10 هافبک برای 4 پست؛ مگه جنگه؟!

تیم پرسپولیس که فصل گذشته در مقاطعی از فصل با کمبود بازیکن در برخی از پست ها مواجه بود امسال با جذب چند بازیکن یک تیم کامل به نظر می رسد. هرچند حضور 9 بازیکن متخصص بازی در خط میانی باعث شده در این خط ترافیکی از بازیکنان سرشناس به وجود بیاید. موضوعی که می تواند حکم یک کارد دولبه را برای برانکو و پرسپولیس ایفا کند.

9+1 هافبک برای 4 پست
برانکو ایوانکوویچ در خوش بینانه ترین حالت از 4 بازیکن خط میانی استفاده می کند. او حتی در بسیاری از مواقع 3-3-4 را ترجیح داده وبا سه هافبک و سه مهاجم بازی می کند. پرسپولیس در این فصل سروش رفیعی را از دست داد اما به جای آنها سیامک نعمتی و بشار رسن را گرفت و احمدنوراللهی را بازگرداند. با این وصف حالا ترافیک جالبی در خط میانی پرسپولیس به وجود آمده که می تواند دردسر شیرین برانکو هم باشد. کمال کامیابی نیا، محسن مسلمان، فرشاد احمدزاده، وحید امیری، احمدنوراللهی، سیامک نعمتی، احسان علوان زاده، حمید طاهرخانی و بشاررسن 9 بازیکن خط میانی پرسپولیس در این فصل از رقابت ها هستند. به این جمع باید محسن ربیع خواه را هم اضافه کرد که پست اصلی اش هافبک میانی است. حالا برانکو با این ده بازیکن برای حداکثر 4 پست خالی چه خواهد کرد؟

مثلث طلایی و خدشه ناپذیر
در خط میانی پرسپولیس سه مهره کلیدی به چشم می خورند که انگار درصورت سلامت و آمادگی جایگاهی خدشه ناپذیردارند. کمال کامیابی نیا در هافبک دفاعی ، محسن مسلمان در هافبک نفوذی و وحید امیری به عنوان وینگر. این سه بازیکن مهره های اصلی برانکو در خط میانی هستند و درصورتی که آماده بازی باشند دیگر بازیکنان برای باید برای رسیدن به تنها پست باقیمانده تلاش کنند.

رقابت نام‌های بزرگ
اما در میان بازیکنانی که باید در رقابتی دشوار به ترکیب اصلی راه پیدا کنند چند نام مطرح دیده می شوند. احمدنوراللهی که بازیکن مورد علاقه برانکو هم هست، بشاررسن ، سیامک نعمتی و البته فرشاد احمدزاده چهار بازیکنی هستند که برای حضور در ترکیب اصلی باید یک رقابت تمام عیار با یکدیگر داشته باشند. نکته جالب اینجا است که هرکدام از این بازیکنان مدعی حضور در ترکیب ثابت تیم هستند.

ذخیره های طلایی یا بمب های ساعتی
پرسپولیس تقریبا ترکیب ثابتی دارد و همین موضوع باعث شده تا رقابت بازیکنان برای چندجای خالی قابل تصرف آغاز شده است. با این وصف کنترل چنین وضعیتی نیازمند یک مدیریت قدرتمند است و این دشوار کار برانکو را نشان می دهد. در سال منتهی به جام جهانی بازیکنان برای دیده شدن باید در ترکیب تیمهای باشگاهی به میدان بروند و همین می تواندد همانگونه که باعث بالارفتن سطح رقابت و سطح فنی بازیکنان شود به همان اندازه هم می تواند موجب ایجاد حاشیه و اختلاف و بی انگیزگی بازیکنان شود. هیچ بازیکنی دوست ندارد که در طول فصل تنها درتمرینات حاضر باشد و حالا باید منتظر راهکار برانکو برای استفاده از تمامی نیروهایی که دراختیار دارد باشیم.

علامت سوال‌های بزرگ
تکلیف پرسپولیس در دروازه، خط دفاع و حمله تاحدودی مشخص است اما در خط میانی اوضاع فرق می کند. اگر بشاررسن همان بازیکن آماده ای باشد که می گویند آن وقت باید گفت پرسپولیس یک تیم کامل از هافبک ها را روی نیمکت دارد. البته این را هم نباید فراموش کرد که سبک بازی پرسپولیس و تعدادبالای کارتهای زرد و قرمزی که بازیکنان این تیم می گیرند باعث خواهد شد که ناخودآگاه جا برای حضور ذخیره های نامدار باز شود.

تغییر در روش
برانکو برای استفاده از پتانسیل بالای تیمش، می تواند دست به تغییراتی در سبک و روش تیمش ایجاد کند. پرسپولیس می تواند در مقاطعی با 5 هافبک و یک مهاجم بازی کند. هافبک های هجومی این تیم می توانند به تک مهاجمی که طارمی یا منشا است اضافه شوند. در این شکل امکان بازی کردن تعداد بیشتری هافبک وجود دارد و همین می تواند سبک تازه ای را حداقل در هیبت یک پلن دوم برای این تیم به وجود بیاورد. هرچند در این روش نیز دومهاجم مطرح مانند منشا و علیپور باید روی نیمکت بنشینند.