تاریک و روشن‌های فوتبال!

در زمانی که از درون آمادگی پذیرش ضربه وجود داشته باشد، ترکی برداشته باشد و این ترک در حال پیشرفت باشد. در بعد اجتماعی هم چنین است. یک نظام، یک ارتش، یک لشکر و یک گروه زمانی می‌شکند که از درون آمادگی‌اش و شرایط عینی‌اش وجود داشته باشد و پذیرش روحی برای مقابله با نیروی وارد شده، وجود نداشته باشد. ایران به ژاپن باخت و این اولین شکست ایران از ژاپن نبود و تاریخ ادامه دارد. ایران باخت، چون آیینه گوش‌دار و چشم‌دار جامعه را تار کرده بودند. آیینه جامعه ما رادیو و تلویزیون ماست که می‌تواند به دلیل تأثیرگذاری گسترده نزدیک به ۸۵ تا ۹۰ درصد روی افکار مردم درباره هر پدیده‌ای اثر بگذارد. این آیینه طی این سه، چهار ماه اخیر، فوتبال ما را چگونه بازتاب داد. کلاً عاملان و اجراکنندگان و کارشناسان چه دانشی و چه معلوماتی را درباره فوتبال به مردم منتقل کردند؟ واقعاً در این یک ماه اخیر می‌توانیم یک به یک بشماریم که چه کسانی به تلویزیون و رادیو ورزش آمدند و درباره فوتبال ملی ما صحبت کردند و بعضی‌ها به خود جرأت می‌دادند و دانش کی‌روش را در فوتبال نقد می‌کردند! و عجبا که دانش بی‌پایه و معلومات سطحی و ابتدایی خود را از طریق گیرنده‌ها به خورد مردم می‌دادند. گروه‌های اعزامی، مصاحبه‌ها با چه کسانی انجام می‌شدو با چه هدف و برنامه‌ای؟! مگر می‌شود در حساس‌ترین اتفاق فوتبالی و ورزشی که در پشت آن جریان‌های مخفی سیاسی قرار داشت، در پشت تریبون به سادگی تمام برای برانگیختن احساسات مردم اشک بریزیم و فلان کارشناس سفیدپوش را که چشم دیدن کی‌روش را ندارد، به عنوان کارشناس کنار خود قرار دهیم و از دبی مصاحبه‌های نفراتی را روی آنتن قرار دهیم که تمام آن‌ها منافع دارند! بله منافع دارند و مدیران ما متوجه این جریانات نشدند. خیلی‌ها برایشان مهم نبود ایران ببرد و قهرمان شود. آن‌ها دنبال آن بودند که رکورد‌های خودشان دست نخورد. تیم ملی فوتبال ایران باخت. در این اتفاق شکی نیست که اشتباهات فردی و گروهی را مرتکب شدیم و این ذات فوتبال است که هدفش پیروزی یک تیم و شکست تیم مقابل است. تیم ملی فوتبال باخت تا خیلی‌ها از خوشحالی به هوا بپرند و خوشحالی کنند. تیم ملی ایران باخت، چون کی‌روش چیدمان موردنظر خود را دوست داشت وگرنه انصاری‌فرد باید با میلاد محمدی تنبل، ضعیف، کم‌جان و پراشتباه عوض می‌شد و یا با حاج‌صفی که ۹۰ دقیقه گیج بود و یا رامین رضاییان که اول فکر و ذهنش اعتراض است و بعد بازی و انجام وظایف تیم ملی! تیم ملی باخت، چون طارمی نبود و تیم ملی به هزاران دلیل اجتماعی باخت. ایران به ژاپن باخت و هیچ بهانه‌ای برایش قائل نیستیم. تیم ملی و کی‌روش در این بازی اشتباه کردند. تیم ملی می‌ماند و ادامه می‌دهد و زندگی ادامه دارد و فوتبال می‌ماند. کی‌روش می‌رود و، چون روز‌های تاریک و روشن گذشته یک مربی دیگر می‌آید و دوباره دور هم جمع می‌شویم و سرود‌ای ایران را می‌خوانیم.