اظهارات جنجالی کی‌روش درباره فوتبال ایران!

کارلوس کی‌روش موزامبیکی الاصل موفق شد بار دیگر با یک تیم جواز حضور در جام جهانی را به دست بیاورد. او فوتبال ایران را برای اولین بار در تاریخ به دو جام جهانی پی در پی رساند. کارلوس کی‌روش در نامپولای موزامبیک به دنیا آمد. پسر یک مربی فوتبال بود که تاثیر زیادی روی او داشت.

 

خودش معتقد است که در آن زمان سرگرمی بچه‌ها فقط فوتبال بازی کردن بود و همین تاثیر محیط بر روی او بود که در نهایت باعث شد به فوتبال علاقمند شود. هر چند که کی‌روش زمانی که دروازه‌بان بود نتوانست کارنامه درخشانی از خود بر جای بگذارد، ولی سرمربی تیم‌ ‌ملی فوتبال ایران در زمینه مربیگری عملکرد خوبی داشته است. پرتغال مربیان بزرگ و زیادی دارد، حال او نیز در کنار ژوزه مورینیو، لئوناردو یاردیم و فرناندو سانتوس از جمله مربیان بزرگ فوتبال در این کشور محسوب می‌شود.

 

مصاحبه سرمربی تیم‌ ‌ملی فوتبال ایران با سایت برزیلی را در زیر می خوانید:

 

 

من معتقدم که این دستاورد دو فاکتور اصلی در خود دارد. موفقیت تیم‌های پرتغالی و بازیکنان پرتغالی در رده ملی می‌تواند یکی از فاکتورهای اصلی باشد. همین باعث می‌شود تا مربیان از فرصت‌های موجود استفاده کنند و از پایه و اساس موفقیت بهره ببرند. دیگر عامل توانایی و قدرت مربیان پرتغالی است. مربیان پرتغالی از نظر تکنیکی و تمرین دهی در سطح بالایی قرار دارند. ما مربیان خوب و بسیار زیادی را داریم. پرتغال کشوری است که از جمعیت کمی برخوردار است و همین باعث می‌شود تا فوتبالیست ها و مربیان کمی داشته باشد، ولی در نوع خود مربیان قابلی دارد که توانایی سازگاری با هر شرایطی را دارند.

 

 

آیا واقعا می دانستید که 200 مربی پرتغالی در خارج از کشور در حال‌ فعالیت هستند. تحلیل بهترین مربیان اساس و معیارهای مختلفی دارد. به صورت کلی باید نتایج را در نظر گرفت تا بهترین را انتخاب کرد. بر مبنای این معیار من جواب سوال شما را به کارشناسان واگذار می‌کنم تا آنها بهتر در این باره نظر دهند.

 

 

مسئولیت و هدف عمده من این بوده که بتوانم خودم را کامل وقف تیم کنم که آن هم در شرایط با ثبات و منظمی قرار گیرد. همزمان معتقدم که این خیلی برای من مهم است که بازیکنان را با چالش ها و وظایف بزرگ‌شان آشنا کرد. نه تنها رقابت کنند،‌ بلکه چطور رقابت کنند. به‌ هر حال پیدا کردن استعدادها برای رسیدن به این اهداف کار مهم و مسئولیت بزرگی بوده است که خوشبختانه توانسته‌ام به آن دست یابم.

 

 

فوتبال برزیل DNA مربیان پرتغالی محسوب می‌شود. علاوه بر این من اصالتا من برای قاره آفریقا هستم و از آنجا نیز تاثیر گرفته‌ام. مکتب برزیل در فوتبال آفریقا و پرتغال به وضوح دیده می‌شود و به نظر من شباهت‌های بسیار زیادی بین فوتبال پرتغال و برزیل وجود دارد. من با تیم‌ ‌ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2014 در برزیل بودم و همکاری خوبی با مربیان برزیلی در آن جا داشتیم که از همین جا از محبت‌های آنها تشکر می‌کنم. ما در کمپ کورینتیانس کار کرده‌ایم که امکانات خیلی خوبی داشت و به همین منظور از تمام مسئولان برزیلی و مربیانی که به ما کمک کردند تشکر می‌کنم.

 

 

بله. تمام اینها مراحل یادگیری است. در ابتدا امکان پذیر نیست که شما تصمیمات پیچیده برای ساختار تیم در نظر بگیرید و ما با همان سیستم تیم کار کردیم و سال به سال با توجه به آمادگی و تمرینات خوبی که داشتیم دیگر مهارت‌ها را نیز در این بین قوی کردیم. امروز تیم می‌تواند در شرایط تاکتیکی مختلفی بازی کند و این دستاورد خوبی برای ما است که نشان می‌دهد بازیکنان ایرانی به خوبی با این روش‌ها عادت کرده‌اند.

 

 

متاسفانه شرایط ساختاری در ایران محدود است. اولا به این خاطر که فوتبال قربانی یک جو راکد شده است که نمی‌تواند از آن خارج شود و در ادامه‌ تحریم‌هایی قرار دارند که ضد ایران صورت گرفته است و در سراسر جامعه می توانید تاثیرگذاری آن را ببینید و فوتبال نیز تحت تاثیر این تحریم‌ها قرار گرفته است. ما در تهران تمرین می‌کنیم.

 

در یک زمین 60 متری و هیچ وقت منابع و امکانات مورد نیاز را در اختیار نداریم، با این حال توانستیم به جام جهانی 2018 روسیه صعود کنیم و پروژه‌ها و دستاوردهایی که مورد نظر ما بود را تا حد زیادی توانستیم به مرحله اجرا در بیاوریم. برای مثال مرکز تمرین در ایران دایر کردیم که می‌تواند برای آینده فوتبال ایران خیلی بهتر باشد.

 

 

تعصب وجود دارد. آن چه از مقداری تعصب اذیت کننده‌تر است، کمبود صبر و حوصله در این دو کشور است. رفتارها به خاطر بی‌توجهی و کم فرهنگی رادیکالی است و البته این در جوامع زیادی دیده می‌شود. وقتی شخصی مثل من فرصتی برای دانستن این جواب‌ها پیدا می‌کند و از داخل زندگی می‌کند همیشه با چیزها و زوایای جدیدی آشنا می‌شود و البته آشنا می‌شود که جامعه و دنیا آن طور که برخی از مردم فکر می‌کنند خیلی هم بد نیست.

 

 

مهم‌ترین میراثی که او برای من باقی‌ گذاشته است، اعتماد و انگیزه به موفقیت بود. او به فوتبال پرتغال کمک کرد تا شخصیت پیدا کند و باعث شود که در رده ملی فوتبال پرتغال عملکرد موفقیت آمیزی داشته باشد.

 

 

اوزبیو. اگر ما ارزش‌ها و کیفیت فردی را بخواهیم در نظر بگیریم سخت می‌شود، ولی اگر بخواهیم این ارزش‌ها را در قالب محیط و شرایط در نظر بگیریم و این که آنها چطور رشد کرده‌اند، اوزبیو را انتخاب خواهم کرد، چون اوزبیو از شرایط خیلی سخت تر از فیگو و رونالدو به سطح بالایی از موفقیت رسید. او در شرایط خیلی سختی رشد کرد و پرورش یافت و با بازیکنانی همچون پله و دی استفانو رقابت می‌کرد که همه می‌توانند این را با صراحت بگویند که چه شرایط سختی را اوزبیو تجربه کرده است به همین دلیل است که همه او را پادشاه می دانند.

 

 

دلیل آن را می‌توان از دو منظر به آن نگاه کرد. نیمه پر لیوان و نیمه خالی لیوان. نیمه پر لیوان این بود که ‌اسپانیا که قهرمان جهان شد، ما را شکست داد. اگر ما قرعه بهتری در اختیار داشتیم و مثلا با تیم دیگری در دور دوم با ‌اسپانیا بازی می کردیم می‌توانستیم از شرایط خیلی بهتری برخوردار شویم.

 

 

خیلی چیزها. کار با فرگوسن بیشترین دوره مربیگری من را شکل می‌دهد که باعث شد من حتی با او به دوستی و صمیمیت برسم. این اصلا اتفاقی نیست که الکس به عنوان موفق‌ترین مربی جهان شناخته می‌شود. سال‌ها طول خواهد کشید که تصمیمات و شخصیت فرگوسن را بشناسیم. او یک رهبر بزرگ برای تیم بود.

 

 

تصمیمات بزرگ جادویی نیستند. اینها تصمیمات حساب شده‌ای محسوب می‌شوند. منچستریونایتد بازیکنان خوب و استعدادهای جوان زیادی را مد نظر قرار می‌دهد. در آن زمان شک و شبهه زیادی به فوتبال پرتغال بود و همه می‌گفتند که رونالدو را جذب کنیم یا کوآرشما، من که پرتغالی بودم گفتم که هر دو را جذب کنیم. شکی نیست که آنها آینده درخشانی برای باشگاه خواهند ساخت و بازیکنانی برای جانشینی بزرگانی همچون بکام و گیکز خواهیم داشت. در نهایت مجبور شدیم از این بین یکی را انتخاب کنیم و ما کریستیانو رونالدو را انتخاب کردیم.

 

 

می دانید یک بازیکن پرتغالی بوده که توانسته قهرمان برزیل شود و آن نیز فرناندو پرس است که خیلی وقت‌ها الهام بخش من بوده است. او بازیکن بزرگ اسپورتینگ بود و برای تیم‌ ‌ملی پرتغال و بنفیکا نیز بازی کرده است. این که او به برزیل، سرزمین فوتبال رفت، یک اتفاق بزرگ برای من بود. من همیشه این را گفته‌ام که نمی‌توانم دوران مربیگری ام را بدون کار در برزیل تمام کنم.

 

 

تیته، مربی بزرگ و قابلی است که از هوش زیادی برخوردار است. کار در تیم‌ ‌ملی برزیل از سختی‌های زیادی برخوردار است. به نظر من اگر برزیل را قبل از تیته و بعد از آن نگاه کنید می‌بینید که فرق زیادی کرده است و من فکر می‌کنم که در آینده هم تاثیر بالایی زیادی از فوتبال برزیل خواهیم دید.

 

 

چرا انتخاب کنیم؟ چرا هر سه را در یک تیم نداشته باشیم؟ لطفا من را وادار نکنید که انتخاب کنم. بگذارید هر سه را در یک تیم داشته باشیم تا تیم ما قوی‌تر باشد.