منشایی که برانکو نمی‌تواند تعویضش کند

 با نگاهی به دریبل استثنایی گادوین منشا مقابل گلر الدحیل و موقعیت هایی که در بازی های لیگ برتری به آسانی از دست می دهد؛ این تفاوت را چگونه می شود توجیه کرد؟

گادوین منشا اولین تمرین پس از بازی سرنوشت ساز با الدحیل را با شادابی خاصی سپری کرد. او در فوتبال تنیسی حضور فعالی داشت و سعی می کرد با کمک هم تیمی هایش در آن بازی هم برنده شود. اما این حس جنگجویی و میل به پیروزی، تمام آن چیزی نبود که منشا در تمرین ارائه کرد. ستاره سیه سرخ ها با بازیکنان شوخی می کرد و در مجموع حال خوبش را به این شکل نشان داد.

او که همواره رابطه خوبی با عکاسان و خبرنگاران داشته، در مقابل دوربین ورزش سه ژست های قهرمانانه گرفت و روزِ پس از بازی سال را اینطور گذارند.

یک سال قبل در چنین روزهایی نیز پرسپولیس با شوت استثنایی گادوین منشا خرید جدیدش، مقابل الاهلی در مسقط به بازی بازگشت و به تساوی رسید. چند روز بعد، منشا نمایش فوق العاده ای در ابوظبی ارائه کرد و بار دیگر دروازه الاهلی را گشود تا حکم صعود سرخپوشان پایتخت به نیمه نهایی را امضا کند.

حالا یک سال از آن بازی گذشته و بازهم منشا، ستاره پرسپولیس در یک چهارم نهایی بود، این بار ستاره سیه چرده نیجریایی امین لکومته گلر الدحیل را مغلوب کرد و «گل صعود» را به ثمر رساند.

شمار بازی های آسیایی منشا در لیگ قهرمانان آسیا به عدد 15 هم نمی رسد؛ یعنی حدود نصفِ تعداد بازی هایش در لیگ برتر! اما آمار گل زده او در آسیا تفاوتی چشمگیر با لیگ برتر دارد، گادوین منشا در آسیا 7 گل به ثمر رسانده و درلیگ تنها 5 گل! این ناکامی در مسابقات داخلی را چطور می توان توجیه کرد؟

فصل گذشته در روزهایی که پرسپولیس از محرومیت آقای گلش رنج می برد، انتظار می رفت مهاجم شماره 90 جای او را پر کند اما این چنین نشد. منشا آنقدر ضعیف عمل کرد که به نیمکت تبعید شد. او در اندک دقایقی که فرصت حضور می یافت، مثمرثمر نبود و مشخصا سرمربی تیم نیز از این مهاجم تنومند رضایت نداشت.

برانکو که اولویت اولش برای انتخاب 11 مرد ترکیب اصلی، درخشش در تمرین و ثبات در عملکرد است، از مسئولیت ناپذیری این بازیکن ناراضی بود و حتی زمزمه های جدایی اش هم به گوش می رسید که با بسته ماندن پنجره نقل و انتقالاتی این موضوع هم منتفی شد.

لیگ هجدهم را منشا با نیمکت نشینی آغاز کرد اما پیشرفت هایی در عملکردش دیده می شد و نهایتا این پیشرفت ها به درخشش در بازی با الدحیل ختم شد. او مقابل نساجی نمایش خوبی داشت و برابر الدحیل پرتلاش، جسور، دونده، جنگنده و سمج ظاهر شد.

شوت استثنایی اش در ابتدای بازی گل نشد تا در دقیقه 78 با دریبل ماهرانه دروازه بان فرصت گلزنی را برای خود مهیا کند. اما گلزنی تنها چیزی نبود که در بازی با الدحیل از منشا دیدیم. 90 دقیقه را که کنار بگذاریم، او در وقت های اضافی یک استارت فوق العاده زد که البته موفقیت آمیز نبود اما همین کورس با مدافع الدحیل پس از 90 دقیقه تلاش قابل ستایش است.

او همچنین چند دقیقه پس از آن در حالی که هافبک قطری در میانه میدان صاحب توپ بود و بازیکنی را مقابل خود نمی دید، به عقب بازگشت و از پشت توپ حریف را زد و مانع از خلق یک موقعیت شد.

این که منشا در بازی های مهم می درخشد هیجان انگیز است اما این که بازی های مهم و خاص را برای درخشش انتخاب می کند، باعث ناامیدی کادرفنی است.

حالا چه خوب است که همه، نمایش منشا مقابل الدحیل را به فال نیک بگیریم و امیدوار باشیم او برابر السد نیز چنین عملکردی داشته باشد. پرسپولیس بازی های مهم و حساسی را برابر استقلال و سپیدرود پیش رو دارد و پس از این دو مسابقه هم حریفان نامدار یکی پس از دیگری به میدان می آیند تا جلوی تیم برانکو را بگیرند، در چنین شرایطی بی شک منشا باید همانی باشد که در مقابل تیم متمول قطری بود.

برانکو دیروز فیکس بودن منشا در ادامه فصل را مسئله ای مربوط به خود او دانست. یعنی سرمربی تیم پرسپولیس انتظار دارد مهاجم تیمش در تمرین بیشتر تلاش کند و بهتر توانایی خودش را نشان دهد و در بازی انرژی حداکثری بگذارد و در مجموع «ثبات» داشته باشد که در چنین شرایطی یک جایگاه از ترکیب اصلی همیشه برای او خواهد بود؛ حتی اگر نیم فصل دوم فرا برسد و پرسپولیس تیمی پرستاره تر شود.

او در تمرین دیروز عملکرد خوبی داشت و به نظر می رسد درخشش در بازی با الدحیل باعث شده تا این بازیکن انگیزه بیشتری برای تمرین کردن داشته باشد، شاید هم به این نکته پی برده که برای حضور در ترکیب اصلی تیم برانکو، درخشش در «بازی سال» مهم نیست و باید در تمرین خود را نشان دهد.

عکس ها از امیرحسین خیرخواه