خادم تنهاتر از همیشه در آوردگاه جهانی

 به گزارش پارس نیوز، استعفای چند ماه گذشته رسول خادم از هیأت رئیسه اتحادیه جهانی کشتی و سکوت معنادار مسئولان ورزش کشور در قبال مشکلات پیش روی کشتی در برابر لابی رژیم اشغالگر قدس کار کشتی ایران را در میادین جهانی پیش رو به ویژه در پیکارهای نوجوانان جهان در کرواسی به دلیل بلاتکلیفی و خطر محرومیت احتمالی سخت کرده است.

نزدیک ترین رویداد پیش رو رقابتهای نوجوانان جهان است که از چند روز دیگر در کشور کرواسی آغاز می شود و ۲۰ آزادکار و فرنگی کار کشورمان در این مسابقات علاوه بر جنگیدن با حریفان سرسخت روسی، آمریکایی، گرجستانی و ... باید به فکر قرعه نحس رژیم اشغالگر قدس هم باشند. تیمی که چندی پیش با حضور ۱۲ کشتی‌گیر در رقابت‌های قهرمانی اروپا نشان داد عزم خود را برای حضور پر رنگتر در میادین بین المللی جزم کرده ومطمئنا با همین تعداد نماینده در رقابتهای جهانی نوجوانان در کرواسی هم حضور خواهد داشت.

آبان ماه سال گذشته بود که اتفاق بحث برانگیز «باید ببازی» علیرضا کریمی با سر و صدای رسانه ای با حاشیه سازی عوامل داخلی و خارجی به کمیته بین المللی المپیک رسید و از آن پس داستان تهدید و تعلیق و محرومیت احتمالی کشتی ایران با توجه به لابی گسترده رژیم اشغالگر قدس در IOC آغاز شد.

مطمئنا برای حل این معظل بزرگ، علاوه بر ناتوانی در چانه زنی با کمیته بین المللی المپیک، نمی توان روی «نناد لالوویچ» رئیس صربستانی اتحادیه جهانی کشتی هم حساب ویژه ای باز کرد. چراکه او به دلیل عضویت در هیأت رئیسه کمیته بین المللی المپیک و چند پست مهم دیگر در محافل بین المللی عملا جایگاه خود را مدیون آمریکایی‌ها و رژیم اشغالگر قدس می‌داند و از سوی دیگر به شدت تحت نفوذ روس‌هاست. از سوی دیگر لالوویچ به دلیل ارتباط خوب و نزدیک با «پوتین» رئیس جمهور روسیه و قطعا فشار آن کشور برای از میدان به در کردن کشتی و کشتی‌گیران ایرانی، مسیر حل مشکلات اخیر را برای ایران بسیار ناهموار کرده است.

تا پیش از این با وجود تمام این موانع و شرایط سخت، رسول خادم به عنوان عضو هیأت رئیس اتحادیه جهانی کشتی در حالی که از سوی هیچ نهاد ورزشی داخلی حمایت نشد، توانست با سوزاندن تمامی موقعیت‌های خود در هیأت رئیسه و دادن پوئن‌های فراوان، محرومیت علیرضا کریمی را به کمترین حد ممکن کاهش دهد و سایه تعلیق را موقتا از سر کشتی ایران بردارد.

اما این اقدامات مربوط به زمانی بود که خادم به واسطه حضور مناسب و تاثیرگذارش در جمع اعضای هیأت رئیسه اتحادیه جهانی نفوذ خوبی در تصمیمات داشت. رفته رفته با توجه به حساسیت پرونده تعلیق احتمالی کشتی ایران و پیگیری جدی کمیته بین المللی المپیک او عملا در اتحادیه جهانی نفوذ قبل را نداشت و در نهایت در اسفندماه سال گذشته به دلیل همین مشکلات از عضویت هیات رئیسه استعفا داد. بدین ترتیب دیگر روی چانه زنی و ارتباطات خادم هم نمی‌توان حساب کرد و به قول معروف «چوب‌خط» رسول هم برای حل و فصل این مشکلات پر شد.

حال بعد از استعفای خادم و از سوی دیگر سکوت متولیان ورزش کشور در سه ماه گذشته که عملا هیچ اقدام اثرگذاری برای کشتی کشور انجام ندادند، آینده کشتی ایران با توجه به لابی صهیونیست‌ها مبهم و نگران کننده است. به ویژه اینکه ما در مواجهه با چنین تهدید و خطر تعلیق همچنان تنهاتر از هر زمان دیگر باید خودمان را به دست سرنوشت بسپاریم و چشم به شانس و اقبال در مراسم قرعه کشی بدوزیم.

می توان گفت با اطلاعات عوامل داخلی به خارجی و همچنین فشار شدید IOC به اتحادیه جهانی، عملا روش‌های منسوخ شده قبلی همچون «باید ببازی» ، »گواهی پزشکی» و « سر وزن نرسیدن » که بعضا مدنظر مسئولان ورزش ماست، چاره کار  نیست. در اینکه کشتی‌گیران ایرانی قطعا با رقبای رژیم اشغالگر قدس مبارزه نمی‌کنند هیچ شک و شبه های نیست، اما سرنوشت کشتی و کشتی گیران ما از این پس واقعا مبهم است و با توجه به سکوت متولیان ورزش و عدم حتی یکبار مذاکره در این زمینه هر لحظه احتمال محرومیت کشتی‎گیران و کشتی ایران بیشتر و بیشتر می شود. حال در نظر بگیرید که ما در سالجاری از روز ۱۳ تیرماه تا پایان آبان ماه چهار میدان جهانی در رده های مختلف در کشورهای کرواسی، اسلواکی، مجارستان و رومانی را پیش رو داریم که در تمامی این مسابقات، رژیم اشغالگر قدس با تعداد قابل توجهی از نمایندگان روسی الاصل و به تابعیت در آمده از کشورهای دیگر حضور خواهد داشت.