قهرمانی پرسپولیس؛ سریع، پرقدرت و با اقتدار
درباره قهرمانی پرسپولیس به اندازه وسعت این اتفاق صحبت نمیشود چرا که این اتفاق راحتتر از همیشه به دست آمده و از مدتها قبل مشخص بود تیمی غیر از پرسپولیس قهرمان این فصل نخواهد شد.
پرسپولیس در شروع نیم فصل دوم فاصله خود با تعقیب‌کنندگانش را زیاد کرد و در این فصل زودتر از فصل گذشته که تیم برانکو قدرتمندتر و تهاجمی‌تر بازی می‌کرد قهرمانی‌اش را مسجل کرد. هر چند هنوز مشخص نیست برانکو و تیمش به امتیاز 66 که فصل قبل به آن رسیدند، دست یابند و رکورد خودشان را بشکنند اما آنچه امروز مسجل شده دبل سرخ‌ها در تکرار قهرمانی لیگ برتر است که برای این باشگاه بی‌سابقه بود و از این حیث می‌تواند مورد توجه قرار گیرد.
شرایط فنی پرسپولیس در نیم فصل دوم تحت تاثیر جدایی طارمی و سپس درگیری با رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا تا حدودی دستخوش تغییر شد و طی یک ماه گذشته انتقادهایی نسبت به کیفیت فنی بهترین تیم ایران طی سه فصل اخیر صورت گرفت اما در نهایت کسب عنوان قهرمانی در فاصله سه هفته مانده به پایان باعث شد تا انتقادها فعلا به اتمام برسد.
با وجود این انتقادات و افت کیفی پرسپولیس در کسب امتیازهای لازم استحکام و ثبات قابل قبولی داشت و از همان ابتدا به‌عنوان مدعی وارد فصل شد و برای دفاع از قهرمانی کم نگذاشت. شکل تیمی پرسپولیس، ابقای کادر فنی و انسجام تیمی باعث شد تا از همان هفته‌های ابتدایی کسی در قهرمان شدن دوباره تیم برانکو شک نکند اما مجموعه منظم پروفسور موازی با این پیش‌بینی‌ها جلو رفت و هرگز از رده دوم پایین نیامد. کما اینکه خیلی کم در رده دوم حضور داشت و بیشتر فصل را به‌عنوان صدرنشین پشت سر گذاشت.
پرسپولیس در دو هفته ابتدایی فصل تیم دوم جدول بود و پارس جم را بالای سر خود می‌دید. در واقع تیم مهدی تارتار تنها تیم لیگ هفدهم بود که برای مدتی موفق شد بالاتر از پرسپولیس در جدول باشد. از هفته سوم پرسپولیس به صدر جدول رسید اما در هفته پنجم دو تیم مدعی در امتیاز 13 به اشتراک رسیدند و یک هفته بعد باز هم پدیده نیم فصل اول یعنی پارس جم تیم برانکو را به زیر کشید.
پرسپولیس برای صدرنشینی دوباره تا هفته نهم صبر کرد اما حریف چغر را در دو قدمی خود می‌دید تا اینکه در هفته سیزدهم و بازی رودررو در یک مسابقه جالب برنده شد و اختلاف با نزدیک‌ترین تعقیب کننده‌اش را به پنج رساند. با ثبات نتایج خوب پرسپولیس و افت نسبی پارس جم اختلاف در پایان نیم فصل اول به 7 رسید و پرسپولیس نیم فصل نخست را با 36 امتیاز به پایان رساند.
در شروع نیم فصل دوم پرسپولیس اختلاف با پارس جنوبی را به 8 رساند و کم کم اختاف با تیم دوم بیشتر شد. در ادامه و با افت تیم تارتار تیم‌های دیگر مثل فولاد، ذوب آهن، پیکان، استقلال و سایپا در مقاطعی مختلف به رده دوم رسیدند اما اختلاف امتیاز پرسپولیس با رقبا در مقطعی به 16 رسید که عجیب و غریب بود. پرسپولیس در همان مقطع می‌توانست با یک امتیاز در شهرآورد کار قهرمانی را تمام کند اما دو باخت مقابل استقلال و سایپا کار را سخت کرد.
با وجود افت نسبی پرسپولیس در ارائه کیفیت بالای بازی که البته با نتایجی ضعیف نیز همراه شد پرسپولیس در کمترین اختلاف ممکن در نیم فصل دوم با تیم دوم جدول 12 امتیاز اختلاف پیدا کرد اما اجازه نداد این اختلاف کمتر شود و در فاصله سه هفته مانده به پایان قهرمانی‌اش را قطعی کرد.
جالب اینکه بعد از هفته هجدهم که اختلاف پرسپولیس با تیم دوم جدول (فولاد خوزستان) 9 امتیاز بوده بعد از آن سرخ‌ها اختلاف امتیازی دو رقمی خود را حفظ کرده‌اند که در بدترین حالت 11 و در بهترین شرایط به 16 رسیده بود.
پرسپولیس که در این فصل فقط دو هفته ابتدایی و بین هفته ششم تا هشتم در صدر نبوده با احتساب قهرمانی‌اش 25 هفته صدرنشین خواهد بود. این تیم تا پایان فصل قادر به جمع‌آوری 9 امتیاز دیگر خواهد بود و حتی با گرفتن امتیاز 67 می‌تواند از رکورد فصل قبل خودش و لیگ برتر عبور کند. آنها در بهترین شرایط می‌توانند 69 امتیازی شوند؛ عددی که در لیگ 18 تیمی نیز تیمی به آن نرسیده و البته رکورد قاطعانه‌ترین قهرمانی را باز هم بشکنند.
اگر چند بازی اول فصل رو که طارمی در انها بازی می کرد به سود رقبا اعلام میشد باز هم قهرمانی این تیم سریع و پر اقتدار میشد؟ راستی و صداقت چقدر ارزش دارد ؟ پاداش دروغ گفتن و جعل سند و بازیکن دروغین داشتن قهرمانی دو فصل است؟؟؟!! حتما اگر تیم دیگری بود به مجازاتش می رسید اما با پرسپولیس چقدر خوب رفتار کردند!!