فرانسه ۲۰۱۸ مقابل ایران ۲۰۱۹؛ آیا مدعی‌ها، قهرمان می‌شوند؟

 فرانسوی ‌ها با همان جنس هجمه هایی پا به جام جهانی گذاشتند که تیم ملی ایران راهی جام ملت های آسیا شد. رسانه های فرانسوی از یازده نفری صحبت می کردند که در خاک کشورشان قهرمانی اروپا را از دست داده بودند و می دانستند اگر در روسیه هم بازنده باشند، احتمالا نسل طلایی‌شان بدون جام بازنشسته خواهد شد. روزنامه های فرانسوی فشار زیادی به سرمربی می‌آوردند. ورزشی‌نویس های فرانسه معتقد بودند دیدیه دشان اصلا در سطح تیم ملی فرانسه نیست و این حقیقت را فدراسیون فوتبال این کشور باید خیلی زودتر متوجه می‌شد. این حرف‌ها دقیقا در روز هایی مطرح شد که زیدان در مادرید جام ها را یکی پس از دیگری تصاحب کرده بود و انتظارات از دشان بالاتر رفته بود.

در ایران، شرایط مشابه بود. تیم‌ملی دو دوره پیاپی به جام جهانی صعود کرده بود و نمایشش مقابل مدعیان قهرمانی جهان، تحسین همه را به دنبال داشت. اما جام ملت های آسیا که دردسرس‌ترین جام برای شاگردان کی‌روش بود، به استرالیا رسید. ایران مقابل عراق حذف شده بود و صعود نکردنش به نیمه نهایی، ناامید کننده بود. اما در رسانه های ایران، شرایط برای تیم‌ملی متفاوت بود. اگر در فرانسه اکثریت به دشان بدبین بودند، در ایران خیلی ها از عملکرد کی‌روش دفاع می کردند. او برای تیم‌ های ملی فوتبال ایران کمپ اختصاصی ساخته، لباس ارزشمندی را به تن شاگردانش کرده و احترام را به فوتبال ایران بازگردانده بود. سرمربی های تیم ملی سال ها تلاش کرده بودند روی صندلی‌شان به گونه‌ای رفتار کنند که اگر بعد ها از نیمکت ایران فاصله گرفتند، همچنان جایگاهی در فوتبال ایران داشته باشند. اتفاقی که باعث می شد چشم هایشان را بر روی خیلی حقایق بسته نگه دارند. اما کی‌روش ترسی از این ماجرا نداشت و برای نتیجه نگرفتن شاگردانش هر کاری می کرد. در فرانسه، سرمربی باشگاه‌ها دخالتی در کار دشان نمی کردند. اونای امری هیچ‌گاه به دشان انتقاد نکرد، رودی گارسیا با المپیک مارسی به فینال لیگ اروپا رسید اما هرگز خودش را با سرمربی تیم ملی مقایسه نکرد و برونو ژنسیو در المپیک لیون، هرچند از دعوت نشدن بازیکنانش عصبانی بود اما آن ها در اختیار دشان قرار می داد. حتی وقتی توماس توخل بعد ها به پاریسن ژرمن آمد، به دشان بابت قهرمانی در جهان تبریک گفت و سرمربی فرانسوی ها هم محترمانه از او تشکر کرد.

شاگردان دشان با همان حال و هوایی راهی روسیه شدند که کی‌روش یوزها را به امارات برده بود. هر دو سرمربی بی توجه به حرف هایی که علیه آنان زده می شد در مسابقات حضور پیدا کردند و نخستین بازی‌شان را پیروز شدند. اگر فرانسه با تک گل ام‌باپه پرو را شکست داد، ایران با دو گل سردار، ویتنام را درهم کوبید. تساوی بدون گل مقابل دانمارک، انتقادات را از دشان بیشتر کرد. اما سرمربی فرانسوی هم مثل کی‌روش فهمیده بود نیازی نیست همیشه تاکتیک‌هایش را روی زمین بازی کند و گاهی اوقات محافظه‌کاری بهترین راهکار است. اگر سرمربی پرتغالی در پایان مرحله گروهی جام ملت ها از ۲۰ بازیکن استفاده کرده بود، سرمربی تیم ملی فرانسه در هر ترکیب تغییرات زیادی می‌ داد.

پسران کارلوس کی‌روش مقابل عمان ثابت کردند چه قدر آماده هستند. همان کاری که فرانسوی ها مقابل آرژانتین نشان دادند و وقتی ایران با سه گل چین مدعی را شکست داد، همه یاد پیروزی آسان فرانسه مقابل اروگوئه افتادند. تیم ملی دقیقا با همان رویکردی که فرانسه به جام جهانی رفت، پا به جام ملت ها گذاشته بود؛ استفاده از بازیکنان مختلف، بازی های دفاعی با تاکتیک های متنوع هجومی و تمرکز روی حفظ بهترین نتیجه. دشان و کی‌روش اعتقاد دارند برای پیروزی نیازی نیست خودمان را به خاک و خون بکشیم. در آن سوی میدان، کرواسی دیوانه‌وار به سمت فینال می تاخت و مسیری که تا انتهایش را فتح کرد شباهت زیادی با قطری دارد که حالا در آستانه حضور در فینال آسیا است. به همان سختی که دانمارک و روسیه توسط کرواسی راهی خانه شدند، قطری ها از پس عراق و کره جنوبی برآمدند. اگر شاگردان سانچز امارات را هم حذف کنند، شباهت جام ملت ها با جام جهانی بیشتر از همیشه خواهد شد.

حالا کی‌روش نیاز دارد تا با همان آرامش همیشگی شاگردانش مقابل ژاپن قرار بگیرد و حماسه‌اش را تکمیل کند. همان برد های منطقی و اقتصادی. همان پیروزی های یک طرفه و آرام. همان بازی های پخته و ایده‌آل. همان چیزی که دیدیه دشان با وجود همه انتقاد ها در تیم ملی کشورش پیاده و با نتیجه اش خیلی ها را به سکوت دعوت کرد. بازی های محکم و بی تردیدی که شاید شبیه آن ها تا سال ها در فوتبال فرانسه تکرار نشود. اگر همه معتقد بودند فرانسه مدعی قهرمانی در جهان است، در آسیا کمتر کسی بود که از ایران قدرتمند کی‌روش حرف نزند. وقتی مدعی های بزرگ حذف شدند، کمتر کسی از قهرمان نشدن فرانسه سخن می گفت و حالا که این اتفاق در آسیا رخ داده همه نگاه ها به سمت شاگردان کی روش برگشته است.

این روز ها فوتبال متعلق به تیم هایی هست که با آرامش و متانت پا به زمین می گذارند. همانطور که دشان بازیکنانش را پسرانش می نامید، کی‌روش در تلاش است آرامش و نظم را در ترکیب شاگردانش نگه دارد. سرمربی تیم ملی از احترام گذاشتن به ستاره هایی صحبت می کرد که لایق احترام هستند. شاگردان کی‌روش در بیرون زمین به دنبال محترم بودن نیستند و حفظ احترام‌شان را درون زمین بازی فریاد می زنند. بنابراین اگر کی‌روش مسیر همکار فرانسوی‌اش را کاملا دنبال کند، به نظر نمی رسد کسی حیرت زده شود. چرا که آن ها دو سرمربی در کلاسی بالاتر از رقبای خود هستند و این حقیقت به شاگردانشان هم ثابت شده است.