روزی که بوینس آیرس غرق در شادی شد

شپیروزی تیم ملی فوتبال آرژانتین مقابل انگلیس در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک باعث شد بوینس آیرس غرق در شادی شود.

خیابان‌های بونیس آیرس بزرگترین پایتخت قاره آمریکای جنوبی عصر یکشنبه عجیبی را سپری می‌کرد، انگار که بمبی در متروپلی منفجر شده بود. نه عابر، نه اتومبیل و نه جمعیتی دیده می‌شد. همه چیز به خاطر بزرگترین اتفاق جهان یعنی دیدار آرژانتین و انگلیس (نیمه نهایی جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک) متوقف شده بود.

بوینس آیرس از جمعه به خاطر جشن ملی (روز پرچم) در تعطیلات به سر می‌برد. همه آرژانتینی‌ها به خانه‌های مجلل یا معمولی خود رفته بودند. یک رسانه مکزیکی اطلاعاتی راجع به جنگ فالکلند (کشور آرژانتین و انگلیس بر سر مالکیت جزایر فالکلند جنگ داشتند) منتشر کرد. در بوینس آیرس گروهی از دیپلمات‌ها پیشنهاد دادند بازی برگزار نشود اما دولت آرژانتین و تیم ملی فوتبال این کشور اعلام کردند این تنها یک بازی فوتبال است. سخنگوی دولت از بازیکنان ملی‌پوش خواست آرامش خود را حفظ کنند و با قدرت در میدان ظاهر شوند.

بوینس آیرس که به عنوان پرصداترین شهر جهان شناخته می‌شود، از ساعت سه عصر در یک سکوت عجیب فرو رفته بود تا اینکه یک صدای جمعی از خیابان‌ها به گوش رسید. مارادونا گل نخست را به ثمر رسانده بود. او توانسته بود با دستانش دروازه انگلیس را باز کند بدون اینکه داور متوجه این قضیه شود.

رسانه‌های ورزشی آرژانتین نسبت به این اتفاق صادق بودند و اعلام کردند، مارادونا گل نخستش را با دست به ثمر رسانده است. آنها از توانایی ستاره تیمشان برای فریب داور تمجید کردند.

دومین گل مارادونا مورد تحسین همه قرار گرفت و بوینس آیرس منفجر شد. پیروزی (۲ بر یک) آرژانتین باعث شد همه به خیابان‌ها بروند. هزاران آرژانتینی در مرکز شهر زیر باران به شادی پرداختند. در آن لحظه هیچ چیزی اهمیت نداشت و شکست در جنگ فالکلند فراموش شده بود. بوینس آیرس از پخش سرود ملی بریتانیا امتناع ورزیده بود. شهر که به خاطر شکست در جنگ با انگلیس در یک سکوت غم انگیز فرو رفته بود، دوباره با فوتبال احیا شد و شادی به میان مردم برگشت.

صبح روز بعد بینندگان تلویزیونی شاهد رانندگانی بودند که لبخند به لب داشتند و بوق‌های اتومبیل خود را به صدا در می‌آوردند. شهر دوباره غرق در یک جشن بزرگ شده بود.