90 دقیقه رودررو با دیرک باوئرمان

~~به گزارش پارس ، به نقل از خبرگزاری ایسنا دیرک باوئرمان سرمربی آلمانی تیم ملی بسکتبال پیش از ترک ایران در هتل محل اقامتش میزبان خبرنگاران ایسنا بود تا به حرفها و انتقاداتی که پس از سومی تیم ملی در آسیا مطرح شده، پاسخ دهد.

"به بسکتبالیست‌هایتان افتخار کنید، بدون صمد سوم هم نمی‌شدیم، بین بهنام و فرید، بهنام را انتخاب کردم، 4 بازیکن کلیدی ما مصدوم شدند، زمانم کافی بود، آنقدر قوی هستیم که سهمیه بگیریم، نسل جوان خوبی داریم، چه اتفاقی برابر فیلیپین افتاد، کلیدی‌ترین جمله‌های سرمربی تیم ملی ایران در این گفتگوی 90 دقیقه‌ای بودند.

او در این گفت و گوی مفصل درباره همه اتفاقات بسکتبال در دو ماه اخیر صحبت کرد و البته در ابتدای صحبتش تاکید کرد که تلفظ دقیق نام او "باوئرمان" است.

مشروح این گفت و گو را در ادامه می‌خوانید.

*دو ماه مانده به رقابت‌های انتخابی المپیک سرمربی ایران شدید. آیا این تصمیم را ریسک بزرگی نمی‌دانستید؟

من همیشه مثبت فکر می‌کنم. وقتی مربی بسکتبال هستید نمی‌توانید درباره این فکر کنید که شاید این اتفاق بیفتد یا نه. نمی‌توانیم بگوییم چه اتفاقی می‌افتد. شاید یک تصمیم خطرناک باشد اما یک مربی آماده رقابت است. من همیشه آماده‌ام تا بهترین کاری که می‌توانم را انجام دهم. دشواری یا سادگی یک کار مطرح نیست. عاشق کارم هستم و از مربی گری لذت می‌برم و وقتی کارم را شروع کردم بازیکنانم کنار هم بودند و همه آنها به سختی کار کردند و هر روز بیشتر از روز قبل تلاش می‌کردند.

حتی یک روز نبود که آنها نخواهند تمرین کنند و به همین دلیل افتخار می‌کنم با آنها کار کردم و افتخار می کنم که مربی این تیم بودم. از اینکه آنها انقدر در تمرین و بازی سخت مبارزه کردند احساس غرور می‌کنم. به نظر من یک تابستان کامل داشتیم. یک تابستان خوب که در آن برای قهرمانی رقابت می‌کردیم. اگر کسی اعتقاد دارد که بسکتبال تابستان بدی را گذرانده باید بگویم با او مخالف هستم.

*کاپیتان تیم ملی بسکتبال چند هفته در کنار تیم نبود. آیا نگران این مساله نبودید؟

صمد یکی از بزرگترین بسکتبالیست‌هایی است که تا امروز ایران پرورش داده است. او خیلی قدرتمند و با انگیزه است. به طور واضح بگویم که تیم ملی به بازیکنی نیاز داشت که بتواند در پست سه و چهار بازی کند. به جز این، ما بازیکنی در این سایز در پست های یک، دو و سه نداشتیم. هیچ کس نمی‌تواند مثل او تیم را رهبری کند. قدرت رهبری یک فاکتور مهم صمد است. از طرف دیگر چینی‌ها چند بازیکن داشتند که در پست‌های دو و سه بازی می‌کردند اما اندازه پست‌ چهارهای ایران بودند. این‌ها همه دلایل انتخاب صمد بود.

تصمیم خیلی دشواری بود ولی باید تصمیم درست را می‌گرفتیم. به نظرم صمد خیلی به تیم کمک کرد. تصمیم سختی بود اما باید تصمیم درست را می‌گرفتیم که همین طور هم شد. صادقانه باید بگویم که بدون او مدال برنز نمی‌گرفتیم. تصمیم آسانی نبود اما او خیلی خوب تلاش کرد. خوب بازی می‌کرد و انتخاب شد. در بسکتبال مدرن شما باید بازیکنی داشته باشید که توانایی فنی و سایز بدنی خوبی داشته باشد.

عاشق کارم هستم و از مربی گری لذت می‌برم. وقتی کارم را شروع کردم بازیکنانم کنار هم بودند و همه آنها با قدرت و به سختی کار کردند. حتی یک روز نبود که آنها نخواهند تمرین کنند و به همین دلیل افتخار می‌کنم با آنها کار کردم و افتخار می کنم که مربی این تیم بودم

*نگران نبودید که بخاطر دور بودن صمد از تمرین تیم ملی باعث شود نتوانید از تمام توانایی‌های او استفاده کنید؟

معتقدم تصمیم درست را گرفتیم و اگر هم شرایط تکرار شود همین تصمیم را خواهم گرفت. ما به صمد احتیاج داشتیم. او سه هفته از تمرین دور بود اما دو هفته قبل از اعزام به چین تمرین‌هایش را شروع کرد. خیلی خوب بود و واقعا تمرین‌های مناسبی داشت. به طور واضح بگویم که هر مربی که باشد او را انتخاب می‌کند. بدون صمد نمی‌توانستیم مدال برنز بگیریم. نگرانی موجود را متوجه می‌شوم اما تمام تصمیم‌های من برای این بوده که بهترین تیم راهی مسابقات شود. یک لحظه هم به این فکر نکنید که ایران با نفرات دیگری می توانست شانس بیشتری برای قهرمانی داشته باشد.

*آنچه می‌خواستید از صمد گرفتید؟

این درباره صمد نیست. من درباره کل یک تیم حرف می زنم. اینکه تیم ما چطور بازی می‌کرد. اولین بازی برابر ژاپن بود. ژاپن تیم بسیار خوبی است که در اولین دیدار با 40 امتیاز اختلاف برابر ما شکست خورد. صمد قسمتی از آن برد بود؛ مثل همه بازیکنان. من فکر نمی‌کنم ژاپن در جام ملت‌ها برابر تیم دیگری هم با این اختلاف شکست خورده باشد. فکر می کنم خیلی خوب بودیم و اولین بازی تورنمنت که همیشه فشار زیادی روی تیم می آورد را به خوبی پشت سر گذاشتیم.

*می‌خواهم در این گفت و گو انتقاد کارشناسان را به شما منتقل کنم و پاسختان را بشنوم. گفته شده که جدا از نتیجه عملکرد تیم ملی هم خوب نبوده است.

همه تیم‌ها در آسیا دیدند که ما چقدر با قدرت کار را آغاز کردیم و همه توجه ویژه‌ای به عملکرد دفاعی ما داشتند. خیلی از عملکرد تیم ملی خوشحالم. دفاع ما بهترین دفاع تورنمنت بود. چین هم تیم دفاعی خوبی بود که ما نزدیک به هم کار می‌کردیم. این را بگویم که قبل از مسابقات در تورنمنتی بزرگ شرکت نکردیم اما در تورنمنت خوبی حضور داشتیم. فکر همه این بود که صمد باید بازی کند یا نه. تمرکز همه روی کاپیتان تیم بود. فکر می‌کنم باید به عملکرد تیم ملی دقت کنیم و معتقدم عملکرد تیم ملی خوب بوده است.

*نیمه دوم دیدار برابر فیلیپین سرنوشت ایران را تغییر داد. چه اتفاقی در بین دو نیمه افتاد که بازی را واگذار کردیم؟

در نیمه دوم دیدار برابر فیلیپین چیزی که اتفاق افتاد بسیار ساده بود. در نیمه اول خوب شروع کردیم و تیم برتر میدان بودیم. در دقایق پایانی اختلاف امتیاز ما 9 بود و حمله خوبی داشتیم که چند موقعیت را از دست دادیم. می‌توانستیم فاصله امتیازی را به 11 برسانیم اما نشد و حریف با اشتباه ما سه امتیاز گرفت و فاصله در پایان نیمه نخست به عدد 6 رسید. در این قسمت می‌خواهم بگویم شرایط روانی در بسکتبال بسیار مهم است. وقتی فضای روانی تیم و مسابقه تغییر کند اتفاق‌های زیادی می‌افتد. بارها و بارها به بازیکنانم گفتم که به این مساله توجه ویژه داشته باشند.

این اتفاق در جریان مسابقه ما با فیلیپین افتاد و ما تمرکزمان را از دست دادیم. به نظرم از نظر روانی در نیمه دوم عقب افتادیم و خوش شانسی فیلیپینی‌ها باعث شد بازیکنان این تیم سوار بر بازی شوند. به نظرم دو اتفاق در نیمه دوم افتاد؛ اول اینکه دفاع خوبی نداشتیم و دوم اینکه توپ را خوب به جریان در نیاوردیم. بعد از بازی فیلم را نگاه کردیم و نکات را گوشزد کردم. به تیم گفتم این باخت می‌تواند یا ما را بسازد یا خراب کند. باید برگردیم به بازی‌های قبل از نیمه دوم برابر فیلیپین. واضح بود که اگر دفاع نکنیم، توپ را خوب حرکت ندهیم و از 100 درصد توانمان بهره نبریم شکست خواهیم خورد. دیدید که بازیکنان در بازی بعدی به خودشان آمدند و ساختار تیم دوباره شکل گرفت و واقعا برد خوبی برابر کره داشتیم.

انگیزه تیم بسیار بالا رفت و آماده نبرد برابر چین بودیم. بازی برابر کره شخصیت کامل تیم ما را نشان داد. بعد آن مسابقه تیم به طور کامل متعادل شد. کره هیچ کاری برابر دفاع ما انجام نداد و دقیقا همان اتفاقی افتاد که می‌خواستیم. تمام نگاه من این بود که تیم چطور بازی می‌کند. اینکه چه فردی چگونه عمل می کند در اولویت ما نبود بلکه عملکرد تیم برایم اهمیت داشت.

*برابر چین چه اتفاقی افتاد؟

چین بازی فیزیکی داشت و از همان ابتدا با استفاده از حمایت طرفداران و میزبانی با ضربه زدن بازی را شروع کرد. وقتی چنین فضایی در مسابقه ایجاد می شود باید آن را کنترل کرد که این اتفاق نیفتاد. بازی بسیار فیزیکی پیش رفت. مشکلی که ما برابر چین داشتیم نبودن آفاق بود. توانایی آفاق در شوت‌های سه امتیازی کمک زیادی به ما می کرد. با حضور او فشار بر روی پست‌های یک ما کمتر می‌شد و آنها راحت‌تر توپ را پیش می‌بردند. در کنار آن جواد داوری نیز در جریان مسابقه مصدوم شد. این اتفاق به تیم شوک وارد کرد.

به هر حال بازی بزرگی بود و دو تیم مبارزه می‌کردند تا برنده شوند. چین 210 روز اردو داشت و تمرین کرده بود. تیم دفاعی خوبی داشتیم اما آنها خیلی خوب شوت‌های سه امتیازی می‌زدند. با این حال کارمان را ادامه دادیم و در کوارتر چهارم فاصله را به 6 رساندیم. فکر می‌کردم بازی را می بریم اما این اتفاق نیفتاد. شاید شما بگویید چرا ایران بازی را ضعیف شروع کرد. ما بازی را ضعیف شروع نکردیم بلکه چینی‌ها خیلی فیزیکی بودند و به سختی مبارزه می‌کردند. داوران به آنها اجازه دادند هرطور که می‌خواهند بازی کنند. کاری که ما می‌توانستیم بکنیم این بود که با مبارزه، به بازی برگردیم. در کوارتر چهارم هم شانس این را داشتیم که بازی را ببریم.

*گفته شده که ایران برابر چین انگیزه کافی نداشته و کمی با ترس وارد مسابقه شد.

شما واقعا این سوال را از من می‌پرسید؟ ما انگیزه بسیار زیادی داشتیم.

*رقابت‌های سال آینده را چطور ارزیابی می‌کنید؟

معتقدم تصمیم درست را گرفتیم و اگر هم شرایط تکرار شود باز از صمد استفاده می‌کنم. ما به صمد احتیاج داشتیم. او سه هفته از تمرین دور بود اما دو هفته قبل از اعزام به چین تمرین‌هایش را شروع کرد. خیلی خوب بود و واقعا تمرین‌های مناسبی داشت. به طور واضح بگویم که هر مربی که باشد او را انتخاب می‌کند. بدون صمد نمی‌توانستیم مدال برنز بگیریم

ما هنوز شانس حضور در المپیک را داریم و می توانیم سال آینده سهمیه بگیریم. به این نگاه نکنید که چه می خواستید. همه دوست دارند در المپیک حاضر شوند. همه ورزشکاران ماه‌ها تلاش می‌کنند تا به المپیک بروند. تورنمنت در چین بود و آنها هفت ماه در اردو بودند. تیم فوق العاده‌ای بودند. فیلیپین چندین هزار دلار خرج کرده بود تا بازیکنی مثل بلیچ بگیرد. شما چطور می‌گویید دوست دارید تیم ایران به المپیک برود؟ چون فقط شما دوست دارید باید این اتفاق بیفتد؟ خب کار سختی است. کره جنوبی هم می خواست به المپیک برود اما پنجم شد. مطمئن هستم با یک برنامه آماده سازی خوب ما شانس بزرگی داریم تا به المپیک برویم.

تیم های بزرگی در انتخابی سال بعد هستند اما باید رقابت کنیم. نباید بازیکن مصدوم داشته باشیم. هشت ماه زمان است و باید بدانیم یک نسل خیلی خوب داریم که با تجربه هستند و یک نسل جوان خیلی خوب هم کنارشان داریم. برخی از این جوانان، مسابقات قهرمانی آسیا نخستین تجربه بزرگشان بود و حالا با تجربه تر شده‌اند. فکر می کنم تیم باید آماده سازی خوبی داشته باشد چرا که انگیزه بسیار زیادی برای المپیک دارد. به نظرم زمان مناسب است و باید برنامه‌ریزی داشته باشیم. اینکه همه بازیکنان را سالم در اختیار داشته باشیم بسیار مهم است.

*چقدر برای صعود ایران به المپیک شانس قائل می‌شوید؟

صادقانه بگویم، چطور می‌توانم از امروز برای سال بعد شانس تعیین کنم؟ در شرایطی که هنوز چیزی مشخص نیست. مکان تورنمنت مشخص نیست و نمی‌دانیم کدام کشورها حریفان ما هستند. خیلی فرق می کند تورنمنت انتخابی در ایران باشد یا در آلمان. چه کسی می تواند پیش بینی کند، اما ایران به اندازه ای قدرتمند هست که سهمیه المپیک بگیرد.

*به زمان آماده‌سازی چین اشاره کردید. خودتان گفتید که زمان شما برای آماده سازی تیم ایران کافی بوده اما حالا به زمان زیاد چینی ها اشاره می‌کنید.

ببینید، انتظار داشتیم یا نداشتیم که در آسیا چه اتفاقی بیفتد مطرح نیست. من زمان پیش رو را می دانستم و قراردام را امضا و کارم را آغاز کردم. 2 ماه فرصت داشتم و زمانم کافی بود. اگر زمان بیشتر بود بله می توانستم برنامه های بیشتری داشته باشم اما دو ماه کافی بود تا تیم آماده شود. عملکرد تیم به طور کامل این را نشان می دهد.

به عنوان سرمربی، اینکه آیا دوست داشتم زمانم بیشتر می شد باید بگویم بله اما همین زمان هم کافی بود. فدراسیون به خوبی از ما حمایت کرد. به آلمان رفتیم و 10 روز آنجا بودیم که اردوی خیلی خوبی بود. همه اعضای فدراسیون بهترین همکاری را با ما داشتند. من پایان جولای قراردادم را امضا کردم، لیگ را زنده ندیدم اما چیزی که بود می دانستم زمان کافی است.

*یکی از نگرانی های خانواده بسکتبال، نسل جوان است. آیا این نسل جوان پتانسیل این را دارد که یک روز در آینده مثل نسل طلایی بسکتبال ایران در عرصه بین‌المللی بدرخشد؟

فکر می کنم سعی کردیم دو کار در این تابستان انجام دهیم. اول اینکه در رسیدن به هدف موفق شویم و به المپیک برویم. تابستان کامل و خوبی را پشت سر گذاشتیم. فکر می کنم ایران می تواند به تیم ملی اش افتخار کند چرا که همه ملی پوشان جنگیدند. همه بازیکنان مبارزه کردند. ما در دفاع و حمله خوب بودیم اگر شما با انگیزه نباشید این طور دفاع نمی کنید. ایران می‌تواند به عملکرد سرسختانه ملی‌پوشانش افتخار کند. هدف اصلی المپیک بود و برای آن واقعا جنگیدیم.

هدف دیگر ما این بود که جوانتر ها را رشد بدهیم. خیلی ناراحتم برای آرمان زنگنه چون او یک جوان با استعداد است که قبل از مسابقات مصدوم شد. او توانایی زیادی دارد. به خودش هم گفته‌ام. شخصیب بسیار خوبی دارد و سرسختانه تمرین می کند. سیستم و تاکتیک پذیر است و احترام زیادی برایش قائل هستم. می‌دانم آرمان توانایی حضور در یورو لیگ را دارد. اتفاق بسیار بدی بود که او آسیب دید.

دو بازیکن دیگر بهنام یخچالی و سجاد مشایخی هستند. بهنام یکی از جوان‌های تورنمنت بود. ما به هم اعتقاد داشتیم. البته باید قبول کنیم که جوان‌ها اشتباه‌هایی دارند که او هم داشت اما خیلی چیزهای جدیدی یاد گرفت که مطمئنا در لیگ آنها را خواهید دید. او بهتر و بهتر شده و تجربه خوبی کسب کرده است. افتخار می کنم که چنین جوانی در تیمم داشتم. بهنام قطعا می تواند در پست یک بازی کند. فکر می کنم بهنام یک گارد راس چندکاره و مدرن است؛ یک بازیکن که در پست های یک و دو خیلی خوب بازی می کند. خیلی مهم است که در بسکتبال مدرن بازیکن گارد راس فیزیک و سایز بزرگی داشته باشد. سایز برای بازیکن پست یک ضروری نیست اما مفید است؛ نکته ای که بسکتبال ایران در آن ضعف دارد.

البته بازیکنان پست یک ما کوتاه هستند اما خیلی خوب هستند و مشکلی ندارند. نکته اینجا است که در یک تیم باید یک پست یک بلند قد حضور داشته باشد. نیاز نیست همه گاردهای شما قدبلند باشند اما یکی از آنها باید سایزی بزرگتر داشته باشد. بهنام همان پست یک بزرگ و بلند تر است. خیلی خوب کار می کند و توانایی‌های زیادی دارد. او بازیکن بسیار مهمی برای بسکتبال ایران در پست های یک و دو است. من از عملکرد او و سجاد راضی هستم. سجاد مشایخی دیگر جوان تیم ما بود. سجاد اعتماد به نفسش را پیدا کرد، خودش را در تیم جا کرد و توانست به جایگزین خوبی برای مهدی کامرانی تبدیل شود. او یک انرژی در نیمکت بود که به تیم تزریق می شد. سرعت خوبی دارد و واقعا عالی کار می کند.

حسن زاده دیگر بازیکن جوان بود که خوب کار کرد. در بسکتبال مدرن شما بازیکنی نیاز دارید که در کنار توانایی فنی و جثه بزرگ، چابک و پر حرکت باشد. حامد حدادی یک سنتر تنومند است که ریباند می کند، بلاک دارد و امتیاز می گیرد. او در زیر سبد اجازه کار به حریف نمی‌دهد. در کنار او باید یک بازیکن سریع با فیزیک بزرگ حضور داشته باشد. حسن زاده خیلی خوب در کنار حدادی کار کرد. با حضور حسن زاده تعادل خوبی در پست های 4 و 5 تیم ایجاد شد. البته جا دارد به حضور اوشین هم در کنار آنها اشاره کنم. اوشین خیلی سرسخت است و مبارزه می کند. توانایی زیادی دارد و به خوبی دفاع می کند. می تواند بازیکن پست 5 را دفاع کند که این یک ویژگی بزرگ است.

توجه می‌کنید که من می خواهم درباره نسلی در تیم ملی حرف بزنم که چقدر کامل هستند.

مشکلی که ما برابر چین داشتیم نبودن آفاق بود. توانایی آفاق در شوت‌های سه امتیازی کمک زیادی به ما می کرد. فشار بر روی پست‌های یک ما کمتر می‌شد و آنها راحت‌تر توپ را پیش می‌بردند. در کنار آن جواد داوری نیز در جریان مسابقه مصدوم شد. این اتفاق به تیم شوک وارد کرد.

*آیا در این نسل جوان می‌توانیم ستاره‌هایی در حد صمد نیکخواه، کامرانی و حدادی داشته باشیم؟

صمد، مهدی و حدادی سه بازیکن در سطح بالای یک نسل هستند. آنها خیلی سطح بالا هستند. آنها استعدادهای خوبی بودند که پرورش پیدا کردند. در یک نسلی بوده اند و باهم بالا آمدند. همه کشورها ستاره‌هایی در یک نسل خود دارند. مثلا در آلمان دیرک نوتزیکی شرایطی مثل ستاره‌های ایران دارد. وقتی این بازیکنان پا به سن می گذارند باید نسل جوان تر خیلی سخت کار کند، تجربه بگیرد و به تیم ملی تزریق شود. حالا آیا این نسل جوان می تواند مثل این سه ستاره شود؟ سوالی است که پاسخ دادن به آن اکنون دشوار است. می‌دانم جوان های خوبی داریم اما نمی‌توان این سوال را جواب داد.

توجه کنید وقتی برنده می شویم حاصل جمع شدن بهترین ها کنار هم است. اکنون بازیکنان جوان خوبی در بسکتبال هستند که اگر روزی ستاره های ایران خواستند دیگر در تیم ملی نباشند، می توانند جای آنها را بگیرند اما نیاز به رشد و تجربه دارند. باید آنقدر خوب شوند که مطمئن شویم نسل جوان می تواند جایگزین آنها شود. فکر می‌کنم تیم ایران اکنون واقعا قدرتمند است و مجموعه ای از بهترین ها را دارد.

*چرا بهنام یخچالی در جام ملت‌ها زمان کمی برای بازی داشت؟

بهنام زمان کمی نداشت. با توجه به سن کمی که داشت من از او استفاده کردم. یک بازیکن بیست ساله وقتی وارد تیم می شود شرایط خاصی دارد. این نخستین تجربه بزرگ او بود، نگاه می کرد، یاد می گرفت و وارد زمین می شد. او در هر بازی به میدان می رفت. فکر می کنم بهترین اتفاق برای بهنام افتاد چون خودش را باور کرد. اعتماد ما را دید اما هنوز خیلی جوان است و باید یاد بگیرد.

*چرا بین جواد داوری و فرید اصلانی، داوری را انتخاب کردید؟

من به فرید گفتم او هرچیزی که می خواستم را انجام داد، هر کاری. خیلی خوب تلاش کرد. یک بازیکن پست یک خوب است اما دیدم جواد قدرت رهبری بیشتری در تیم دارد که نکته بسیار مهمی است. به فرید توضیح دادم که چقدر حضور جواد برای ما مهم است. او شوتزن خوبی است، بازیکن چپ دست ما بود و در کنار آنها قدرت مدیریت بود که همه به او اعتقاد داشتند و به حرفش گوش می دادند. این خیلی مهم بود که جواد را داشته باشیم. البته انتخاب من بین فرید و جواد نبود. به بهنام اعتماد کردم که می تواند در پست یک بازی کند و جواد فقط برای پست دو انتخاب شد. وقتی یک گارد کوچک برای پست یک دارید و یک بازیکن دیگر که جایگزین او هست نیز کوچک است، گارد سوم شما باید سایز بزرگتری داشته باشد.

در هفته آخر تمرین‌ها بهنام در پست یک بازی کرد و خیلی خوب بود. تصمیم سختی بود که بین فرید و بهنام یکی را انتخاب کنم که به بهنام اعتماد کردم تا سومین پست یک ما باشد. واقعا انتخاب سختی بود.

*روزبه ارغوان چطور بود. خیلی‌ها اعتقاد دارند که سبک بازی فیزیکی او در بازی با چین به درد ما می‌خورد.

روزبه یکی از بهترین نفراتی بوده که تا امروز مربی اش بوده ام اما در زمان تصمیم باید کسی را انتخاب می کردم که در پست‌های 4 و 5 مناسب فضای تیم ما باشد. اصغر خوب بود، فیزیک مناسبی داشت، او را دوست داشتم و انتخاب شد. باید بین روزبه و حسن‌زاده یکی را انتخاب می کردم. همانطور که گفتم وقتی در حال انتخاب بازیکن هستید تنها نباید به این فکر کنید که بهترین بازیکن انتخاب شود، باید فضای موجود و وضعیت روحی و روانی بازیکنان هم سنجیده شود.

حسن زاده خیلی جنگجو و با انگیزه بود و بین این دو حسن زاده به سیستم کار ما می خورد. حسن زاده به سیستم ما نزدیک و توانایی‌هایش مفید بود. به دلیل همین او را انتخاب کردم. به این دلیل که او می‌توانست توانایی‌هایش را برابر بازیکنان بزرگ هم استفاده کند، او را اننتخاب کردم.

*ما در زبان فارسی اصلاح " ای کاش" را داریم. اگر به عقب برگردید آیا تصمیمی را تغییر می‌دهید که اکنون افسوسش را می‌خورید؟

من زمان پیش رو را می دانستم و قراردام را امضا کردم. 2 ماه فرصت داشتم و زمانم کافی بود. اگر زمان بیشتر بود بله می توانستم برنامه های بیشتری داشته باشم اما دو ماه کافی بود تا تیم آماده شود.

من بهترین تصمیم هایم را گرفته ام و هیچ وقت به گذشته فکر نمی کنم. البته خیلی چیزها به فکرم می آید اما همیشه به آینده فکر کرده‌ام. زندگی روز به روز به سمت جلو می رود. مهران شاهین طبع همیشه با من صحبت می کرد و کمکم می کرد. اگر می‌خواستم تصمیمی بگیرم مثل یک دوست با من حرف می‌زد. من سعی کردم فرهنگ بسکتبال را تغییر بدهم و نگاه جدیدی به بسکتبال ایران بدهم. باید می‌دیدیم که این تیم تنها با سه بازیکن بازی نمی‌کند. شاید چند نفر با تجربه و بهتر باشند اما همه مبارزه می کنند. همه مهم هستند و من به همه اعتماد کرده ام. نگاه من یکسان بود مثل یک خانواده. کل تیم اعتماد به نفس داشت.

دومین چیزی که به بازیکنان فهماندم این بود که اصلی ترین چیز در بسکتبال، دفاع است. با دفاع می‌توان راه های حمله را پیدا کرد. من درباره بازی صحبت کردم که چقدر سرسختانه بازی کردیم. بنابراین خیلی مهم بود که دفاع در تیم اعتبار بدست بیاورد.

در پاسخ به سوال شما باید بگویم که البته هیچ آدمی کامل نیست و می تواند اشتباه کند اما اگر به عقب برگردم می گویم ای کاش آفاق مصدوم نمی‌شد، جواد، آرمان و صمد مصدوم نمی شدند. برای موفقیت در یک تورنمنت بزرگ باید کنار هم باشیم، دفاع خوبی داشته باشیم، آمادگی بدنی کامل داشته باشیم و سالم باشیم. ما همه را داشتیم جز سلامت. مصدومیت تحت کنترل من نبوده اما می توانستم آن را مدیریت کنم.

یک زمانی اتفاق‌هایی می افتد که دست آدم نیست اما معتقدم همه چیز را می توان کنترل کرد.

*کار با مهران شاهین‌طبع را چطور دیدید؟

وقتی به ایران آمدم مهران را نمی شناختم، فقط در موردش تحقیق کردم و اطلاعات بدست آوردم اما به صورت رو در رو گفت و گویی با هم نداشتیم. در این مدت خیلی به من کمک کرد. زندگی مسیر طولانی دارد و شما به دوستانی احتیاج دارید که همراه شما در تمام دوران باشند که شاهین طبع هم از این دست آدم ها است. واقعا دوست خوبی برای من است. او مشاوره های خوبی در مورد شرایط بازیکنان و همچنین روحیات و فرهنگ آنها به من داد. او واقعا دانش بسکتبال بالایی دارد و بسکتبال آسیا را خیلی خوب می شناسد. دیگر افراد کادر فنی هم نفرات خوبی بودند. باهم جمع می شدیم و حریفان را آنالیز می کردیم. ما برای تیم ملی به سختی کار کردیم. همه از باخت تیم ملی ناراحت شدیم اما باید به این تیم افتخار کرد. به هر حال مدال برنز گرفتیم که از دست خالی بودن بهتر است.

*چرا انقدر سریع دست به تعویض می‌زدید؟

من سریع تعویض نمی کردم. هر 2 یا 3 دقیقه تعویض کردن سریع است. ما با همه بازیکنان بازی کردیم چون باید این کار را می کردیم. در بسکتبال مدرن یک بازیکن نمی تواند دقایق زیادی در زمین باشد. مثلا در یورو لیگ بهترین تیم های اروپا سوپر استار دارند اما هر بازیکن بیشتر از 28 دقیقه بازی نمی کند. چون در بسکتبال مدرن بازیکن باید دفاع کند و اگر زمان حضورش در زمین زیاد باشد نمی‌تواند در دفاع موثر عمل کند. بازیکنان باید سریع منتقل شوند و ذهنشان آماده تصمیم گیری باشد. وقتی یک بازیکن بیشتر از 6 دقیقه در زمین باشد خسته می‌شود و وقتی خسته شود، دفاع نمی کند، شوت‌هایش از دست می رود و تصمیم های نادرست می‌گیرد.

همه بازیکنان جهان این شرایط را دارند. از طرف دیگر بسکتبال بازی 12 نفر است و وقتی بازیکنان نیمکت استفاده می شوند اعتماد به نفس پیدا می کنند و با قدرت وارد میدان می شوند. وقتی در یک تورنمنت هر روز بازی دارید بازیکنان نمی توانند در همه دقایق بازی کنند و به همین دلیل در دفاع متزلزل می شوند. این دلیل تعویض های من بود چون نمی‌خواستم بازیکنانم خسته شوند و به مشکل بخورند.

توجه کنید که خیلی مهم است نه تنها پنج شروع کننده خوب داشته باشید بلکه باید نیمکت نشینان خوبی داشته باشید که با اعتماد به نفس بازی کنند و بدانند سرمربی به آنها اعتقاد دارد. این به این معنی نیست که همه باید شوت بزنند. حدادی بیشتر از بقیه هم پستی‌هایش شوت می زند و صمد بیشتر از بازیکنان پیرامونی سه امتیازی می زند. این شرایط خصوصا در زمانی که بازی های زیادی داریم بیشتر می شود. یک بازیکن نمی تواند همیشه در زمین باشد و اگر این کار را انجام دهد موقع دفاع به استراحت می پردازد که ما قصد نداشتیم به این روش بازی کنیم.