ما و لیگ قهرمانان آسیا؛ جامی دور از دسترس

محمد هدایتی: برای مایی که در این سال‌ها به مدد رنکینگ‌های بین المللی خود را آقای فوتبال آسیا خوانده ایم، مهم ترین چالش فوتبالی کماکان لیگ قهرمانان آسیا است. لیگی که هنوز هیچ یک از تیم هایمان فتح اش نکرده‌اند، اتفاقی که با روند موجود کمی دور از دسترس به نظر می‌رسد.

آخرین قهرمانی ما در تورنمت های باشگاهی آسیا بر می گردد به 1992، جایی که پاس با مربیگری فیروز کریمی الشباب عربستان را برد و قهرمان آسیا شد. از آن سال هنوز در حسرت فتح لیگ باشگاه های آسیا هستیم، همانطور که حسرت قهرمانی در جام ملت ها 40 ساله شده است. در این سال ها چندباری به جام نزدیک شدیم.

اگرچه بر اهمیت دانش در فوتبال وقوف یافته ایم اما سازوکارها و معرفت فوتبالی مان هنوز سنتی است، اقتصاد فوتبال آماتوری است و شیوه های مدرن کسب درامد نهادینه نشده اند و به تبع بازیکنان حرفه ای چندانی هم نداریم

سال 77 استقلال در روزی عجیب فینال را در حضور 120 هزار تماشاگر خودی به جوبیلیو ایواتای ژاپن واگذار کرد. در دوره های بعد هم سپاهان و ذوب اهن هر دو در فینال ناکام ماندند. پارسال پرسپولیس آماده ترین تیم سال های اخیر، تا نیمه نهایی خوب پیش رفت اما آنجا به الهلال عربستان بد باخت تا معلوم شود که هنوز برای قهرمانی آسیا کار بسیار دارد و مسیر طولانی تری باید طی کند، مسیری که هسته مرکزی اش حرفه ای شدن بیشتر است.

ما هنوز با استانداردهای فوتبال حرفه ای فاصله داریم. از نظر سخت افزاری امکانات بسیار پایین تر از وضعیت مطلوب است. هنوز با کمبود ورزشگاه استاندارد مواجهیم، امکانات تمرینی مناسب نیست و زیربناهای باشگاهداری وجود ندارد.

از نظر نرم افزاری چالش ها جدی تر است. اگرچه بر اهمیت دانش در فوتبال وقوف یافته ایم اما سازوکارها و معرفت فوتبالی مان هنوز سنتی است، اقتصاد فوتبال آماتوری است و شیوه های مدرن کسب درامد نهادینه نشده اند و به تبع بازیکنان حرفه ای چندانی هم نداریم.

این شرایط باعث شده است تا در رده باشگاهی احساس کنیم که از قدرت های برتر آسیا کمی عقب افتاده ایم. تیم های ژاپن و کره حاکمان لیگ قهرمانان آسیا بوده اند. آن ها حالا خود را فراتر از فوتبال آسیا می بینند. چین قدرت جدید باشگاهی در آسیا است. به مدد تزریق پول های ناشی از رشد اقتصادی خیره کننده، سرشناس‌ترین بازیکنان و مربیان جهان حالا چین را مقصد خوبی برای خود می دانند.

گفته می شود طبق برنامه ریزی های آن ها، در سال 2050 چین باید قدرتی بین المللی در فوتبال باشد. در غرب آسیا، تیم های عربی حاشیه خلیج فارس سال هاست که از نظر سخت افزاری پیشرفت کرده اند و با جذب بازیکنان گران قیمت حرف های بسیاری در آسیا زده اند.

الهلال حالا پرافتخاترین تیم آسیا است و تیم های مثل العین و الاتحاد هم عناوینی کسب کرده اند. این وسط ما مانده ایم با فوتبالی که می خواهیم پیشرفت کند، اما موانع پیش رویش بسیار است. که شاید اصلی ترین این موانع ضعف در مدیریت ورزش باشد و اقتصاد فوتبال. تا زمانیکه این ضرورت های اساسی محقق نشود احتمالا خبر چندانی از قهرمانی ها نخواهد بود.