چرا مهدوی کیا به بازی نمادین راضی شد؟ !

به گزارش خبرنگار ورزشی  پارس، مهدی مهدوی کیا، نیم فصل اول لیگ دوازدهم در خشک سالی پرسپولیس در خط هافبک، عصای دست این تیم شد و خلاء بازیکن را جلوی مدافعان پراشتباه پر کرد. او که در عمر فوتبالی خود تا به حال در پست هافبک دفاعی پرسپولیس آزمایش پس نداده بود، این قدر خوب به وظیفه اجباری خود عمل کرد که گویی چندین سال است که در میانه میدان توپ می زند. تکل ها، درگیری تن به تن، قدرت دوندگی و سرزنی و خیلی از خصوصیاتی که کاپیتان بااخلاق سرخپوشان در نیم فصل اول در پست جدید خود به نمایش گذاشت، باعث شد تا حداقل این تیم در میانه جدول خود را حفظ کند.

حضور گل محمدی و آغاز نیمکت نشینی کیا

وقتی نیم فصل دوم یحیی گل محمدی به عنوان سرمربی پرسپولیس انتخاب شدف مهدی مهدوی کیا با مصدومیت دست به گریبان بود اما پس از بهبودی در حالی که انتظار می رفت، کاپیتان پرسپپولیس بتواند جایگاه خود را در ترکیب اصلی پس بگیرد، این اتفاق نیفتاد و کم کم به یک نیمکت نشین محض تبدیل شد. خیلی از کارشناسان و اهالی فوتبال، مصدومیت مهدوی کیا را بهانه ای دانستند که یحیی آن را دستاویز قرار داده و شاید تنها راهی که می توانسته کیای فوتبال ایران را نیمکت نشین کند، همین مصدومیت بود اما آنچه فراتر از مصدومیت، نقش اساسی در نیمکت نشینی مهدوی کیا داشت، اختلاف با کادر فنی بود.

وقتی بغض مهدی ترکید

مهدوی کیا در پرسپولیس با این که مهره کلیدی در نیم فصل اول بود اما در نیم فصل دوم به نیمکت تبعید شد و حتی در برخی بازی ها در لیست ۱۸ نفره قرار نمی گرفت. این بازیکن برای این که پرسپولیس به حاشیه نرود، مدتی روزه سکوت اختیار کرد و از نیمکت نشینی و حتی سکو نشینی دم برنیاورد تا این که در آخرین برنامه ۹۰ در سال ۹۱ بود که بغض مهدی ترکید و زیر گریه زد. اشک های کاپیتان کیا نشان از غم بزرگی در سینه این بازیکن می داد جایی که باعشق و شوق برای کمک به پرسپولیس آمده بود اما توسط همبازی سابق خود (گل محمدی) نمی توانست در سال آخر بازیگری خود برای تیم محبوبش به میدان برود.

و حالا فقط ۵ دقیقه بازی نمادین برای خداحافظی کاپیتان

می گویند ایرانی ها خوش استقبال و بدبدرقه هستند. به راستی که این خصلت البته نا پسند ما در مورد فوتبال هم صدق می کند. مهدوی کیا با آن همه سابقه خوب و طولانی چه به لحاظ اخلاقی و چه فنی در سطح اول فوتبال آسیا و حتی بوندسلیگا که ۱۱ سال سابقه بازی درسطح اول فوتبال آلمان را دارد، تنها ۵ دقیقه آن هم به صورت نمادین قرار است در فینال جام حذفی مجال خداحافظی پیدا کند. اما به راستی کاپیتان کیا چرا قبول کرده که با آن همه افتخار فقط ۵ دقیقه آن هم نه به صورت رسمی، پیراهن محبوب تیم خود را از تن درآورد و برای همیشه خداحافظی کند؟ شاید مهدوی کیا به خوبی می داند که بازیکنانی چون علی دایی ها، باقری ها و خیلی از ستاره هایی که با آنها همبازی بود، حتی مجال ۵ دقیقه بازی نمادین هم برای خداحافظی به آنها داده نشد و حالا که این فرصت به او دست داده، باید از آن سود ببرد و خدا حافظی کند. شاید حداقل تنها دلخوشی مهدی مهدوی کیا این باشد که بتواند با بالا بردن جام قهرمانی حذفی، کفش هایش را بیاویزد.