آغاز فصل همدلی برای پایان حسرت 40 ساله

به گزارش پارس نیوز، فوتبال ایران در سال 1397 یکی از سال های خاص خود را تجربه می کند؛ از یک سو تیم ملی فوتبال کشورمان با نمایش چشمگیر بهترین نتیجه خود را در ادوار جام جهانی کسب کرد و در سوی دیگر تیم های ملی و باشگاهی فوتبال ایران در این سال از مربیان با دانشی بهره می برند که سابقه فعالیت در بالاترین سطح فوتبال جهان را در کارنامه دارند.
حضور «کارلوس کی روش» و «جان توشاک» سرمربیان اسبق رئال مادرید، «زلاتکو کرانچار» و «برانکو ایوانکویچ» از مربیان با دانش کرواسی و «وینفرد شفر» آلمانی، بدون شک جذابیت های فراوانی برای فوتبال ایران ایجاد خواهد کرد. 
حضور بزرگان و تئورسین های فوتبال دنیا در کنار مربیان با دانش داخلی می تواند نوید بخش روزهای پرامیدی برای فوتبال کشورمان باشد؛ روزهایی که باید برونداد آن، پایانی بر حسرت 40 ساله ایران در قهرمانی آسیا و 26 ساله تیم های باشگاهی در لیگ قهرمانان این قاره باشد. 
اما ثمره حضور بزرگان فوتبال دنیا در ایران چه زمانی نمایان خواهد شد؟ این پرسشی است که در طول هفت سال حضور کی روش در ذهن هواداران شکل گرفته است. هر چند که کی روش با پیاده کردن تاکتیک های دفاعی در برابر تیم های بزرگ جهان نتایج قابل قبولی برای فوتبال کشورمان در آوردگاه های جهانی کسب کرده اما نگاه واقع بینانه به نتایج هفت سال گذشته فوتبال ملی و هزینه - فایده حضور کی روش در ایران نشان از آن دارد که سرمربی پرتغالی تیم ملی یک عنوان قهرمانی یا افتخار ماندگار به فوتبال ایران بدهکار است. افتخاری که می تواند تمام اما و اگرهای فوتبالِ کی روشی پسند را در هیاهوی قهرمانی جام ملت های آسیا محو و زمینه های حضور این مربی در نیمکت تیم ملی تا جام جهانی 2022 قطر را فراهم کند. 
هر چند که برخی ادعا می کنند که با بازی های چشم نواز ایران در برابر مراکش، اسپانیا و پرتغال چه نیازی به تعامل است و ایران نباید واهمه ای از جام ملت های آسیا داشته باشد اما در پاسخ به پیش فرض های ذهنی این افراد باید گفت که فوتبال باشگاهی و ملی در شرایطی باید در دستور کار قرار گیرد و برنامه ریزی های تیم ملی بر تمام برنامه ریزی های فوتبال باشگاهی ارجحیت داشته باشد که ایران برای قهرمانی در جام ملت های آسیا و پایان حسرت 40 ساله، بیش از پیش نیاز به همفکری و تعامل دارد. قهرمانی در این جام یک رویا و حسرتی است که چهار دهه از آن می گذرد و تیم ملی فوتبال ایران نتوانسته پس از انقلاب اسلامی در بالاترین سطح فوتبال آسیا به عنوان قهرمانی دست پیدا کند. 
همچنین در مسیر رسیدن به عنوان قهرمانی معتبرترین تورنمنت فوتبالی قاره کهن، کی روش تمام داستان نیست بلکه سناریو نویسی است که می تواند در کنار همدلی و هماهنگی با مربیان لیگ برتر و فدراسیون فوتبال این قهرمانی را تجربه کند. سرمربی پرتغالی تیم ملی همواره از ناملایمتی های باشگاهی گلایه دارد. گلایه کی روش و نحوه برخورد او با منتقدان در کنار موضع انفعالی فدراسیون فوتبال، دست این مربی برای توجیه ناکامی ها را باز گذاشته و وی با قهرمان سازی پس از هر تورنمنت، خواسته هایش را به فدراسیون تحمیل می کند و در پایان نیز به کسی پاسخگو نیست.
هر چند که نخستین مربی که در شرایط کنونی می بایست رویه تعامل را در پیش بگیرد کی روش است، اما حضور مربیان برجسته جهان فوتبال در ایران و مربیان بادانشی از کشورمان، فرصت طلایی برای نسل کنونی فوتبال ایران است که تیم ملی کشورمان با استفاده از دانش چنین مربیانی بتواند تاریخ ساز شود؛ تاریخی که مقدمه آن برنامه های فدراسیون فوتبال برای استفاده بهینه از دانش این مربیان و جلسات هم اندیشی آنان است. 
لازم است فدراسیون فوتبال در برنامه ریزی های خود برای تیم ملی یکجانبه عمل نکند زیرا تجربه نشان داده که ارتباط یک سویه تیم ملی با تیم های باشگاهی شاید در نگاه نخست برای تیم ملی مفید و سودمند باشد، اما یکجانبه گرایی محض، ممکن است نتایج فوتبال باشگاهی را در عرصه داخلی و رقابت های لیگ قهرمانان آسیا تحت تاثیر قرار داده و این برای فوتبال حرفه ای، اسپانسر تیم ها و سرمایه گذاران باشگاهی مثبت تلقی نمی شود. 
این فدراسیون به عنوان کارفرمای کی روش و مسئول برگزاری لیگ برتر لازم است با برگزاری جلسات همدلی و تعامل زمینه را برای انسجام، وحدت و همیت فوتبالی ایجاد کند تا راه قهرمانی آسیا که در چهار دهه گذشته به خاطر مسائل مختلف پرسنگلاخ شده برای تیم ملی فوتبال کشورمان هموارتر از گذشته باشد. 
با تحقق چنین شرایطی جام ملت های 2019 آسیا یک فرصت برای شروع دوران همدلی قلمداد می شود. فرصتی که در آن همدلی و تعامل شکل گرفته بین مربی تیم ملی و مربیان دیگر، شعله های اختلاف کی روش با مربیان باشگاهی را کنترل کرده و در پایان تورنمنت امارات این مربی پرتغالی را در جایگاه پاسخگویی قرار خواهد داد؛ جایگاهی که کی روش به بهانه کارشکنی های فدراسیون فوتبال و برخی از مربیان باشگاهی، از حضور در آن طفره رفته است.