فرمانده را از مرکب پیاده می‌کنند/ بازیکن‌سالاری در پرسپولیس

طاهری بدون آنکه در این مدت پاسخ مشخص و روشنی به این سئوالات بدهد، در حالی دم از اخلاقیات می زند و اعمال هر گونه فشاری را با روش پیچیده مغالطه رد می کند و در «کوچه علی چپ» قدم می زند که کمیته انضباطی باشگاه هم حکم به پرسپولیسی بودن رضائیان داده است. باشگاه پرسپولیس هم علاوه بر رسانه‌ای کردن این حکم، مقابل تمام مصاحبه های برانکو در مورد نخواستن رضائیان  سکوت اختیار کرد.

شاید بپذیریم که طاهری شخصا برای رضائیان با برانکو مذاکره نداشته اما سکوت او و تنها گذاشتن سرمربی تیمش وسط  شورش هواداران و برخی رسانه ها کم از اعمال فشار نداشته است؛ اما آیا لازم بود پرسپولیس دست به چنین کاری بزند؟

 پاسخ کاملا منفی است. رضائیان برای پرسپولیس هزینه های زیادی برداشته است. قبل از شروع لیگ و زمانی که رضائیان پاسخ تلفن باشگاه پرسپولیس برای تمدید قراردادش را نمی‌داد، این باشگاه برای پر شدن جای او  دو بازیکن به خدمت گرفت و آنها را به اردوی اوکراین برد و برای آنها هزینه کرد. حالا هم پرسپولیس برای داشتن رضائیان باید به احتمال زیاد نام گولچ استرالیایی را از لیست خارج کند و این هم یعنی هزینه بالا اما بلا استفاده.

 برای داشتن رضائیان برانکو باید خم شود؛ حکمش سند نباشد؛ نقشه و برنامه اش ستون های محکم نداشته باشد؛ برانکو باید از مرکب فرماندهی پایین بیاید و مقابل فشار برای جذب مهدی طارمی برچسب بازیکن سالار روی پیشانی اش ببیند؛  ماهینی اعتماد به نفسش را از دست بدهد؛ صادق محرمی که برانکو از او به عنوان جانشین شایسته رضائیان یاد می‌کرد، فقط بیننده باشد و ...

 پرسپولیس بابت این تصمیم عجیب هزینه زیادی باید بدهد؛ شاید حتی هزینه آشفتگی و خم شدن  فرمانده اش که ممکن است قهرمان شدن در لیگ برتر را هم تحت تاثیر قرار بدهد.

 برانکو ایوانکوویچ تنها زمانی توانست پرسپولیس را جمع و جور کند که پیام صادقیان معترض را بیرون کرد، «گابریل» را فرستاد خانه اش و همه بی انضباطهایی که به تابلوهای تبلیغاتی لگد می زدند را کنار گذاشت. حالا از برانکو، فرمانده سرخپوشان خارج از زمین به درستی حمایت نمی شود و این عیب بزرگی است که می تواند نتایج منفی برای پرسپولیس در پی داشته باشد.