تیم ملی را نابود نکنیم

بزنگاه بدی بود و طبق معمول سر این بزنگاه هم باختیم... ژاپن با امکانات، برنامه‌ریزی، لیاقت و البته شایستگی به فینال رسید و ما که تکیه‌مان به استعداد و غیرت و تعصب بود، غفلت کردیم و حذف شدیم.

تفاوت ما و ژاپن، تفاوت شور و شعور بود. اعتراف دردناکی است؛ ما با شور و ژاپن با شعور داخل زمین بودیم، ما با همان شور سراغ داور رفتیم تا به بازیکن ژاپن بابت تمارض کارت بدهد و آن‌ها با شعور از روی زمین بلند شدند و به ما گل زدند. حالا همه چیز تمام شده است، اما فوتبال ادامه دارد. تیم ملی را با این شکست نابود نکنیم. این تیم می‌تواند سال‌ها برای ما افتخار بیافریند. ما شادی جام جهانی، شادی پیروزی مقابل چین، عمان و... را به این بچه‌های ملی‌پوش و به این تیم بدهکاریم. کی‌روش دیشب از خط پایان گذشت و با ایران خداحافظی کرد. از امروز می‌توان او را با مشت و لگد کوبید، اما لطفاً با تیم ملی کاری نداشته باشید. این تیم سرمایه ملی است، این بچه‌ها که به بازی کنار هم عادت کرده‌اند، با همه اشتباهات و خامی‌شان، سرمایه مملکت هستند. قدر این سرمایه را بدانیم. زندگی ادامه دارد، فوتبال هم...