پایان تراژدی تلخ برانکو – کی‌روش با این اتفاق

به گزارش پارس نیوز، نامه محمد‌رضا ساکت به باشگاه پرسپولیس در حمایت از کارلوس کی‌روش بد‌جوری باشگاه پرسپولیس و برانکو را عصبانی کرد. علاوه بر واکنش گرشاسبی، برانکو هم خیلی زود نسبت به نامه محمدرضا ساکت به باشگاه پرسپولیس واکنش داد البته به صورت طنز. برانکو گفت: این نامه خطاب به او نیست، چون اسمی از او برده نشده و باشگاه به جز او چند مربی دیگر هم دارد! اما سرپرست باشگاه هم صحبت‌های تندی در واکنش به نامه محمد‌رضا ساکت داشت.

خلاصه کمیته اخلاق وارد این ماجرا شد و اذعان داشت به زودی پرونده دعوای کی‌روش – برانکو را بررسی خواهد کرد، اما مهدی تاج که در زمان این درگیری برای شرکت در مراسم بهترین‌های آسیا به مسقط رفته بود از همان جا مصاحبه کرد و گفت:

در بازگشت به تهران نشستی را با گرشاسبی برگزار خواهد کرد و به این مشکل پایان خواهد داد.

تاج روز پنج‌شنبه بلافاصله بعد از ورود به تهران دیدار با سرپرست باشگاه پرسپولیس را برنامه‌ریزی کرد و در فدراسیون فوتبال میزبان گرشاسبی بود.

با پادرمیانی مهدی تاج آنچه که قابل تصور است پرونده در کمیته اخلاق مطرح نخواهد شد، اما نمی‌شود منتظر بود کی‌روش و برانکو دیگر علیه هم حرف نزنند. در همان ساعاتی که مهدی تاج میزبان گرشاسبی بود میک مک‌درموت پستی را منتشر کرد که به نظر می‌رسد در حمله به برانکو بود! از سویی نمی‌شود گفت:

فقط برانکو مقصر است. نمونه اش درگیری میک مک‌درموت با حمید استیلی آن هم در جایی که اصلاً صحبت‌های مدیر تیم امید توهین‌آمیز نبود و او حتی پاسخ دستیار کارلوس کی‌روش که بی‌ادبی کرده بود را نداد! یا درگیری دستیار کی‌روش با یک خبرنگار که شروع‌کننده آن، دستیار کی‌روش بود.

پادرمیانی و کدخدامنشی در چنین پرونده‌هایی عاقبت خوشی نخواهد داشت. مهدی تاج و گرشاسبی در مورد کی‌روش و برانکو حرف زدند و حتماً توصیه‌های اخلاقی هم داشتند، اما در شرایطی که نه کی‌روش در جلسه بود و نه برانکو. اگر قرار به پایان دادن این دعواست فدراسیون فوتبال هم باید از کی‌روش دعوت کند و هم از برانکو و در نشستی از آن‌ها بخواهد هر چه در دل دارند بیرون کنند تا یک بار برای همیشه مشکل آن‌ها حل شود.

عصر ارتباطات است و هزاره سوم و فوتبال یک دهکده نیست که مشکلاتش با کدخدامنشی و پاردمیانی حل شود. لزوماً اختلاف بین کی‌روش و برانکو که ناشی از اختلاف سلیقه‌ها و شاید چیز دیگری است، به فوتبال ضربه نمی‌زند، بالعکس برای آن‌ها ایجاد انگیزه می‌کند. آشتی دادن خوب است، اما نه آشتی زورکی، ضمن اینکه فدراسیون اگر می‌توانست (که نتوانست) خیلی زودتر از این حرف‌ها طرفین دعوا را پشت یک میز می‌نشاند.