تیمی که مسی، سوارز و نیمار را داشته باشد، همیشه مدعی قهرمانی است، چه در لالیگا، چه در لیگ قهرمانان اروپا و چه در کوپادل‌ری.

این که نیمار این روزها مورد تمسخر هواداران بارسلونا است و بیشتر از پاس‌های اشتباه و بازی ضعیفش می‌گویند نیز تکرار تاریخ است و هیچ هواداری توان فراموش کردن نقش کلیدی نیمار را در ترکیب طلایی بارسلونا ندارد.

مثلث MSN دیگر از بین رفته و پاره خط مسی و سوارس بیشتر شبیه به کودک یتیمی است که در صف جویندگان والدین تازه منتظر مانده است. مسی اگر به تنهایی عظمت داشت، این عظمت را در لباس آرژانتین نشان می‌داد و سوارس بارها اعتراف کرده که مدیون هم‌تیمی شدن با نیمار و مسی است.

اکنون جایگزین نیمار هر که باشد دیگر خود نیمار نیست. بارسلونا در تاریخ خود خیانتکار کم نداشته و شاید در فوتبال حرفه‌ای باید مقابل چنین اتفاقاتی فقط سکوت کرد اما همزمان می شود به هواداران خشمگین بارسلونا در خصوص بازیکنانی که فقط به خاطر پول بیشتر راهی تیم دیگری می‌شوند، حق داد. آنها که فوتبال را حرفه‌ای دنبال می‌کنند نمی‌توانند در خاطرات خود، توتی و رم و ستارگانی چون او را نادیده بگیرند.