مغز متفکر صربستانی سِحر ۴۴ ساله واترپلو ایران را باطل کرد

به گزارش پارس نیوز، تیم ملی واترپلوی ایران در دیدار رده بندی بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸با نتیجه نزدیک ۱۵ بر ۱۶ تیم چین را در ضربات پنالتی شکست داد و پس از ۴۴ سال به مدال برنز بازی‌های آسیایی رسید. مدالی که برق آن از هر مدال طلای دیگر در چشم خانواده واترپلو و دوستداران این رشته درخشان‌تر است. واترپلو بعد از قهرمانی در بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران روز‌های خوبی را پشت سر نگذاشت. اختلافات داخلی، شکست‌های سنگین در مسابقات آسیایی و جهانی، حاضر نشدن در ۲ دوره از بازی‌های آسیایی و بی تفاوتی کمیته ملی المپیک و مسئولان وقت ورزش ضربه‌های سنگینی به این رشته و ورزشکاران آن را وارد کرده بود. به طوری که تا چند سال گذشته بازیکنانی با سابقه حضور در تیم ملی تجربه شرکت دربازی‌های آسیایی را نداشتند که تا همین امروز بسیاری از آن‌ها از این موضوع و سوء مدیریت‌ها گله‌مند بودند.

چیریچ وارد می‌شود

اما چه شد که بعد از این همه ناکامی واترپلو طعم شیرین مدال آسیایی را چشید؟ سال ۹۴ بود که محسن رضوانی رئیس فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو تصمیم گرفت با جلب اعتماد مسئولان، تغییر و تحولاتی در این رشته ایجاد کند. او در اولین قدم "الکساندر چیریچ" صربستانی را به عنوان سرمربی تیم ملی واترپلو انتخاب کرد. چیریچ یکی از بازیکنان مطرح تیم ملی صربستان بود که پس از پایان دوره ورزشی اش در تیم ملی صربستان و به دلیل دوستی با رضوانی، ایران را به عنوان اولین مقصد مربیگری اش انتخاب کرد. چیریچ جوان، سرشار از علم روز واترپلو و البته کمی جویای نام در عرصه مربیگری تا بازی‌های آسیایی جاکارتا وارد تیم ملی ایران شد و وحید رضایی به عنوان مربی در کنار او قرار گرفت. چیریچ به همراه صربستان به سه مدال المپیک رسیده بود و تحصیلاتی مرتبط با واترپلو داشت.

چیریچ از همان ابتدا تصمیم گرفته بود و با برگزاری مراسم خداحافظی از چند بازیکن با تجربه برای خود منتقدان فراوانی دست و پا کرد. در مقابل، او بازیکنانی را به تیم اضافه کرد که بسیار جوان و برخی دیگر حتی نوجوان بودند. مغز متفکر صربستانی تیم ملی واترپلو ایران برابر همه انتقادات مبنی بر تحولات ناگهانی و جوان گرایی تند و تیزش ایستادگی کرد. فدراسیون و محسن رضوانی نیز در تمام اتفاقات از چیرو نه چندان خوش اخلاق حمایت کرد. چیریچ با خود نظم و تکنیک واترپلوی صربستان را به ایران آورده بود که در برخی موارد برای انتقال آن به بازیکنان واکنش‌های تندی از خود نشان می‌داد. همین موضوع باعث شده بود که خبر بداخلاقی، عصبی بودن و ارتباط برقرار نکردن بازیکنان با او خیلی زود بر زبان‌ها بیفتد، اما مدتی گذشت که چیرو و ملی پوشان یاد گرفتند که چگونه باید با یکدیگر تعامل داشته باشند.

چیریچ در آغاز سال ۹۵ و بعد از حضور یک ساله اش در ایران توانست با سومی تیم جوانان ایران در آسیا، سهمیه مسابقات جهانی را برای ایران به ارمغان بیاورد. حضور در مسابقات آسیایی ژاپن در همان سال یکی ازمهم‌ترین محک‌های تیم چیرو بود. جایی که برای چندمین بار دست ایران از کسب مدال خالی ماند. در توکیو در دیدار رده بندی برابر چین در ضربات پنالتی شکست خوردیم و البته باخت‌های سنگینی به قزاقستان و ژاپن دادیم.

عزم جزم برای کسب مدال

رضوانی با بودجه کم فدراسیون، برای واترپلو کم نگذاشت و در طول حضور سه ساله چیرو در تیم ملی حمایت‌های همه جانبه‌ای از او داشت. حضور تیم ملی در اردو‌های برون مرزی از جمله چین، ایتالیا، صربستان و شرکت در تورنمت‌های مختلف و حضور روانشناس، آنالیزور و پزشک در کنار تیم ملی و حضور تیم ملی چین در ایران بعد از سال‌ها از اقداماتی بود که فدراسیون برای شاگردان چیریچ تدارک دید.

همین اتفاقات باعث شد در جاکارتا روی دیگری از تیم ملی واترپلو را ببینیم. دیگر خبری از باخت‌های سنگین به قزاقستان و ژاپن با اختلاف‌های ۲ رقمی نبود. بازی شانه به شانه با قزاقستان یکه تاز و داشتن برنامه برابر ژاپن از امتیازات تیم ما بود. سنگاپور و عربستان سعودی نیز که همیشه درجنگ با واترپلوی ایران شکسته خورده هستند.

جایی برای سلیقه شخصی مدیران نیست

قرارداد الکساندر چیریچ با فدراسیون واترپلو ایران تا بازی‌های آسیایی بود. با مدال آسیایی و علاقه‌ای که خود چیریچ به ادامه فعالیت در ایران دارد بعید به نظر می‌رسد او قصد ترک ایران را داشته باشد. به گفته خسرو امینی از پیشکسوتان واترپلو ایران کنار گذاشتن چیریچ در شرایط کنونی اشتباه بزرگی است که مطمئنا رضوانی به خوبی از آن اطلاع دارد. واترپلو به عهد خود برابر کمیته ملی المپیک وفا کرد و از قانون غلط ورزش ایران که می‌گوید اول مدال بعد حمایت اطاعت کرد و به مدال رسید. واترپلو کاری کرد که دیگر سلیقه‌های شخصی مانع حضورش در مسابقات آسیایی و بین المللی نشود و حالا نوبت به کمیته و مسئولان ورزش است که واترپلو را دریابند و زحمت کشان و بازیکنان این رشته را که کمتر شناخته شده هستند را با نگاه ویژه در اولویت قرار دهد.