رفتار نژادپرستانه فوتبال ایران در قبال کارلوس کی روش

رضاوطنخواه پیشکسوت پرسپولیس می گوید کی روش به همه ما ایرانی ها توهین کرده ، رجبی پیشکسوت استقلال می گوید کی روش حق توهین به مسوولان ایرانی را ندارد ، فتح الله زاده در مورد توهین نکردن کی روش توصیه هایی دارد و عابدینی هم همینطور.کارلوس کی روش سرمربی پرتغالی تیم ملی 48 ساعت قبل مصاحبه ای داشته و سبب شده که همه فوتبال ایران علیه اش موضع بگیرند.

مصاحبه ای بدون رعایت چارت سازمانی و حرفه ای که در آن مدعی شده دبیرکل فدراسیون فوتبال فرق زمین فوتبال و سیب زمینی را نمی داند.صحبت های کی روش اما بیش از اینکه به خاطر غیرحرفه ای بودن مورد توجه و انتقاد قرار بگیرد به خاطر مسائل نژادی مورد انتقاد قرار گرفته. در مصاحبه های انجام شده علیه سرمربی تیم ملی یک خط سیر کاملا مشهود وجود دارد و آن عصبانیت اهالی فوتبال از توهین یک «اجنبی» به ایرانی هاست.

حرف هایی که متاسفانه نه منشا ملی گرایانه دارد نه منشایی از اخلاق. منشا انتقادها ملی گرایانه نیست یعنی آنها در این بحث از هویت ملی دفاع نمی کنند. کی روش امروز سرمربی تیم ملی ایران است و آنچه سبب عصبانیت او و تندمزاجی هایش شده امکانات تاسف بار تیم ملی ایران است. او در اصل در دفاع از هویت ملی این چنین رفتار می کند.یعنی کی روش با تند مزاجی هایش به دنبال پیشرفت تیم ملی است نه پسرفت آن و در مقابل منتقدان کی روش بدون توجه به این مساله فقط می خواهند او را ساکت کنند و حمایتی از فراهم شدن امکانات برایش نمی کنند.

حداقل در فضای عمومی جامعه از رفتار کی روش این برداشت می شود که همه تلاش اش را برای تیم ملی انجام داده و این روزها هم به اسدی و سجادی حمله می کند به این دلیل که مدعی است امکانات لازم برای تیم ملی وجود ندارد و کسی برای فراهم شدن آن تلاش نمی کند. اگر هر کدام از منتقدان ادبیات کی روش نگرانی های ملی گرایانه داشته باشند حتما در این بحث همراه او خواهند بود .شاید آنها به ادبیات کی روش انتقاد داشته باشند. شاید بخواهند از لحن اش انتقاد کنند اما حتما پس ازاین انتقادها خواهند گفت که امکانات برای تیم ملی ایران با امید صعود به مرحله دوم جام جهانی باید فراهم شود.آنها اما ابدا در مورد تیم ملی اظهار نظر نکرده اند. منتقدان فقط نگران همان اجنبی هستند و اصلا برایشان مهم نیست که چرا ، چگونه و برسرچه مساله ای این دعواها به وجودآمده است.

انتقادها از کی روش منشا اخلاقی هم ندارد. چون منتقدان نمی توانند مدعی شوند که آنچه این روزها در فوتبال ایران وجود دارد بسیار اخلاق گرایانه تر از رفتار و ادبیات کارلوس کی روش است. انچه در فوتبال ایران می گذرد مرزهای اخلاق را خیلی پیش از این رد کرده و برای منتقدان امروزکی روش ظاهرااهمیتی هم نداشته است.

شاهد مثال هم رفتاری است که گاها محمد مایلی کهن از خود به نمایش می گذارد. مربی ای که خلق و خویش از معدل اخلاق در فوتبال ایران وضعیت بهتری دارد. او به دلالی شهرت ندارد، اهل دوپینگ و جادو و جنبل نیست و بازیکنانش را کتک نزده و از فحش های ناموسی در رختکن استفاده نمی کند. مایلی کهن اما زبان تندی دارد. او در مصاحبه هایش به وفور از کلمات تند استفاده می کند. کلماتی چون «گروهبان قندلی»،«آقا قلدره» «کی روشی پور» و... مصاحبه هایی پر از برچسب و توهین به افراد مختلف . سرمربی سابق تیم ملی از مجادله لفظی با هیچ کس ابایی ندارد و تا ورود و حضور در خود زندان هم پای توهین ها و تهمت هایش ایستاده.

اگر اهالی فوتبال ایران دغدغه اخلاق مداری داشتند و تصور می کردند که خودشان از نظر اخلاقی در شرایطی بهتر از مایلی کهن دارند حتما به او تذکر می دادند. اما حقیقت این است که کمتر کسی از اهالی فوتبال حاضر شده به مایلی کهن هشدار بدهد و گاها او را همراهی هم کرده اند. این یک تمام نما از فوتبال ایران است که انتقادات و تندزبانی ها را از محمدمایلی کهن می پذیرد و حداقل عکس العملی ندارد اما در برابرکی روش قدعلم می کند.

بعید است که این فوتبال دغدغه ای از جنس اخلاق داشته باشد و بیشتربه نظر می رسد که نگرانی ها از نوعی نژادپرستی نشات می گیرد. نژادپرستی ای که به ایرانی ها اجازه می دهددر هر موردی با یک لحن تند حرف بزنند اما در مورد تیم ملی به سرمربی اش اجازه نمی دهد از همین لحن استفاده کند.

ادبیات تند کی روش نکته قابل دفاعی نیست.اوباید شان خودش، تیم ملی و جایگاهش را حفظ کند اما لحن و ادبیاتش چیزی بالاتر از بی اخلاقی های امروز فوتبال ایران هم نیست. ازدهان مربیان و بازیکنان و تماشاگران ایرانی نقل و نبات نمی ریزد که پس از مصاحبه سرمربی تیم ملی این طور همه فغان وا اخلاقا سرداده اند. نکته این جاست که مربیان ایرانی و اهالی فوتبال برای کی روش این حق را قائل نیستند که مانند آنها باشد ، چون ایرانی نیست و یک پرتغالی و اجنبی است. به این مدل دغدغه هم اخلاق مداری و ملی گرایی و ... نمی گویند اسم این مدل رفتار نژادپرستی است.