پا در جای بزرگان پرسپولیس

شیری دوره بالنسبه موفقی را در پیکان سپری کرد و در ابتدای فصل جاری وقتی پای قراردادش با سرخ‌ها را امضا می‌کرد، نیک می‌دانست که به سبب حکم منع استفاده سرخ‌ها از نفرات جدید که توسط فیفا اعمال شده بود، زودتر از نیم فصل دوم لیگ هجدهم قادر به حضور در ترکیب قرمزها نیست و چنان تاریخی هر روز نزدیک‌تر می‌شود. به واقع با پایان یافتن نیم فصل اول و رها شدن شیری از التزام‌هایش به پیکان، وی اجازه حضور در تمرین‌های سرخ‌های تهرانی را کسب کرده و با بازگشایی این تمرین‌ها از 13 دی، قرمزها به میزان دقیق‌تری از توانایی و آمادگی وی برای انجام مسوولیت بزرگ محوله به او پی خواهند برد.

مدافع غیر‌قابل دستیابی

شیری پا به جا و پست مهمی گذاشته است و مدافع راست مکانی است که پرسپولیس در گذر تاریخ شماری از بهترین‌های فوتبال ایران را در اختیار داشته است. نخستین و بهترین آنها که هنوز هیچ مدافع راست دیگری چه در پرسپولیس و چه در سایر تیم‌ها با او برابری نکرده، زنده‌یاد ابراهیم آشتیانی است. او پس از تفوق بر حمید جاسمیان «بک» راست اواخر دهه 40 پرسپولیس (و پیش از آن شاهین) به تدریج تبدیل به بهترین مدافع راست نفوذی کل کشور شد و در زمانه و عرصه‌ای کار نفوذ را ضمیمه وظایف سنتی پست خود کرد که لا‌اقل در ایران هرگز چنین مقامی رؤیت نشده بود و هر مدافع راستی فقط دفاع‌کننده محسوب می‌شد و نه مردی که جلو می‌رود و دستی در تهاجم دارد و در فرصت‌سازی‌ها هم مشارکت می‌کند و هر پاس و سانتر او زمینه‌چین حرکت تهاجمی بعدی تیم وی است.

نسل‌های بعدی

مدافعان راست بعدی قرمزها هرچند به سطح آشتیانی نرسیدند اما برای خود کیا و بیایی نسبی داشتند و اسماعیل حاج رحیمی‌پور از همان مقطع زمانی، محمد دادکان که سال‌ها بعد رییس فدراسیون فوتبال شد و محمد جانفدا از آن دست بودند. نسل‌های بعدی نعیم‌آبادی و هادی مهدوی‌کیا را در این پست جا انداختند و فریبرز مرادی نیز به همان عصرها تعلق داشت ولی مهدی مهدوی‌کیا در نخستین مقطع پرسپولیسی شدنش بیش از آنکه یک مدافع راست باشد، یک گوش راست بود و برادر کوچک او هادی بیشتر در پست بک راست امتحان پس داد. در دومین مقطع از حکومت مطلقه علی پروین بر پرسپولیس وی حتی علی انصاریان را نیز در آرایش 2-5-3 مورد نظرش در پست مدافع راست شناور آزمود و وقتی جلوتر آمدیم نوبت به نعیم سعداوی و حسین ماهینی نیز رسید و در نهایت در عصر ممنوع بودن خریدهای جدید برای «پرسپولیس برانکو ایوانکوویچ» وی کوشید از سیامک نعمتی و آدام همتی نیز مدافع راست‌های موقتی و موفق بسازد و محسن ربیع‌خواه نیز در این پست آزموده شد و حتی شجاع خلیل‌زاده هم در سه چهار بازی در این نقطه آزمایش شد اما حالا که مجوز استفاده از مهدی شیری صادر شده، همگان می‌خواهند بدانند آیا او توانمندی عمومی که مشخصه مهم ماهینی است و یا قدرت مانور محرمی که آشتیانی‌وار از راست نفوذ و سانتر می‌کرد را دارد یا خیر و آیا وی قادر است با فشار روحی فراوان بازی در تیمی بسیار پرمسوولیت مثل پرسپولیس کنار بیاید و یا دیر و زود حاشیه‌نشین و جذب تیمی دیگر خواهد شد.

نمونه‌های منفی

الگوهای سبک دوم (ناکامی) نیز در این پست خاص در پرسپولیس کم نبوده‌اند و جدیدترین‌شان بابک حاتمی بوده که از سایپا آمد و «پروفسور» بر ‌اساس نیازهای تاکتیکی‌اش در دفاع چپ هم از وی سود جست اما از او نه یک مدافع راست کارگشا بیرون آمد و نه دفاع چپی که نیازهای تیم را تأمین کند و با این باورها بود که برانکو مجبور شد برای جبران نبودن‌های ماهینی و محرمی و رضاییان به هر انتخاب موقتی و اضطراری تن بدهد که پیش‌تر هم وصف آن را آوردیم.

برانکو هم خسته شده است

حالا نگاه‌ها به سمت شیری است و وی در مرکز توجه قرار دارد و نخستین دیدارهای پرسپولیس در نیم فصل دوم مشخص خواهد کرد که آیا او حسین ماهینی‌وار در صدد ابقای خود در پرسپولیس است و یا لاجرم راه بابک حاتمی را طی خواهد کرد.

برای سرمربی کروات پرسپولیس نیز این مسأله از کمال اهمیت برخوردار است زیرا او هم از گسیل دایمی نفرات غیر ‌متخصص به پست مدافع راست خسته شده و مردی را می‌خواهد که آنقدر خوب و ماندگار باشد که نیازی به نگاه مجدد و سریع قرمزها به بازار نقل و انتقال‌ها نباشد و پرسپولیس صاحب مردی شود که اضافه بر تأمین نیازهای پست تخصصی‌اش با اندازه‌ها و ظرفیت‌های عضویت در تیم نایب قهرمان آسیا هم آشنا و قادر به جای دادن خود در چنین قالب‌هایی است.