برانکو معضل تیمش را برطرف کند

به گزارش پارس به نقل از مهر، دیدار با گسترش فولاد برای پرسپولیس دو نیمه‌سیبی را نشان داد که خیلی از کارشناسان و هواداران فوتبال آن را ندیده بودند. پرسپولیس دو نیمه ۴۵ دقیقه‌ای داشت که نیمه‌اول آن یک پرسپولیس زهرآگین و حمله‌ور و غیر قابل مهر بود. تیمی که هر حمله‌اش بوی گل می‌داد و سرعت چرخش توپ آن فوق العاده بود.

تیم برانکو در این نیمه فوق العاده بازی کرد مثل همه بازی‌های اخیر. تیم نیمه اول گسترش چون یک پلنگ زخمی بود که نمی‌توانست خشم خود را کنترل کند و لذت یک فوتبال ناب را به نمایش گذاشت. همین پرسپولیس پس از یک و تنها یک گل برتری، در نیمه دوم مثل موم در دست گسترش فولاد قرار گرفت که باورآن محال ممکن بود.

گسترش از چپ حمله می‌کرد، از راست به قلعه دفاعی پرسپولیس می‌کوبید و به آب و آتش می زد تا یک امتیاز از تهران بگیرد و با خود به تبریز ببرد و البته به آن بسیار نزدیک شد. سوشا و بنگر و ماریچ و همه بزرگان پرسپولیس چنان گرفتار حملات گسترش کم نام و نشان اما مصمم شدند که تصور می‌کردی این یک دیدار دیگر است چون شباهتی به نیمه اول نداشت.

دفاع چپ و راست پرسپولیس فلج شده بود، دفاع وسط‌ها مدام توپ برمی‌گرداندند و ثانیه‌ای بعد دوباره همان کار را تکرار می‌کردند تو گویی اصلا زیر توپ نزده‌اند. با اغراق در دیدار پرسپولیس و گسترش فولاد سعی داریم به یک نکته برسیم و آن این نکته است که:

پرسپولیس هرچقدر در حمله این روزها در فوتبال ایران بی‌همتا است، در دفاع ضعیف است و آنجا که لازم است از اندوخته خود دفاع کند انگار روی پوست موز راه می‌رود و هر لحظه ممکن است تور دروازه‌اش به لرزه درآید.

البته که نمی‌توان از برانکو یا هر مربی دیگری انتظار داشت که در عرض شش ماه هم خط حمله‌اش را به مرز بی‌کران برساند و هم در دفاع به بهترین و استوار ترین قلعه دفاع برسد. به طور کلی باید تاکید کرد هر تیمی که حمله می‌کند، نمی‌تواند دفاع چند لایه و مستحکمی هم داشته باشد. با این حال این معضل را برانکو باید‌ ترمیم کند و شرایط را بهتر از قبل کند.

اگر چه این روزها پرسپولیس بی‌وقفه جلو می‌رود اما باید تاکید کرد که با این دفاع نمی‌توان برای برانکو قهرمانی تصور کرد و باید این بخش در نیم فصل چه از نظر نفری و چه از منظر تاکتیکی مرتفع شود وگرنه مسیر به درستی طی نخواهد شد.