با لیونل مسی آشنا شوید؛ یک ابر قهرمان

عرفان حاج‌بابایی: ابر قهرمانان شاید همیشه در صحنه نباشند. در واقع هیچوقت همیشه در صحنه نیستند. آن ها معمولا بر خلاف آدم بدهای قصه، در متن ماجرا حضور ندارند بلکه در گوشه و کناری ایستاده اند و فقط نظاره می کنند. فقط نگاه می کنند و شرایط را مورد ارزیابی قرار می دهند و هنگامی که به کمک آن ها نیاز باشد، همچون صاعقه فرود می آیند و برای آرمان شان می جنگند و در نهایت هم پیروزی را از آن خود می کنند.

اتفاقی که شب گذشته برای بارسلونا و لیونل مسی در مقابل لیورپول رخ داد، دقیقا چنین تمی داشت. تمی ابر قهرمانانه که کینگ لئو مثل همیشه نقش اول آن را بدون نقص ایفا کرد و با اوج گرفتنی درست سر وقت، بارسلونایش را از چنگال لک لک های بندر لیورپول نجات داد. عملیات نجاتی که برای اولین بار اتفاق نیفتاده بود و قطعا آخرین آن هم نخواهد بود.

تکه اول

کمتر عادت داریم مسی را روی نیمکت ذخیره ببینیم. او همیشه با آن شماره 10 آبی اناری که فقط برازنده قامت خودش است در زمین حضور دارد. با این حال ارنستو والورده در این فصل به ویژه در این مقاطع حساس فعلی کمی بیشتر به او استراحت داده تا او در همه حال در بهترین فرم خود باشد.

آن ها شنبه شب در نوکمپ مقابل لوانته فقط به سه امتیاز احتیاج داشتند تا بتوانند نخستین گام از سه گانه را به طور قطعی به پایان برسانند و قهرمانی لالیگا را مال خود کنند.

حساسیت بازی چهارشنبه شب مقابل لیورپول آن قدر بالا بود که والورده باهوش، کاپیتان و همه کاره تیمش را روی نیمکت نشاند و ماموریت تثبیت قهرمانی را به دیگر ستارگان نظیر لوییز سوارز،فیلیپ کوتینیو و عثمان دمبله سپرد. این ستارگان اما کاری از پیش نبردند. لوانته بسیار با انگیزه تر از این حرف ها بود و خط دفاعی اش با نمایشی عالی اجازه نمی داد تا بارسلونا از روش های معمول به گل برسد پس ابر قهرمان خودش را گرم کرد و به زمین آمد. در شروع نیمه دوم، بارسلونا یک لیونل مسی هم در ترکیب خود داشت و دیگر آن تیم معمولی نیمه اول نبود. همه چیز هم درست همانطور پیش رفت که همه انتظار داشتند. مسی چند دقیقه پس از ورودش به زمین توانست تک گل برتری بارسلونا را به ثمر برساند و دفاع چند لایه لوانته را بشکند. بارسا تا پایان آن گل ارزشمند را حفظ کرد و قهرمان لالیگا شد. بدون مسی آیا بارسا از این گردنه عبور می کرد؟ بعید به نظر می رسید.

تکه دوم

اینجا نوکمپ است. نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا فصل 2014-2015. مهمان امشب این ورزشگاه غریبه نیست. پپ گواردیولا است که با تیم جدیدش-بایرن مونیخ- پا به بارسلون گذاشته تا از اینجا راهی برلین شود. بایرنی که در بوندس لیگا یکه تازی کرده و با گواردیولا شکست ناپذیر جلوه می کند.

بارسا در حالی آماده جدال با بایرن می شود که سایه شکست 7 گله مقابل این تیم در نیمه نهایی 2013 هنوز بر سر آن ها سنگینی می کند. این فقط یک بخش کار است. بخش دیگر آن است که همه می گویند گواردیولا بارسا را مثل کف دستش می شناسد و به راحتی می تواند تیمی را که خود دوران اقتدارش را پایه ریزی کرده با ماشین های آلمانی اش مهار کند. نویر هم قبل از بازی جنگ روانی را آغاز کرده. کاری که آلمانی ها از دوران گوبلز در آن تخصص داشته اند. نویر می گوید در زمین به مسی نشان می دهد که رییس کیست و واقعا هم نشان داد اما درست تا دقیقه 77.

بازی گره خورده بود و تقریبا همه پیش بینی ها در خصوص کنترل بارسلونا و احاطه تیم گواردیولا بر بازی به وقوع پیوسته بود. آن ها اما حساب یک چیز را نکرده بودند و آن هم انفجار نبوغ و استعداد لیونل مسی بود. بازیکنی که در هیچ چارچوبی قرار نمی گیرد و حتی بزرگ تر از مدافعین و دروازه بان بایرن هم در مهار او عاجز بودند.

مسی در دقیقه 77 توپ را به مثابه یک موشک آتشین به سمت دروازه نویر شلیک کرد. شوتی که نه نویر نه قطعا هیچ دروازه بان دیگری نمی توانست آن را مهار کند و توپ درست جایی رفت که مسی در ذهنش ترسیم کرده بود. این اما تازه اول ماجرا بود چون آتش مسی تازه روشن شده بود. او که با آن گل برد تیمش را در بازی رفت نیمه نهایی قطعی کرده بود،حالا به دنبال تسویه حساب شخصی با مانوئل نویر بود پس سه دقیقه بعد توپ را برداشت، جروم بواتنگ را با یک متر و 92 سانتی متر قد مثل یک کودک از سر راهش کنار زد-کنار زدنی که منجر به زمین خوردن خنده دار دفاع تنومند بایرن شد- و سپس در موقعیت تک به تک با نویر، با پای غیر تخصصی اش روی سر گل پر ادعای آلمانی چیپ انداخت و نسخه اف سی هالیوود و دروازه بان و سرمربی اش را یک جا در جهنم نوکمپ پیچید. امضای ابرقهرمانانه مسی بر پای صعود تاریخی بارسلونا به فینال آن فصل و در نهایت قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا هرگز برای آبی اناری ها فراموش شدنی نیست.

تکه سوم

اینجا بازهم نوکمپ است. بازهم نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا اما این بار در فصل 2018-2019. سناریو تقریبا مشابه چهار سال پیش است. یک غول قدرتمند قرار است به بارسلون پا بگذارد. لیورپول کلوپ. تیمی که در جزیره تاخته و در رقابتی تنگاتنگ با منچسترسیتی برای قهرمانی قرار دارد.

رقابتی که هنوز هم مشخص نیست در نهایت کدام یک را سعادتمند کند.

یک بار دیگر همه سعی می کنند با آمارها بارسلونا را بترسانند و آن ها را در مقابل قرمزهای آنفیلد دست و پا بسته نشان دهند. یک سو سخن از خط حمله آتشین تیم کلوپ با رهبری محمد صلاح است و از سوی دیگر رسانه ها از دریبل نخوردن ویرجیل فن دایک در این فصل سخن می گویند. مدافع آماده ای که در اوج دوران حرفه ای اش قرار دارد.

کلوپ هم با بهره گیری از رگ آلمانی اش باز به سراغ جنگ روانی رفت و گفت نوکمپ معبد فوتبال نیست. او هم اشتباه هموطنانش در بایرن را تکرار کرد و با این تصور که جنگ روانی می تواند بارسا را تحت تاثیر قرار دهد، در نهایت در آتشی سوخت که خود هیزم کش آن بود.

همه یک بار دیگر فراموش کردند که اگر بنا به درخشش مسی باشد، هیچ برنامه و طرحی حتی با چاشنی خشونت هم نمی تواند او را از ریل خارج کند. مسی دیشب بازی را آرام شروع کرد. چندان در مقابل دروازه لیورپول دیده نشد و بیشتر در میانه میدان تیم را هدایت می کرد. در صحنه گل اول هم که روی پاس آلبا و ضربه تمام کننده سوارز به ثمر رسید، نقش خاصی ایفا نکرد.

در نیمه دوم اما ورق برگشت و او باز هم در جای درست داستان وارد شد. گویی که او هم کارگردانی قابل است و هم بازیگری توانا. خودش برای خودش نقش طراحی می کند، خودش برای خودش مشخص می کند که چه زمان وارد کادر شود و خودش برای خودش تعیین می کند که چه زمان با کنار زدن همه آدم بدهای داستان،یک تنه قهرمان این درام مهیج باشد.

دقیقه 75، خودش حمله ای را آغاز می کند. روبرتو و سوارز را در موقعیتی عالی قرار می دهد اما آن ها قدر توپ را نمی دانند. خودش ناگهان به قلب دفاع می زند، توپ را در آن شلوغی می گیرد و مثل آب خوردن بازی را 2-0 می کند.

هفت دقیقه بعد اما کاشته ای که او گل می کند تا ششصدمین گلش با پیراهن آبی اناری را به ثمر برساند، فقط یک گل ساده نیست. فقط شوتی نیست که باعث شود تا توپ به تور دروازه آلیسون بکر بوسه بزند و اختلاف بارسا با حریف قدرش را به سه برساند. بلکه چیزی فرا تر از این سخنان است. چیزی در حد تقلیل شأن ضربه آزادی 30 متری به یک ضربه پنالتی ساده است. چیزی در حد به سخره گرفتن تمامی چارچوب ها و پیش فرض ها و عادت ها و اتفاقات معمولی که در دنیای فوتبال رخ می دهد. چیزی فراتر از تمام آن چه که انسان ها می توانند چه داخل مستطیل سبز و حتی چه خارج از آن رقم بزنند.

خانم ها و آقایان، با لیونل مسی آشنا شوید. یک ابر قهرمان فرا زمینی.