شوماخر و هفته ای 115 هزار پوند هزینه پزشکی

به گزارش "ورزش سه" ، پنج سال از پایان غیرقطعی بهترین راننده تاریخ می‌گذرد. از میشاییل شوماخر حتما جمله قصاری شنیده‌اید که می‌گوید: «رمز موفقیت من این بود که وقتی دیگران ترمز می‌کردند، من گاز می‌دادم». حالا جمله‌های دیگری از او منتشر شده. این با مصاحبه‌هایی که معمولا برخی رسانه‌ها بعد از مرگ یک ستاره منتشر می‌کنند و صحت و سقم آن قابل‌اثبات نیست تفاوت دارد. خانواده این راننده فرمول یک که 5 سال قبل بر اثر سقوط هنگام اسکی در ماریبل واقع در بخش فرانسوی کوه‌های آلپ به کما رفت ویدئویی از او منتشر کرده‌اند حاوی یک مصاحبه داغ. این مصاحبه دقیقا 2ماه پیش از حادثه 30دسامبر یعنی در 30اکتبر 2013ضبط شده بود.

شوماخر در این مصاحبه می‌گوید: «همیشه فکر می‌کردم که به‌اندازه کافی خوب نیستم». قهرمان 7 دوره جهان که در زمان مصاحبه 44ساله بود با تواضع خاصی می‌گوید: «بله، همیشه فکر می‌کردم به‌اندازه کافی خوب نیستم. همین دستورالعمل بود که مرا تبدیل به چیزی کرد که الان هستم». او در این مصاحبه بهترین قهرمانی‌اش را همان اولی در سال2000می‌داند؛ «فراری 21سال قهرمان نشده بود. خودم هم 4سال ناکام بودم و سقوط آزاد داشتم.» البته دو قهرمانی اولش با بنتون بود نه فراری. او 5 قهرمانی بعدی را با فراری به‌دست آورد. او بهترین رقیب خود را از نظر اخلاقی راننده فنلاندی، میکا هکینن می‌داند.

شوماخر از سال2015 از بیمارستان دانشگاه لوزان مرخص شد و از آن تاریخ در خانه‌اش در سوئیس و کنار دریاچه ژنو تحت نظر خانواده‌اش و تیم پزشکی همچنان تحت‌مراقبت پزشکی به‌سر می‌برد که 115هزار پوند در هفته هزینه این مراقبت پزشکی است و کل هزینه‌هایی که صرف بهبود او شده به 20میلیون پوند می‌رسد. فلیکس دام وکیل او در سال2016 اعلام کرد که شوماخر هرگز نخواهد توانست راه برود اما اخیرا گزارشی منتشر شده که او به‌صورت اسلوموشن حرکاتی می‌کند.

یکی از اقوام نزدیکش به مجله پاری ماچ گفت: «وقتی میشاییل را روی صندلی چرخدارش مقابل منظره پانورامای پشت پنجره‌های خانه می‌بریم، بی‌اختیار گریه می‌کند.

پسر 16ساله‌اش، میک که در آن حادثه همراه پدر بود و اکنون خودش را برای رانندگی فرمول یک آماده می‌کند کمتر حاضر است درباره مصدومیت پدرش حرف بزند. حتی برادر میشاییل شوماخر یعنی رالف که او هم راننده است درباره مصدومیت این اسطوره صحبت نمی‌کند. میک هیچ‌وقت نمی‌گوید مصدومیت پدرش غم‌انگیز بوده و همواره از آن به یک مصدومیت سخت یاد می‌کند و این روحیه قابل‌ستایش است.

انتهای پیام/