مهماندوست های داخلی رادریابید

فدراسیون تکواندو در نظر دارد برای انتخاب کادر فنی تیم ملی جهت حضور در مسابقات مهم پیش رو از طریق شورای فنی اقدام کند. اینکه رئیس فدراسیون تصمیم دارد با کنار گذاشتن سلایق شخصی که پیش از این در انتخاب ها ملاک اصلی بود، انتخاب مربیان تیم ملی را به خرد جمعی واگذار کند، شاید خود یک پارامتر مثبت و نوعی حرکت رو به جلوست.

اما نکته اصلی اینکه این شورا با حضور چه نفراتی تشکیل و برنامه این شورا برای انتخاب کادر فنی چیست؟ اصولا چه نفراتی توانایی فنی برای حضور در این شورا، بحث و در نهایت تصمیم گیری در مورد مربیان تیم ملی را دارند؟

از سوی دیگر باید اشاره کنیم که انتخاب مربیان تیم ملی باید رویه ای مشخص داشته باشد. شورای فنی فدراسیون تکواندو قبل از آنکه به فکر انتخاب تیم ملی باشد باید شرایط لازم برای هدایت تیم ملی را تعریف کند. اینکه تیم ملی چه مسابقاتی و در چه سطحی را پیش رو دارد و برای این نوع مسابقه کدام مربی توانایی آماده سازی و موفقیت تیم ملی را دارد؟

اعضای شورای فنی که ان شالله از افراد فنی و تاثیرگذار خواهند بود قبل از آنکه گزینه های خود برای سرمربی تیم ملی را معرفی کنند، باید در پی یک کار ماندگار باشند. کاری که سالهای سال در تکواندو مرجع اصلی انتخاب تیم اعضای کادر فنی تیم ملی شود. بدون شک فقدان شاخص های مشخص برای انتخاب سرمربی تیم های ملی هزینه های زیادی مادی و معنوی بر تکواندو ایران خواهد داشت که نمونه های آن در همین سه رویداد گذشته علاوه بر خانواده تکواندو، علاقمندان به ورزش نیز مشاهده کردند.

رضا مهماندوست یک مربی طراز اول دنیاست که هر کشوری آرزوی داشتن او را دارد ولی اکنون او مربی تیم دیگری است و نباید با استفاده ابزاری از نام «مهماندوست» توانایی دیگر مربیان داخلی را زیر سئوال برد! کما اینکه خود مهماندوست هم بارها عنوان کرده، «تکواندو ایران مربیان توانمند» زیادی دارد که مترصد اعتماد فدراسیون هستند.

مگر نه اینکه سال ۲۰۰۷ حسن ذوالقدر بعد از سالها هدایت تیم ملی، در پی نتیجه نگرفتن در مسابقات جهانی چین و پس از آن انتخابی المپیک در منچستر، از سرمربیگری تیم ملی کنار گذاشته شد و رضا مهماندوست جایگزین وی شد. مهماندوست چهار سال موفق را با تیم ملی سپری کرد و با شکستن سد نایب قهرمانی، برای اولین بار به قهرمانی جهان رسید و عناوین متعدد دیگری هم بدست آورد که طلای المپیک یکی از مهمترین آنها بود.

مهماندوست در آستانه المپیک ۲۰۱۲ در مسائل مالی با فدراسیون به مشکل برخورد و به نوعی کنار گذاشته شد. از آن پس فربیرز عسگری، مرتضی کریمی، مرتضی سلطانی ، بیژن مقانلو، نعمت خلیفه و پیام خانلرخانی هر کدام در مرحله ای کوتاه یا بلندمدت هدایت تیم ملی را برعهده گرفته و کم و بیش موفقیت های بزرگی هم برای تکواندو ایران به ارمغان آوردند.

این اسامی و آمار نصف و نیمه در کنار توجه به مربیانی که در لیگ فعالیت دارند به خوبی ثابت می کند که تکواندو ایران اگر در بخش تکواندوکار غنی و سرشار از استعداد است، در بخش مربیگری هم دست خالی نیست. در واقع مهماندوست های زیادی در تکواندو ایران فعالیت دارند که مترصد توجه از سوی فدراسیون هستند.

در مجموع باید عنوان کنیم مسیر انتخاب کادر فنی تیم های ملی در همه رده های سنی رویه پراشتباه و غلط در فدراسیون تکواندوست. اینکه تیم های ملی در برخی مسابقات نتایج درخشانی کسب کرده اند را نمی توان به غلط بودن فرضیه فوق نسبت داد، بلکه این پتانسیل بالای تکواندو ایران در بخش نیروی انسانی است که عامل اصلی موفقیت بوده است.

بدون شک با تدوین یک برنامه مشخص و علمی در کنار توجه به اصل شایسته سالاری، می‌توان بهترین مربیان را به عنوان سرمربی و یا اعضای کادر فنی انتخاب کرد و نتیجه هم همانی خواهد شد که همه انتظارش را دارند. البته این هدف زمانی تحقق پیدا خواهد کرد که در همین شورای فنی هم شایسته ها دعوت به کار شوند! اینکه از نفرانی برای انتخاب کادر فنی استفاده کنیم که خود یا یکی از نزدیکان آنها از گزینه های فدراسیون هستند نمی تواند نتیجه لازم را حاصل کند.

شنیده می شود مسئولیت شورای فنی قرار است به سیروس رضایی سپرده شده و نفراتی چون عسگری، کرمی، خلیفه، کریمی، نفجم، نوذری و ... اعضای آن خواهند بود. اینکه آیا نفراتی که خود گزینه هدایت تیم ملی هستند می توانند تصمیمی منطقی در این مورد بگیرند خود بحث دیگری است، و امیدواریم برپایی جلساتی از این دست تنها به یک نمایش شبیه نبوده و همچنان سلایق رئیس خروجی آن باشد!