهارنظر درست تر را داشته باشند. ایشان (علی آبادی) به عنوان رئیس سابق سازمان تربیت بدنی و رئیس کنونی کمیته ملی المپیک نظراتی را دادند و از دید خودشان می خواهند انرژی مثبتی را در تیم ملی ایجاد کنند و تیم ملی را تحریک بکنند به خودباوری و داشتن اعتماد به نفس اما واقعیت ها را هم نباید فراموش کرد. باید بپذیریم فوتبال ما نسبت به فوتبال دنیا کاستی های خیلی زیادی را دارد. شما مقیاس بکنید ساختار باشگاه های ما با کشورهای که تیم هایشان به جام جهانی صعود کرده اند.

به اعتقاد من از سی و دو تیمی که به جام جهانی صعود کردند بیش از ۲۵ کشور فوتبال در آنها در دست بخش خصوصی است و بخش دولتی اصلاً مدیریت نمی کند، سرمایه گذاری نمی کند و بخش خصوصی در دنیا کاملاً امتحان خودش پس داده و ما هنوز نتوانسته ایم از آن مشکلات دست و پاگیر فوتبال دولتی رهایی پیدا کنیم. افرادی مثل علی آبادی برای ما سقف توقعات را انتخاب می کنند، من اعتقاد دارم فوتبال ما دارای یکسری ویژگی ها است که این ویژگی ها در بعضی از مقاطع می تواند خودش را خیلی خوب نشان دهد و به نتیجه برسد اما اکثر مواقع آن ویژگی ها محور توانمندی های حریفان می شود. مثلاً همین فوتبال کشور ما در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه بر اساس یک شرایط خیلی خوب توانست ۳ بازی خوب را انجام بدهد بدون اینکه به مرحله بعد راه پیدا بکند. با توجه به اینکه بازی های خوبی را انجام داد در بازگشت به ایران مورد انتقاد قرار نگرفت و در خیلی مکان ها مورد استقبال قرار گرفت.

آمریکا را برد، بازی خوب با یوگسلاوی و یک بازی نسبتا خوب با آلمانی که تازه آلمان آن موقع تغییر نسل دادند و خیلی سن تیمشان بالا بود، انجام داد. اگر چنانچه این توقع را ایجاد کنیم که به مرحله بعد جام جهانی صعود می کنیم، این استرس را در بازیکنان تیم ملی به وجود بیاوریم که تیم ملی باید به مرحله بعد صعود کند و غیره. من خودم با توجه به تجربه ای که دارم به انجام این کار اعتقادی ندارم، ولی اعتقاد دارم تیم ملی ما ۱۰ تا ۲۰ درصد بهتر از شرایط بازی های مقدماتی اش باشد. یکسری معایبش را رفع بکند. ۳-۲ تا بازیکن جدید و خوب را اگر قابلیتش را داشته باشند اضافه بکنند. همین بازیکنان فعلی را هم بتواند در یک فرآیند تمرینی، اردویی، روحی و روانی ارتقا بدهد و بر اساس شرایط حریفمان بازی های مناسبی را انجام بدهند.

من فکر می کنم این راهیابی به جام جهانی تماماً آرزوهای ما را نباید در خودش در بر بگیرد. من انتظار دارم مسئولان و آنهایی که تصمیم گیرنده در سطح کلان کشور هستند نظام باشگاه داری ما را تغییرات اساسی بدهند و دستورالعمل های مبنی بر اختصاص درصدی از بودجه سالانه ی باشگاه ها به آموش فوتبال پایه، برای مدارسشان، ایجاد آکادمی ها در همه باشگاه ها التزامی بشود و اجرایی باشد، دو، سه ساله اعلام می کنند همه باشگاه ها باید آکادمی داشته باشند.

معینی: امسال این طرح اجرایی می شود.

ذوالفقارنسب: این هم همه اش در قالب مدارس فوتبال تابستانی است که بیشتر حالت سرگرمی دارد و تفریح خردسالان را دارد. آکادمی تعریف دارد، مدرسه فوتبال تعریف دارد، چارچوب مشخص دارد، دستورالعمل و اهداف دارند در آن قالبش من فکر می کنم. فوتبال در یک پروسه ۱۰ ساله می تواند به یک سطح جهانی برسد. به یک سطح خوب برسد که در جام جهانی هم مدعی باشد. ضمن ارائه بازی های خوب حداقل به مرحله های بعد صعود کند اما از همین حالا با این موجودیت فعلی مان در فوتبال می خواهیم توقع ایجاد کنیم. تیم ملی باید به مرحله بعد جام جهانی برود، یک مقدار بیش از ظرفیت و توانایی های ما است.

  آقای معینی شما از صحبت ابتدایی خودتان که باید صعود تیم ملی به مرحله بعد را باید همگانی کرد دفاع بکنید آقایان پیروانی و ذوالفقارنسب آن را غیرممکن می دانند.

معینی: من اشاره کردم باید انگیزه های لازم را برای اینکه بتوانیم آن شایستگی های فوتبال خودمان را نشان دهیم همه ی ما ایجاد کنیم و ریشه کار هم در دست آنهایی است که با تیم ملی به نوعی درگیر هستند. لیگ برتر ما، مربیان ما نقش شان خیلی مهم است. قبلاً هم به آن اشاره کردیم. استفاده کردن از بازیکنان جوان و کسب تجربه این جوانان برای حضور در تیم ملی. همانطور که آقای ذوالفقارنسب اشاره کردند، رخی بازیکنان که شایستگی پوشیدن تیم ملی را دارند و دور مانده اند را باید بیشتر دید. بیشتر به آنها فرصت داد تا پیشرفت بکنند، مطبوعات ما در ماه خرداد حمایت خوبی از تیم ملی کردند باز هم باید حمایت کنند، انتقاد درست خیلی خوب است ولی یک بار منفی را گسترده ایجاد کردند به درد پیشرفت نمی خورد.

به نظر من شکل حمایتی نتیجه بهتری می دهد. همیشه تشویق بهتر از تنبیه است، بنابراین ما بایستی روی حمایت هایمان بیشتر سرمایه گذاری کنیم.

من فکر می کنم اگر انگیزه های لازم را برای این تیم با حمایت هایی که اشاره کردیم انجام بدهیم ما باید امیدوار باشیم که از گروهمان هم بالا بیاییم.

ذوالفقارنسب: دوستان اگر اجازه بدهند من یک دقیقه به عنوان حرف پایانی خودم صحبت کنم، این اشتباه را نکنیم یک زمانی بیاییم فوتبال را با والیبال مقیاس بکنیم اگر الان در والیبال در سطح لیگ جهانی پا به پای حریفان قدرتمند کار می کند باید به یاد بردیم ۷ سال آقای یزدانی خرم رئیس فدراسیون والیبال بود و یک مربی روسی به اسم ایوان آورد ۱۰ سال تمام، تمامی استان های کشور، اکثر شهرهای بزرگ کشور ایران رفت. بچه ها ۱۴ تا ۱۶ سال را که قد بالای یک متر و نود را داشتند فقط می دید و آن بحث قابلیت سنجی جهانی روی آنها انجام می داد.

بچه هایی که بالای ۱۹۰ سانتیمتر قد داشتند و اندازه ی دست هایشان را از نظر مونفوروژی مورد ارزیابی قرار می داد، اینها را بررسی و ثبت کرد و بیش از ۲۰۰ تا جوان بالای ۱۹۰ را در کشور پیدا کرد تا آنها در والیبال کار کنند.

پیروانی: هم در والیبال هم در بسکتبال این کار صورت گرفت.

ذوالفقارنسب: آقای داوری زنی ۷-۶ سال است به جای یزدانی خرم به فدراسیون والیبال آمده است، دقیقاً برنامه های او را انجام می دهد. از همه مهم تر مربیان خوبی را هم تربیت کردند. اینکه فدراسیون والیبال در سطح خودش کار بسیار ارزنده و جهانی را انجام داده است و الان ثمره اش می برد اما در فوتبال بذری نکاشته ایم. اصلاً سرمایه گذاری نکرده ایم. به طور مثال اگر بودجه باشگاه پرسپولیس در فصل گذشته ۱۲ میلیارد تومان بوده شما فکر می کنید تا چه اندازه از آن را به فوتبال پایه اختصاص داده است؟

پیروانی: هیچی

ذوالفقارنسب: در صورتی که باشگاه پاری سن ژرمن که شما (خطاب به پیروانی) بودید من از قبل اطلاع دارم اگر در سال مثال می گویم ۵ میلیون یورو، بودجه سالیانه شان است می گویند ۲۰ درصدش باید برای فوتبال پایه و تولید بازیکن صرف شود، ما اصلاً تولیدی نداریم. ما فوتبالیست هایمان اکثر ضعف مهارت های خرد دارند که آن را همراه خودشان آورده اند. فکر می کنم برای این مسئله باید برنامه های دراز مدت داشته باشیم.

  آقای پیروانی شما در مورد صحبت هایی که آقایان ذوالفقارنسب و معینی مطرح کردند صحبتی دارید؟

پیروانی: ما اگر قرار است در جام جهانی به مرحله بعد برویم، واقعاً همه دغدغه دارند. شاید یکسری واقعاً خوشبین باشند، ولی از اینکه بخواهیم از الان با صراحت اعلام کنیم صعود می کنیم یک مقدار جای تامل دارد.

درست است قرعه خوب خوردن و شرایط خیلی مهم است اما تیم ملی با این شرایط باید خیلی بهتر کار کند و بهتر بازی کند. اگر می خواهد به مرحله بعد برود، باید تلاش مضاعفی را از ملی پوشان شاهد باشیم.

همانطور که آقای ذوالفقار نسب هم فرمود طرح های استعدادیابی و نخبه یابی در مملکت ما ضعیف است. من افشین پیروانی به خاطر اخوی بزرگ ترم غلامحسن پیروانی فوتبالیست بوده آمدم سراغ فوتبال، آقا غلام دفاع وسط بازی می کرد من هم آمدم دفاع وسط بازی کردم و همین طور بالا آمدم و شدم کاپیتان تیم ملی، ولی اگر داداش رفته بود به سمت رشته کشتی من به کشتی می رفتیم یعنی نتیجه گیری می کنیم آمدن من به فوتبال علمی نبوده، احساسی و سنتی بوده است. ما اگر بخواهیم پیشرفت کنیم باید علم و منطق جایگزین شود. اگر قرار است فوتبال ما پیشرفت کند باید فوتبال آکادمیک داشته باشیم. با دانشگاه ها با کسانی که علم دارند، تحصیلات دارند، فن دارند باید یک مقدار ارتباط مان را نزدیک و تنگاتنگ کنیم. نمی توانیم بیایم احساسی و سنتی ادامه بدهیم. بازیکن رده تیم ملی یکسری مشکل دارد که زمان خود ما هم بوده، اگر ما قرار است پیشرفت کنیم باید علمی تر برخورد کنیم. مشکل اصلی ورزش کشورمان الان بحث مدیریتی است و بحث سرمایه گذاری.

ما باید به خوبی سرمایه گذاری کنیم و خوب مدیریت کنیم؛ با این دو مقوله بحث در فوتبال پایه ما باید شکل بگیرد. اگر تین طور شود مطمئن باشید ۱۰-۱۲ سال آینده دیگر دغدغه رفتن به جام جهانی نخواهیم داشت. تیم ژاپن دغدغه رفتن به جام جهانی ندارد، کره جنوبی ندارد؛ آنها برنامه ریزی می کنند در ۴ سال آینده چطور در جام جهانی موفق باشند. ما این مشکل را داریم، ما باید آکادمی هایی که الزامی است داشته باشیم. افراد تحصیل کرده و نخبه در کنار این آکادمی ها باشند، بحث استعدادیابی و نخبه یابی را لحاظ کنیم. امکانات و بودجه در اختیار این ها قرار بگذاریم، قراردادهای خوب با آنها ببندیم. فوتبالیست ها که همه سرمایه دار و به قول معروف پولدار نیستند، کسانی هستند که استعداد دارند ولی پدر کارگری دارند، این ها باید بیایند تحت پوشش قرار بگیرند. بحث آکادمی همین است، چیزی که باید تعریف بشود، استراحت، تحصیل، تغذیه، امکانات، و… این ها باید برای بازیکنان پایه فراهم شود. چرا من همه اش می گویم پایه؟ به خاطر اینکه در تیم های بزرگ ما رقم های میلیاردی برای خرید بازیکن جابه جا می شود ولی حتی یک بازیکن از مدارس فوتبال خودشان، از آکادمی خودشان، از تیم های امید خودشان جذب تیم بزرگسالان نمی شود؛ این مسئله مهمی است. همان پولی که شما می خواهید ۱۱۰ سال آینده یا ۱۵ سال آینده یک دهم همان پول را خرج پایه کن. در باشگاه پاری سن ژرمن خواسته یا ناخواسته ۲۰ درصد بودجه کلان باشگاهش خرج تیم های پایه اش می شود. کشورهای عربی بازیکن را از ۹-۸ سالگی می آورند تحت آموزش قرار می دهند، چرا فوتبال شان پیشرفت می کند؟ هرچند فوتبال غرب آسیا نسبت به شرق آسیا افت کرده و ضعیف شده ولی باز می آیند کارهای زیربنایی می کنند. قطر بغل گوشمان است، من یک سال در این کشور بودم یک مربی بزرگ برزیلی و هلندی را تامین می کنند، ما به یک بچه ۹ ساله بغل پا، اصول اولیه فوتبال؛ استپ و پاس را به بازیکنانش یاد می دهد و از درون همین برنامه ریزی ها یک نخبه بیرون می آید. مثلاً قطر با آن جمعیت اندک یک دفعه می آید جزو ۸ یا ۱۰ تیم برتر آسیا می شود. آنها چنین کارهایی را انجام می دهند.

متاسفانه ما یک مقدار در این موضوعات در حد ایده آل عمل نکردیم. یک روز در یک جایی آقای معینی هم تشریف داشتند بحثی بود که من با آقای کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال صحبت کردم به او گفتم سعی کنیم ارتباط هایمان را با کسانی که درس خوانده اند و دانشگاهی هستند بیشتر کنیم. مربی رده بالایی داریم که می آید برای بازیکنانش حرف بزند.

اگر در آن جمع بازیکنی باشد که درس خوانده باشد از صحبت های مربی خجالت می کشد، اصطلاحاتی و الفاظی به کار می برد که الفاظ گاراژی است و الفاظ فنی نیست.

توجه داشته باشید بحث علم تغذیه، علم تمرین مهمترین عامل در ورزش دنیا است. علم تغذیه که ۹۰ درصد باشگاه های ما رعایت نمی کنند، تا اسم علم تغذیه می آید فکر می کنند همان بحث دوپینگ است. نه، بازیکن باید از شروع روزش تا شب که می خواهد استراحت بکند بداند که تغذیه اش باید چه چیز باشد. خیلی از بچه های ما نمی دانند و علم تمرین که چه موقع فشار بیاورید، چه موقع کم کنید، چه موقع کار استقامتی کنید، چه موقع ارتفاع تمرین کنید، چه موقع بروید هم سطح دریا تمرین کنید، اینها همه اش عملی شده ولی متاسفانه برای اینکه پیشرفت کنیم جدا از اینکه باید به تیم های پایه مان برسیم، فوتبال آکادمیک هم باید داشته باشیم.

هر باشگاه باید آکادمی فوتبال داشته باشد و در ان باید افراد علمی فعال باشند. افرادی دانشگاهی باشند که هیچ ادعای ندارند.

آنها باید بیایند در کنار تیم ها قرار بگیرند. این همه قرارداد میلیاردی بسته می شود، اما خیلی ها از این افراد فقط با دریافت یک حقوق معمولی می آیند و کار می کنند. کسانی که درس خوانده اند، کسانی که فیزیولوژیک خوانده اند، بحث آسیب شناسی در ورزش را می دانند، بازیکن ما یک آسیب جزئی می بیند به طور نمونه الان مهرداد پولادی، این درد دارد پشت پایش زخم شده یکسال نمی تواند بازی کند. پشت پا که زخم شود به این آمدند آمپول زدند به پشت پایش، این مورد واقعا درد آور است. من آن روز که این موضوع را کریم باقری گفت در چشمانش اشک آمد، بازیکنی که دفاع چپ تیم ملی است با آن توانایی پشت پای که کفش می پوشد زخم شده اینقدر آمدند در پایش" کورتن" زدند آمده الان به استخوان رسیده است. یکسال که الان از میادین دور است. این درد فوتبال ما است، مشکل ما این است. کسی که بلد باشد، کسی که بداند، کسی راهنمایی بلد باشد، اجازه نمی دهد بازیکن به چنین روزی بیفتد، اما مشکلات فوتبال ما این است. باید یک مقدار علمی تر، یک مقدار تخصصی تر کار شود و ما نخبه داریم. حالا هم که تیم ملی به جام جهانی رفته مطمئن باشید، نگاه های ویژه خانواده ها به فوتبال باز شده و اگر بتوانیم خوب مدیریت کنیم به خوبی می توانیم از این فرصت استفاده لازم را ببریم.

  آقای پیروانی ضعف های تیم ملی در بازی های مقدماتی جام جهانی را در چه خطوطی دیدید تا شروع مسابقات باید برطرف شود؟

پیروانی: به نظر من در دور مقدماتی مهم امتیاز جمع کردن است، مهم خوب بازی کردن نیست ولی در جام جهانی باید بروی خوب بازی کنی چون که اگر خوب بازی نکنی نمی توانی امتیاز بگیری. تیم های رو به رو همه علمی تر، فنی تر و بهتر هستند. شماره های بهتری در ترکیب خود دارند و تدارک بهتری برای این مسابقات می بینند ضمن اینکه امکانات بهتری هم نسبت به ما دارند. حالا اگر قرار ما به جام جهانی برویم حتما باید خوب بازی کنیم که نتیجه بگیریم.

در دور مقدماتی ضعف هایی داشتیم، نظر من این که با بودن در گروهی که لبنان و قطر هستند ما باید به جام جهانی مبی رفتیم. ما در دور مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل به قرعه خوبی خورده بودیم، البته بچه ها هم زحمت کشیدند و خوب کار کردند حرفی در آن نیست، ولی بیایم واقعا بینانه نگاه کنیم. بازی ما مقابل کره جنوبی بازی آخر کره بهتر از ما بود ولی آن چابکی، زحمت، ایرانی بودن، ایرانی ها مرد روزهای سخت هستند، کاری کرد که در اولسان پیروز شویم. ببینید کره آنقدر بهش درد آمده که سریع یک تایم گذاشته که بیاید با ایران بازی کند چون به خودش اطمینان دارد. اگر مجدداً با ایران بازی کند شاید نتیجه بهتری بگیرد، به همین خاطر ما باید بهتر تدارک ببینیم، بهتر بازی کنیم، بهتر فکر کنیم و بهتر تصمیم بگیریم تا انشاالله در جام جهانی نتایج خوبی بگیریم.

آیا در ادامه استفاده از بازیکنان به اصطلاح دورگه در ترکیب تیم ملی می تواند در جام جهانی به ما کمک کند؟

پیروانی: من یک خواهشی دارم دیگر نگویید بازیکن دورگه، این ها آمدند پرچم و نام ایران را قبول کردند. به ایران احترام گذاشتند. استفاده از لفظ دو رگه، لفظ غلطی است، بگویم ایرانی تبار. زندی، قوچان نژاد، دژاگه و بازیکنان دیگری که آمدند حتی یک دقیقه برای تیم ملی بازی کردند قابل ستایش هستند، ولی در مجموع چرا که نه؟ ژاپن یک زمانی رفته بود بازیکن برزیلی آورده بود اینها می تواند ابزارهای تبلیغاتی شود و یک جوان و یک نخبه رو به ورزش بیاورد.

  پس شما موافق هستید که بازیکنانی مانند دانیال داوری، قوچان نژاد، دژاگه و… به تیم ملی اضافه شوند؟

پیروانی: دانیال داوری خوب است، کسی که توانسته از لیگ دسته دوم آلمان همراه تیمش به لیگ دسته اول بیایید مطمئنا حرف هایی برای گرفتن دارد و بازیکنان دیگر هم توانایی هایشان را نشان داده اند. باید یک اتحاد ملی صورت بگیرد تا ما بتوانیم در جام جهانی سربلند باشیم به همین خاطر هر نخبه ای، هر کسی، هر وزیری، هر استاد دانشگاهی، هر مدیرعاملی، هر تدارکاتچی می تواند به تیم ملی کمک کند و حضورش می تواند مفید واقع بشود باید همه دست به دست دهیم، چون که رفتن به جام جهانی استفاده اش برای همه است و نتیجه گرفتن در جام جهانی می تواند دست آوردهای بسیاری داشته باشد. باید توجه داشت یک نتیجه ورزشی و یک کار قهرمانی می تواند از یک کار دیپلماسی تاثیرش برای شناخت یک کشور در دنیا بیشتر باشد به همین خاطر بیاییم ورزش را دو دستی بچسبیم، ورزش خیلی سکوی پرتاب است، خیلی جایگاه بزرگی دارد، به همین خاطر شما یک کشوری مانند تیرینیداد و توباگو تا زمانی که به جام جهانی نیامده بود، من افشین پیروانی نمی شناختمش، نمی دانستم چنین کشوری هست. آنگولا هر وقت اسمش می آمد حالت خاصی در جامعه ما داشت اما آمد به جام جهانی، الان همه به این کشور احترام می گذارند.

الان به من بگویند نام ۲۰ کشور را نام ببر یکی اش همین تیرینیداد و توباگو است. زود می روم سراغ کشورهای که در جام جهانی بودند، می خواهم بگویم حضور در جام جهانی یک تبلیغات ویژه ای دارد. فوتبال صنعت نوین دنیا است. اول توریست، دوم نفت و سوم فوتبال است. بحث درآمدزایی اش خیلی مهم است، خیلی از کشورها جدی می گیرند ولی متاسفانه در فوتبال ما تمام باشگاه بدهکار هستند. من افشین پیروانی از زمان بازیگری و مربیگری ام در پرسپولیس از این باشگاه طلب دارم، این بد است و این درد فوتبال ما است که قانون بگذارند تا زمانی که باشگاه بدهی خود را ندهد نمی تواند قرارداد بازیکن خود را ثبت کند.

ما این ادعا را داریم فوتبال مان به جام جهانی صعود کرده است، این زشت است برای کشوری که در لیگش آمار بگیرند قبلا ۹۵ درصد بود الان ۷۵ درصد باشگاه به مربیان و بازیکنانشان بدهکار هستند.

در حالی که مربیان و بازیکنان خارجی که به ایران می آیند با فیفا هماهنگ هستند و پولشان را می گیرند. من افشین پیروانی سرمربی پرسپولیس بودم، من کنار رفتم وینگادا به جای من آمد او رفت شکایت کرد و الان دو دستی دارند پولش را می دهند ولی یکی به من زنگ هم نمی زند که بپرسد آقا حالت چطور است؟

بحران همیشه در فوتبال ما بوده مهم اینکه کسی بتواند این بحران را خوب مدیریت کند. الان تا جام جهانی یکسال باقی مانده است. همه کارشناسان، رسانه ها و مسئولان باید دست به دست هم بدهند تا به تیم ملی کمک کنیم.

  ۲ سوال؛ آیا کمیته فنی می تواند برنامه های کی روش را به دقت ارزیابی کند و سوال دوم اینکه هادی عقیلی و سید مهدی رحمتی مورد غضب کی روش قرار گرفته اند، آیا بخشش آنها می تواند به تیم ملی در برزیل کمک کند؟

پیروانی: کمیته فنی را من قبول ندارم، چرا؟ چون مربی تیم کمیته فنی را قبول ندارد. من عضو کمیته فنی تیم پرسپولیس بودم، اگر قرار بود به آن شکل که در پرسپولیس شکل گرفت، تشکیل شود، کمیته فنی معنایی ندارد.

شما می دانید ۱۰ تا فکر بهتر از یک فکر است. تیم منچستر یونایتد ۱۶ نفر آنالیزور، مشاور و دستیار مختلف داشت، کسانی بودند که در کنار فرگوسن کار می کردند. مورینیو ۱۱ نفر را کنار خود به عنوان مشاور، آنالیزور و دستیار دارد. من آمار دارم در فوتبال دنیا همه تیم ها کمیته فنی دارند، خود آقای کی روش که در فوتبال روز دنیا بوده کمیته فنی را قبول دارد اما اگر قرار باشد کمیته فنی مثل پرسپولیس تشکیل شود روزی که می خواهند مربی را بردارند کمیته تشکیل می شود مربی جدید که می آید دیگر هیچ کس او را نمی بیند، اینکه نشد کمیته فنی!

برای کمیته فنی آدم هایی می آیند که کار بلد هستند، می آیند ترتیب اثر بدهند، نظر بدهند که راهبرد و راهگشا باشد.

اگر قرار است افراد دور هم جمع شوند که اسمش کمیته فنی باشد و مهمترین اصل هم اینکه باید ببینیم سرمربی تیم کمیته فنی را قبول دارد یا نه؟

اینکه فدارسیون بیاید کمیته فنی تشکیل بدهد آقای کی روش قبول نداشته باشد بهتر که تشکیل نشود، ولی اگر کی روش قبول داشته باشد فدارسیون خیلی سریع این کار را انجام می دهد به همین خاطر جایگاه و کاری که قراره کمیته فنی انجام بدهد مشخص شود.

اگر کی روش کمیته فنی را قبول داشته باشد، بدون شک افراد حاضر در کمیته می توانند بروند بازی ها را ببینند، بروند استعدادیابی کنند، بروند ایده و نظر بدهند، بازی های را می توانند آنالیز کنند. کمیته فنی اگر یک چیز تعریف شده باشد می تواند یک بازوی مثبت برای سرمربی تیم ملی باشد.

اما در مورد کسانی هم که مورد غضب کادرفنی تیم ملی قرار گرفتند باید بگویم آن روزی که تیم ملی به جام جهانی رفت من در تلویزیون بودم و گفتم به دلیل اینکه دو سه مورد با آقای کی روش برخورد داشتم من می روم خواهش می کنم که این بازیکنان را به تیم ملی برگرداند، الان ۳۴ نفر هستند، نظر سرمربی است ولی علی کریمی هست که البته رفته اما حالا دوست دارد برگردد، مهدی رحمتی و هادی عقیلی اینها کسانی هستند که مورد غضب قرار گرفته اند، باید تاکید کنم در جام جهانی باید آماده ترین ها بروند، اسم ها نباید بروند، اگر قرار است از حیثیت فوتبال کشورمان دفاع کنیم، کسانی که آماده هستند و می توانند به تیم ملی کمک کنند باید دعوت شوند.

کاری به کی روش ندارم اما اگر دنبال اسم ها برویم نمی توانیم موفق باشیم. اسکولاری تغییرات عمده ای را در ترکیب تیم ملی برزیل در جام کنفدارسیون ها داده بود و شاید از ۱۸ بازیکن این تیم شما ۵ تا را بیشتر نمی شناختی، آمد اسم ها را کنار گذاشت، خیلی ها می گفتند رونالدینیو باید باشد، روبینیو باید باشد، کاکا باید باشد، لویز باید باشد. خیلی اسم ها را گفتند، اما اسکولاری آمد اسم ها را کنار گذاشت و تیم درست کرد و آمد اسپانیا را آن طور شکست داد. الان هم نفرات خوبی را در تیم ملی داریم مهمترین کار اینکه میانگین سنی مان یک مقدار پایین بیاوریم. در جام جهانی هم بازیکن جوان نیاز داریم و بازیکن با تجربه ولی بیاییم دقت بیشتری کنیم یک مقدار برنامه ریزی بهتر، یک مقدار تدارک بهتر، نیروی جوان به تیم تزریق کنیم، نفرات جوان تر را بیشتر به اردو دعوت کنیم تا تجربه لازم را به دست بیاوریم تا اگر بعد از جام جهانی چند بازیکن کنار رفتند یک دفعه تیم ملی خالی نشود.

  صحبت پایانی شما را می شنویم؟

معینی: من تشکر می کنم از شما که این جلسه تشکیل دادید، من فکر می کنم همه جوانب پیرامون تیم ملی در این میزگرد مورد بررسی قرار گرفت. امیدوارم این جلسات را با کارشناسان دیگر هم داشته باشید و از نظرات آنها استفاده کنید که واقعا در مجموع کلید راه موفقیت تیم ملی در جام جهانی شود.

ذوالفقار نسبت: من هم از شما تشکر می کنم.

پیروانی: آرزوی موفقیت برای تیم ملی دارم. امیدوارم لیگ خوبی داشته باشیم چرا که از لیگ خوب یک تیم ملی قوی به وجود می آید. امیدوارم با کمک اسپانسرها مشکلات مالی باشگاه ها حل شود و بازیکنان نروند در تمرین اعتصاب کنند. خیلی از تیم ها سال گذشته اعتصاب کردند، مربی اعتصاب کرد. یکسری امکانات حق مسلم بازیکنان ما است، ما دیگر جهانی شدیم، رفتیم جام جهانی باید جهانی فکر کنیم، این نباشد که بازیکن قهر کند و در تمرینات شرکت نکند، به بازیکن چک ندهند برگشت بخورد.

مردم بعد از صعود تیم ملی به جام جهانی به خیابان ها ریختند و این هیچ جای دنیا نیست و باید روی فوتبال هزینه شود به خصوص شرایط برای ورود بخش خصوصی به فوتبال مهیا شود.