ابهامات فراوان شکست ایران مقابل ترکیه

دغدغه‌های جام جهانی با شکست 2 بر یک برابر ترکیه چند برابر شده است. اگرچه دیدارهای تدارکاتی جنبه تمرینی دارند و برای محک خوردن بازیکنان و ایجاد هماهنگی بین آنهاست که برنامه‌ریزی می‌شوند و نتیجه‌اش اهمیت چندانی ندارد‌.

بازی با ترکیه توی ذوق می‌زد؛ از خط دفاع ضعیفی که پاشنه‌آشیل تیم کرش بود گرفته تا دروازه‌ای که گلر آن با وجود گرفتن چند موقعیت از حریف همچنان نامطمئن نشان داد و حتی خط حمله‌ای که با وجود چند آقای گل لیگ اروپا، همچنان در امر گلزنی آنقدر ناتوان بود که تنها گل تیم ملی از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید. این بازی به وضوح نشان‌دهنده جای خالی سیدجلال حسینی در ترکیب تیم بود که در کنار عدم هماهنگی کامل بازیکنان با یکدیگر، دغدغه‌های فراوانی را با خود به دنبال داشت. با وجود این، اما بسیاری داستان را از زاویه‌ای دیگر می‌بینند و بر این باورند که این ترفند کرش برای فریب حریفان تیم ملی در جام جهانی بوده است.

برای نمونه، محصص کارشناس فوتبال تأکید کرده که دیدار تدارکاتی با ترکیه کاملاً با هدف بوده است: «ترکیه شبیه به پرتغال بازی می‌کند، حریفی که در سومین بازی جام جهانی باید برابر آن به میدان برویم. آنها فیزیکی و تکنیکی بازی می‌کنند و این دلیل انتخاب دیدار تدارکاتی با ترکیه بوده، اما نقاظ ضعف تیم ملی در این دیدار باید برطرف شود.»

این بار اما نه تیم حریف که نحوه بازی تیم ملی ایجاد نگرانی کرده، مسئله‌ای که جلالی آن را بازی کرش برای رو نشدن دستش برای حریفان می‌داند: «ترکیب تیم ملی که اعلام شد کاملاً مشخص بود کرش به دنبال این است که شاگردانش را نفر به نفر مورد آزمایش قرار دهد. ایران تیمی است که طراحی شده تا گل نخورد. وقتی چنین تیمی در شروع بازی گل می‌خورد یعنی این اتفاق مغایرت دارد با چیزی که شما از ابتدای بازی طراحی کرده بودید. بدون شک تیم ملی در جام جهانی با چنین ترکیبی به میدان نخواهد رفت که مسعود شجاعی و انصاری‌فرد در خط هافبک آن باشند. ترکیب اصلی شاید همانی باشد که در 30 دقیقه پایانی کم‌کم راهی میدان شد یا آنکه در بازی آخر برابر لیتوانی و پشت درهای بسته به میدان می‌رود. به نظر می‌رسد کرش قصد فریب حریفان و محک شاگردانش در درگیری‌های تک به تک و تن به تن را داشت.» محمد تقوی، دیگر کارشناس فوتبال ایران نیز تأکید می‌کند تیم ملی در جام جهانی اینگونه به میدان نمی‌رود: «تیم ملی با دو تغییر در ترکیبش جریان بازی را کاملاً تغییر می‌دهد. فکر می‌کنم در جام جهانی در خط دفاع مجید حسینی به ترکیب اضافه ‌شود و در سمت راست دفاع هم پژمان منتظری تا به جهانبخش اجازه بیشتری برای نفوذ بدهد. در پست هافبک دفاعی هم یک بازیکن متخصص بازی خواهد کرد که احتمالاً روزبه چشمی است، هرچند که بازی با ترکیه نشان داد امید ابراهیمی وضعیت بهتری دارد. در کل می‌توانم با اطمینان بگویم که ایران در جام جهانی اینگونه به میدان نمی‌رود.»

شاید هم واقعیت همین باشد، چراکه در بازی با ترکیه، تیم ملی نه برنامه مشخصی داشت و نه خط حمله‌ای زهردار و مهم‌تر از همه اینکه حتی از آن کار تدافعی فوق‌العاده‌ای که آرژانتین، کره جنوبی و شیلی را مهار کرد هم خبری نبود تا عدم حضور سیدجلال باز هم به چشم بیاید و بعد از بازی کرش بار دیگر از علاقه‌اش به این بازیکن بگوید و اینکه در خصوص ترکیب نهایی تیمش چیزی نمی‌گوید. تیمی که با وجود چند آقای گل لیگ موفق به گلزنی نمی‌شود و تک‌گل آن از روی نقطه پنالتی به ثمر می‌رسد، مسئله‌ای که تحلیل جلالی از تفکر فریب کرش را پررنگ‌تر می‌کند و بی‌شک سرمربی مراکش، نخستین حریف ایران در جام جهانی چیزی از تیم ملی بعد بازی با ترکیه دستگیرش نمی‌شود. یعنی شاید بتوان روی سیستم 3- 3- 4 مطمئن بود، اما نمی‌توان با تحلیل و آنالیز ایران – ترکیه به این مهم دست یافت که زوج دفاع مرکزی ایران را کدام دو بازیکن تشکیل می‌دهند.

پورعلی‌گنجی- چشمی درست مثل بازی تدارکاتی با ترکیه یا پورعلی‌گنجی- منتظری، پورعلی‌گنجی- خانزاده یا گزینه‌های دیگر یا اینکه قرار است برابر مراکش چه کسی جایگزین عزت‌اللهی محروم شود، پورعلی‌گنجی، چشمی یا بازیکنی دیگر. این ابهامات گیج‌کننده همچنین در خصوص دیگر خطوط نیز وجود دارد. در خصوص گلر تیم ملی درست مثل جام جهانی قبل هنوز هیچ اطمینانی وجود ندارد. نه در خصوص بیرانوند، نه عابدزاده و نه حسینی. در خط حمله البته شاهد نوعی تکرار مکررات هستیم با جهانبخش، آزمون و طارمی و ذخیره‌هایی چون ترابی، قوچان‌نژاد، انصاری‌فرد و امیری که باز هم قرار گرفتن آنها در کنار هم خود مسئله‌ای حائز اهمیت است. در کل ابهامات در خصوص عناصر دفاعی، پیستون‌ها و مثلث میانی بزرگ‌ترین معضل حریفان ایران برای آنالیز این تیم است که بعد بازی با ترکیه شاید بیشتر هم شده باشد.

انتهای پیام/