کریمی معرفتش را یک بار دیگر با پذیرش نفت بحران زده نشان داد

 همین که بدانیم علی کریمی درست همانند علی دایی،‌ مهدی مهدوی‌کیا، احمدرضا عابدزاده و خیلی‌های دیگر سرمایه و ثروت برای فوتبال کشورمان به حساب می‌آید، شاید باعث شود تا اینقدر راحت او و امثال او را با مدیریت‌ها و اقدامات ضعیف خودمان نسوزانیم. کریمی نامی ماندگار در فوتبال ایران به حساب می‌آید اما این ظلم به همه خاطرات خوبی است که او برای ما ساخته که بخواهند با اسم و اعتبار او مدت زمانی را سپری کرده اما بعد از مدتی که آب‌ها از آسیاب افتاد با اعتبار او بازی شود.

بدون شک کریمی مردانگی کرده که تیم نفت تهران را در این شرایط بحرانی و بغرنج در اختیار گرفته و این موضوع را نمی‌توان کتمان کرد اما وقتی در همین کمتر از یک هفته و به دلیل مشکلات متعدد صدای جادوگر تکرار نشدنی فوتبال ایران بلند می‌شود باید نگران روزهای آتی بود؛ آن روزی که کریمی بی‌خیال همه چیز قید آغاز کار فنی‌اش را بداند و آنوقت نفت تهران می‌ماند و هزاران مشکل حل نشده. وقتی صدای کریمی به دلیل مشکلات متعدد در همین ابتدای کار بلند می‌شود حتما او متوجه یکسری نارسایی‌ها و اقدامات بیهوده شده که همانند دوران بازی کردنش در فوتبال بدون ملاحظات زبان به انتقاد گشوده است. 

کریمی دو موضوع را می‌بیند؛ یا اینکه انگیزه‌ای برای حل مشکلات نیست یا اینکه تلاش‌ها به سرانجام نرسیده است. از طرفی شماره 8 افسانه‌ای فوتبال ایران بارها  نشان داده که اهل دادن قول بی‌عمل نیست. اولین شرط کریمی برای مدیران باشگاه حل شدن مشکلات مالی و پرداخت بازیکنان بود چرا که بازیکن اسبق تیم ملی که خودش روزگاری در بالاترین سطح فوتبال دنیا بازی می کرد بهتر از هر کسی می‌داند که سلاح او بازیکنان هستند و اگر بازیکنان از نظر روحی - روانی شرایط مساعدی نداشته باشند کار کریمی هم در همین ابتدای دوران جدیدش در مربیگری سخت به مشکل خواهد خورد. حداقل با شناختی که از سابقه و عقبه کریمی در دوران فوتبال داریم خیلی خوب می‌دانیم که او یا کاری را آغاز نمی‌کند و یا اینکه اگر قصد انجام آن را داشته باشد تا انتهای کار پیش خواهد رفت.

کریمی معرفتش را یک بار دیگر با پذیرش نفت بحران زده آن هم بدون عقد قرارداد نشان داد. در این بین حالا زمان اقدام مسئولان باشگاه و اسپانسر جدید نفتی‌هاست که باید خودی نشان دهند. آنها باید نشان دهند که وعده‌هایشان پوچ است یا اینکه می‌خواهند از اسم و اعتبار کریمی استفاده کرده و پشت او پنهان شوند. وقتی کریمی در مصاحبه روز گذشته‌اش از نبود حداقل امکانات صحبت می‌کند این یعنی اینکه هنوز قدم مؤثری برای حل مشکلات باشگاه نفت برداشته نشده است.قطعا در این شرایط هم کریمی آدمی نیست که پای این مسائل بماند و بخواهد بیخود و بی‌جهت اعتبار و آبرویش را در فوتبال به حراج بگذارد. مسئولان باشگاه نفت می‌دانند که این باشگاه بدهی‌ ۲۴ میلیارد تومانی به بازیکن، هتل، اتوبوسرانی و .. دارد و از طرفی به آنها 15 روز فرصت داده شده تا این بدهی‌ها پرداخته شود و اگر واقعا قصد فعالیت مناسب و مساعد در فوتبال دارند در همین ابتدای کارشان باید برادری خود را ثابت کرده و بدهی‌ها را تسویه کنند.

سوال این است آیا این باشگاه این مبلغ را بابت تسویه پرداخت می کند؟ ضمن اینکه باید حداقل ۲۰ درصد از قرارداد سال جدید هم به بازیکنان پرداخت شود. 

صحبت پایانی با مسئولان باشگاه نفت و سایر مسئولان از این دست است. متاسفانه چند سالی است که بدعت غلطی در فوتبال ما به راه افتاده و آن این است که بزرگان و اسطوره‌های فوتبال کشورمان با وعده‌های پوچ و توخالی برخی مدیران وارد فوتبال می‌شوند و بعد از اینکه با اسم، رسم و اعتبار آنها بازی شد و به نوعی تبدیل به مهره سوخته در فوتبال شدند آنها را به حال خود رها می‌کنند. از این دست نمونه زیاد داریم اما عاجزانه خواستار این هستیم که دیگر این بار با علی کریمی این اتفاق نیفتد و اجازه دهند کریمی همان کریمی بزرگ در فوتبال بماند. اگر با او کار را آغاز کردند حداقل روی قول و قرارهایشان بمانند و بدانند که کریمی از آن دست فوتبالیست‌هایی نیست که برای باقی ماندن تن به هر مسئله‌ای بدهد.