تیمی که می‌خواهد به جام ملت‌ها برود، «ایران» نیست؟

به گزارش پارس نیوز، «تیم ملی با «دی‌اکتیو» و «ممنوع المصاحبه کردن خود» صدای اعتراضش را به گوش همه رساند. در دوشنبه بارانی تهران، ملی‌پوشان دیواری شیشه‌ای بین خود و رسانه‌ها کشیدند. در نگاه اول می‌توان گفت این گونه رفتارها شایسته نیست؛ چرا که به هر حال بستن پیج‌ها به روی مردم، به نوعی بی‌احترامی به هواداران به حساب می‌آید. آنها همواره حامی تیم‌ ملی بوده‌اند و مشکل «حمایت» آنها نیست چون طرفداران همواره حامی تیم ملی بوده‌اند.

فارغ از این موضوع،  یک بخشی از حرف‌های ملی‌پوشان درست است. تیم‌ ملی این روزها با ریاضت اقتصادی روبروست. مشکلات اقتصادی به حدی است که تیم ملی نمی‌تواند حتی در یک هتل شیک در تهران اردوی خود را برگزار کند؛ هتلی که امکاناتش به مراتب از امکانات هتل آکادمی بیشتر باشد. این حس در تیم ملی وجود دارد که انگار متعلق به «ایران» نیستند و تنها در گوشه‌ای از شهر جمع می‌شوند و تمرین می‌کنند. با وجود این همه تلاش و کوشش، تیم‌ ملی در ماه‌های اخیر بیشتر از هر زمان دیگری دچار حاشیه شده که بی‌شک خود کی‌روش هم در شکل‌گیری آنها نقش داشته است ولی آیا این حواشی دلیل می‌شود از اصل مطلب دور شد و به تیم ملی یک کشور حتی نگاهی نینداخت؟

چیزی که حالا به وضوح مشاهده می‌شود همان حس فراموشی نسبت به تیم‌ ملی است. انگار نه انگار تیم‌ ملی وجود دارد. تنها دو ماه به شروع جام ملت‌ها باقی مانده. همه مدام می‌گویند ایران باید قهرمان آسیا شود. بعضی‌ها می‌گویند این تیم حتی یک جام به ایران بدهکار است. فراموش نکنید تیم‌ ملی ۴۲ سال است قهرمان آسیا نشده و حالا تصور می‌کنیم باید قهرمان شود چون بهترین تیم ماست. در این شرایط آیا درست است توقع قهرمانی داشته باشیم و در مقابل به جای حمایت، تیم را به حال خود رها کنیم؟

اوضاع جالب به نظر نمی‌رسد. مسئولان فدراسیون دنبال ماندن در راس کار هستند. وزارت ورزش هم به دنبال اجرای صحیح قانون بازنشسته‌هاست. دیگر نهادهای نظارتی هم منتظرند تا تخلفی در این بین صورت گیرد وارد مهلکه شوند. فیفا و AFC هم منتظر هستند تا اینجا اتفاقی خلاف قانون بیفتد و فوتبال ایران را تعلیق کنند. با این وضع، تیم ملی شبیه به یک بچه سرراهی شده. جالب اینجاست همین مسئولان بلندپایه ورزش ایران تا چند وقت پیش مدام در مصاحبه‌های خود می‌گفتند تیم ملی قهرمان آسیا می‌شود ولی همین مسئولان به خود زحمت نداده و یک بار در تمرین تیم‌ ملی آفتابی نشده‌اند. این سومین اردوی ایران در تهران است، آیا این دوستان تصور نمی‌کردند یک بار فقط برای چند دقیقه به کمپ تیم‌ ملی بروند و اوضاع و احوال بازیکنان را بپرسند؟ آیا این قدر برای آنها سخت بود به تیمی که توقع قهرمانی از آن را دارند، سر بزنند؟ قهر این مسئولان با تیم ملی، هیچ سنخیتی با خواسته‌هایشان دارد.+

چیزی که درباره این تیم می‌توان گفت آن است که بهترین نتایج تاریخ ما را در جام جهانی گرفته، حالا با هر کیفیتی؛ هجومی یا دفاعی. این تیم آن قدر خوب بوده که شیخ سلمان روبه‌روی وزیر ورزش بگوید: «عملکرد ایران باعث افتخار آسیاست.» الان همه باور دارند در ۷ سال گذشته ایران بهترین تیم آسیا بوده است. همه به موفقیت‌هایش در این سال‌ها افتخار کرده‌ایم. یادمان باشید چیزی که دو ماه بعد در جام ملت‌ها درو خواهیم کرد، چیزی است که الان می‌کاریم. قرار است این بچه‌ها به اسم «ایران» به جام ملت‌ها بروند. قرار است وقتی آنها بردند همه خوشحال شویم و شادی کنیم. اگر می‌خواهیم واقعا تیم ملی موفق باشد و عکس‌های یادگاری قشنگ در روز موفقیتش بگیریم، باید حداقل‌ها را برای تیم ملی مهیا کنیم نه این که طوری رفتار کنیم که انگار وجود خارجی ندارند.»