عطش کاستا برای رسیدن به فینال جام جهانی

بعد از جنجال‌هایی که بر سر تصمیم او برای حضور در تیم ملی اسپانیا و سپس حضور کمرنگش در جام جهانی برزیل ایجاد شد، حالا او قصد دارد تا در جام جهانی روسیه، همه آن روز‌های تلخ را به دست فراموشی بسپارد. کاستا بازیکن اسپانیایی- برزیلی لاروخا در گفتگو با برنامه «ال ترانسیستور» شبکه رادیویی اوندا سرو به مرور شرایط فعلی تیم ملی اسپانیا پرداخت و در مورد رؤیاهایش برای رسیدن اسپانیا به فینال ورزشگاه لوژنیکی صحبت کرد.

البته کاستا قصد گرفتن انتقام جام جهانی 2014 را در روسیه ندارد. در آن سال خیلی‌ها او را عامل ناکامی و حذف زودهنگام اسپانیا می‌دانستند.

*تیم ملی برزیل: دوست دارم تیم ملی برزیل را ببینم. دوستانی مثل میراندا، ویلیان، فیلیپه و... در آنجا دارم. افرادی که دوست‌شان دارم و نمی‌خواهم به آن‌ها بد بگذرد. خانواده‌ام و بسیاری از دوستانم در برزیل زندگی می‌کنند ولی من در اسپانیا زندگی خوبی دارم.

*فینال برزیل- اسپانیا: فینال خیلی زیبایی خواهد بود. حاضرم امضا بدهم که فینال، اسپانیا- برزیل است. اگر این‌طور شود، امیدوارم بازی خوبی شود و ما بتوانیم پیروز شویم.

*احتمال مشکل‌سازی برای کاستا: هیچ چیز مشخص نیست. مردمی که در برزیل زندگی می‌کنند، فوتبال را با عشق و هیجان فراوانی دنبال می‌کنند ولی وقتی که من در برزیل با پیراهن اسپانیا حضور داشتم، هیچ مشکلی پیش نیامد و این ماجرا دیگر مربوط به گذشته است و مردم به آن عادت کرده‌اند. برزیل مردم خیلی خوبی دارد.

*مستند گریزمن: من این مستند را ندیدم ولی در نهایت همه ما ماجرا را می‌دانیم. او این مستند را ساخت، چون می‌خواست در اتلتیکو بماند. آنتوان خیلی با رنگ‌های پیراهن اتلتیکو و هواداران شکل گرفته و درهم آمیخته و در مادرید همه او را خیلی دوست دارند. او انسانی با قلبی بزرگ است که سختی‌های زیادی کشیده و پای احساساتش می‌ایستد و مطمئنم که برای ماندن در اتلتیکو هم پول زیادی خواهد گرفت. (می‌خندد)

*مصاف با پرتغال، بهترین بازی با پیراهن اسپانیا بود؟ مهم این است که بتوانی قوی شروع کنی و گل بزنی. یک مهاجم با گلزنی زنده است و برای دو گلی که زدم، خیلی خوشحالم، اما هنوز راه زیادی مانده و باید همچنان بهتر شوم.

*پیغام‌های تبریک: بله پیغام‌های تبریک زیادی گرفتم، بیشتر از آنچه تصورش را داشتم. افرادی بودند که به من تبریک نمی‌گفتند و الان که گل زدم، تبریک گفتند. زندگی همین است. من می‌دانم که عزیزانم چه کسانی هستند و افرادی که وقتی همه چیز خوب است، پیغام می‌دهند، مرا هیجان‌زده نمی‌کنند. این افراد وقتی شرایط خوب نباشد، در کنارم نیستند.

*دوستی با رودریگو و آسپاس: چطور می‌توانم با آن‌ها دوست نباشم؟ آن‌ها هم‌تیمی‌های من هستند و ما مثل اعضای یک خانواده‌ایم. هرکسی بنا به شایستگی‌هایش در جایگاهش قرار می‌گیرد. اگر نوبت به بازی کردن بازیکن دیگری برسد، باید از او حمایت کرد و به او تبریک گفت، چون فرصت به او رسیده و شایستگی اش را دارد. من به این خاطر ناراحت می‌شوم. سرمربی تیم بهترین‌ها را انتخاب می‌کند و تیم ملی فراتر و بالاتر از هر بازیکنی است.

*کنار رفتن لوپتگی و حضور هیرو: هر سرمربی متد‌های خاص خودش و دیدگاه خودش را دارد ولی از زمانی که من در تیم ملی هستم، همه چیز با یک خط مشی مشخص دنبال می‌شود. تمرینات تیم با هیرو هم با همان دینامیکی که با لوپتگی انجام می‌شد، دنبال می‌شود.