جدیدترین مصاحبه لیونل مسی با رسانه ها، نکته جالبی را در خود داشت. جایی که فوق ستاره آرژانتینی بارسلونا گفت ترجیح می دهد که تیمش با اسپانیا در جام جهانی همگروه نشود.

اما چرا مسی بین تمام تیم های مطرح و قدرتمند اروپایی روی اسپانیا دست گذاشت؟ بررسی روند حرکت اسپانیا به سوی جام جهانی 2018، به خوبی اثبات می کند که سخن مسی بابت بیم همگروهی با اسپانیا بیراه نبوده است.

اگر به جام جهانی 2014 برگردیم، تیمی خسته و پیر را از اسپانیا به یاد می آوریم. تیمی که از روی نیمکت گرفته تا داخل زمین، اسیر بی تحرکی و بی انگیزگی بود. نتیجه اش هم دریافت 5 گل از هلند و شکست مقابل شیلی و در نتیجه حذف مدافع عنوان قهرمانی جام جهانی در همان مرحله گروهی بود.

در یورو 2016 هم وضع برای ماتادور ها چندان فرقی نکرد. آن ها با وجود صعود از گروه، در یک هشتم نهایی در گردباد تیم ویرانگر تیم جوان کونته گرفتار شدند و با شکست 2-0 مقابل ایتالیا، بازهم وداعی زودهنگام با تورنمتی داشتند که مدافع عنوان قهرمانی آن بودند.

پروژه تغییر بلافاصله کلید خورد. ویسنته دلبوسکه پا به سن گذاشته، جای خود را به لوپتگی جوان داد.مربی ای که هرچند رزومه پرباری ندارد اما با روحیه و انرژی جوانی خود، خون تازه ای به رگ های اسپانیا توانست وارد کند. درون زمین هم این تیم توانست پروسه عبور از بازیکنانی نظیر ژاوی،ژابی آلونسو،دیگو کاستا،کاسیاس و تعدادی دیگر را به خوبی پشت سر بگذارد و حالا جوانان با استعداد اسپانیایی در کنار چند لیدر بزرگ، بار دیگر قدرت را به فوتبال ملی اسپانیا بازگردانده اند.

این تیم در مرحله گروهی با پشت سر گذاشتن ایتالیا توانست به عنوان تیم نخست راهی جام جهانی شود و می توان به راحتی به لیونل مسی حق داد از تیمی که داوید دخیا را درون دروازه، پیکه و راموس و کارواخال و آلبا را در خط دفاع،بوسکتس و اینیستا و فابرگاس و سرخی روبرتو و ایسکو را در خط هافبک و موراتا و آسنسیو و پدرو و لوکاس وازکز را در خط حمله دارد بترسد. به این لیست مهره هایی نظیر داوید سیلوا،نولیتو،تیاگو آلکانتارا،خوان فران،مارک بارترا و تعدادی دیگر را هم اضافه کنید. این بازیکنان، از اسپانیا بار دیگر قدرتی ساخته اند که بتواند بعد از 8 سال بار دیگر بخت خود را برای حضور در جمع مدعیان فتح جام بیازماید.

اسپانیای 2018 به طور یقین با اسپانیای چهار سال پیش متفاوت خواهد بود. تفاوتی از جنس همان تفاوت اسپانیای 2010 با اسپانیای 2006. تفاوتی که می تواند بار دیگر جام جهانی را در بحبوحه مناقشات و اختلافات سیاسی مال ماتادورها کند تا همه اسپانیا یک پارچه و متحد در کنار هم سرود قهرمانی و پیروزی را سر دهند.