چرا بازیکن پرسپولیس، مهاجم خطرناک فصل گذشته نیست

هیچ چیز به اندازه تدافعی خواندن پرسپولیس برانکو ایوانکوویچ را عصبانی نمی‌کند. ما اما طبق همان عادت چند ساله که از روزهای حضور این مربی در تیم‌ملی ایران به ارث برده‌ایم، همچنان او را یک مربی محتاط با تفکرات تدافعی می‌دانیم. برداشتی که انتقادهای چند هفته اخیر هم از آن ریشه گرفته است.

غافل از اینکه پرسپولیس بعد از جدایی احمدزاده، امیری، محرمی و حتی مسلمان، دست‌کم نیمی از توان تهاجمی خود را از دست داده و درست‌تر شاید این باشد که بگوییم بدون آنها، خط آتش پرسپولیس از کار افتاده است. این را با مقایسه آمار پرسپولیس در ۵ هفته ابتدایی فصل پیش با مسلمان، امیری و احمدزاده و جانشینان آنها در این فصل دریافتیم.

پرسپولیس در پنج بازی ابتدایی خود در لیگ هفدهم، ۴ بازی را برده بود، ۱۱ گل زده بود و با تفاضل 9 صدرنشین بود. در این فصل اما تعداد پیروزی‌هایش نصف شده. بدتر اینکه حتی به اندازه نصف گل‌های فصل پیش‌اش گل نزده و صدرنشین هم نیست که به طور واضح می‌توانیم بخش عمده‌ای از این افت را به از دست رفتن ستاره‌های کلیدی تیم برانکو مرتبط بدانیم.

 دیگر مسلمانی در ترکیب نیست که با وجود نیمکت‌نشینی‌، آقای پاس‌گل لیگ شود. از امیری خبری نیست که با پاس‌های‌کلیدی‌اش علیپور را وادار به گل زدن کند و فرشاد احمدزاده هم که در 5 بازی ابتدایی فصل پیش به تنهایی ۳ گل زده بود، خیلی وقت است رفته. این مقایسه آیا کافی نیست برای پی بردن به چرایی افت پرسپولیس؟ اتفاقی که مثل بقیه اتفاقات پرسپولیس در نهایت می‌رسد به کمبود بازیکن و دست‌های خالی برانکو که در هر بازی حتی برای سه تعویضش هم بازیکن باتجربه ندارد.

این فصل امید عالیشاه در سمت چپ خط هافبک به جای امیری بازی می‌کند، در سمت راست بشار رسن جایگزین احمدزاده شده و سیامک نعمتی هم جای مسلمان را گرفته است. تفاوت امیری با عالیشاه در همین چند بازی آشکار شد چرا که وحید امیری فصل پیش در همین مقطع ۹ موقعیت خلق کرده بود اما شماره دو این فصل پرسپولیس تا اینجای کار تنها به اندازه شماره پیراهنش پاس کلیدی داده است. البته هر دو بازیکن به یک اندازه خودشان را در موقعیت شوتزنی قرار دادند. با این تفاوت که نسبت شوت‌های در چارچوب امیری دو برابر عالیشاه بود.

گذشته از اینها امیری در پنج مسابقه نخست فصل پیش یک گل هم زده بود. کاری که امید عالیشاه هنوز از پس آن برنیامده است. دیگر تفاوت برجسته دو بازیکن، تبحر در کارهای تدافعی است. عالیشاه در این فصل ۷ عملکرد دفاعی را به نام خودش ثبت کرده که امیری سال قبل در همین تعداد بازی، دو برابر عالیشاه عملکرد دفاعی ثبت کرده بود. از لحاظ تکنیک هم دو بازیکن تا به حال شبیه به هم بوده‌اند. اگر چه عالیشاه به‌خاطر تعویض شدن‌هایش، در این چند هفته کمتر از امیری فصل پیش بازی کرده است.

در سمت راست هم ۱۲ شوت فصل قبل فرشاد، سه گل برای پرسپولیس داشت. در حالی که هیچکدام از ۹ شوت بشار در این فصل ثمره‌ای برای تیم برانکو نداشته است. احمدزاده کمتر از بشار رسن دریبل می‌زد و پاس کلیدی می‌داد اما در عوض بیشتر به دفاع کمک می‌کرد. او به طور متوسط در هر مسابقه یک بار بیشتر از رسن به دفاع کمک می‌کرد. دو بازیکن اما از نظر حضور در زمین در ۵ بازی ابتدایی فصل تفاوت زیادی با هم ندارند و شرایط‌شان تقریبا یکی است.

مقایسه محسن مسلمان و سیامک نعمتی اما کمی دشوار است چرا که مسلمان فصل پیش را به‌عنوان هافبک مرکزی آغاز کرد اما سیامک این فصل در خط حمله و به‌عنوان مهاجم بازی می‌کند. به همین دلیل قابل درک است که مسلمان در نبرد پاس‌های کلیدی ۶ بر صفر ببرد و نعمتی هم به طور متوسط، در هر بازی یک شوت بیشتر از مهندس پیشین پرسپولیس بزند. محسن مسلمان بدون اینکه گلی زده باشد، در پنج بازی نخست ۴ پاس‌گل داده بود اما نعمتی ۲ گل زده و آمار پاس گل‌هایش صفر است. حال آنکه مسلمان مورد غضب هم قرار گرفته بود و برای ثبت این آمار ۵۰ دقیقه کمتر از سیامک نعمتی فرصت داشت.