دارنده مدال برنز مسابقات جهانی «لاس‌وگاس»: بعد از المپیک به سراغ زندگی‌ام می‌روم
امیدوارم که بروم و ختم به خیر شود؛ چون بعد از المپیک دیگر می‌خواهم کشتی را کنار بگذارم. ان‌شاءالله بتوانم در المپیک کاری برای ایران بکنم.
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- سارا گودرزی- حبیب‌الله اخلاقی، یکی از فرنگی‌کاران آماده ایران در رقابت‌های قهرمانی جهان ٢٠١٥ لاس‌وگاس بود که با یک غفلت مدال طلای این رویداد بزرگ را از دست داد. او که مدال برنز همین مسابقات را در سال ٢٠٠٩ در کارنامه دارد، در مرحله یک‌چهارم نهایی با کشتی‌گیری از ازبکستان سرشاخ شد و درحالی‌که کشتی را ٧ بر صفر پیش بود در یک لحظه ضربه فنی شد و باخت. اخلاقی در دیدار رده‌بندی نماینده اتریش را شکست داد تا دومین مدال برنز جهان را بر گردنش بیاویزد. فرنگی‌کار وزن ٨٥ کیلوگرم کشورمان امیدوار است تا سال آینده همین طو‌ر در اوج بماند و با یک مدال خوش‌رنگ در بازی‌های المپیک ٢٠١٦ ریودوژانیرو از دنیای کشتی خداحافظی کند.
از نتیجه‌ای که در لاس‌وگاس گرفتید راضی هستید؟
زیاد نه؛ چون من رفته بودم تا بعد از چند دوره حضور در مسابقات جهانی، بهترین نتیجه را بگیرم. دوست نداشتم دوباره با مدال برنز برگردم. دلم مدال خوش‌رنگ‌تری می‌خواست. متأسفانه یک غفلت باعث شد کشتی برده را ببازم. من ٧ بر صفر از کشتی‌گیر ازبک جلو بودم، اما در ثانیه‌های پایانی او با فنی که به من زد، مرا ضربه کرد و بازنده شدم. البته به نظر خودم فنی که او زد ضربه فنی نبود، اما داوران نظرشان این بود که این فن اجرا شده است. هرچه هم اعتراض کردم فایده‌ای نداشت.
از این کشتی‌گیر ازبک شناختی داشتید؟
من تا پیش از مسابقات لاس‌وگاس هیچ‌وقت با او روبه‌رو نشده بودم. او قبلا با بچه‌های دیگر ما کشتی گرفته بود. به‌نظر من کشی‌گیر خوبی است. او قهرمان آسیاست و بیشتر فن‌هایی که اجرا می‌کند، سرپا می‌زند. او بقیه حریفان خود را هم با این فن شکست داد.
کارشناسان معتقدند کشتی فرنگی ما به دلیل کوچینگ ضعیف مربیان در رقابت‌های جهانی چهارم شد و نتیجه نگرفت؛ مثلا می‌گویند شما با یک غفلت در ٢٠ ثانیه پایانی ضربه شدید. اگر مربیان کنار تشک شما را خوب هدایت می‌کردند این اتفاق نمی‌افتاد. خودتان این موضوع را قبول دارید؟
من در جایگاهی نیستم که عملکرد مربیان را نقد کنم، اما درباره آقای حمید سوریان واقعا این اتفاق افتاد. داوران برای حمید برنامه داشتند. آنها می‌خواستند او را دیسکالیفه (حذف) کنند. اگر حمید خوب کوچ می‌شد هم او هشتمین مدال طلای جهانی‌اش را گرفته بود و تاریخ‌ساز می‌شد هم ایران روی سکوی مسابقات می‌رفت.
درباره خودتان چطور؟ از کوچ‌هایی که داشتید راضی بودید؟
درباره من این اتفاق نیفتاد. من خودم اشتباه کردم. من ٧ بر صفر جلو بودم. عجله داشتم هرچه زودتر امتیاز هشتم را هم بگیرم که آن اتفاق افتاد.
به‌نظر شما عاملی که باعث شد ما در این دوره از مسابقات جهانی ضعیف ظاهر شویم چه بود؟
من فکر می‌کنم اگر حمید سوریان و افشین بیابانگرد می‌توانستند مدال بگیرند، نمره خوبی به تیم می‌دادند. حمید اگر دیسکالیفه نمی‌شد، صددرصد مدال طلا گرفته بود. افشین هم شرایط خوبی داشت و بهتر از این می‌توانست نتیجه بگیرد، اما در کشتی دومش در ثانیه‌های آخر خاک شد و باخت.
انتقاد دیگری که کارشناسان به تیم‌ملی فرنگی در این مسابقات وارد می‌دانند این است که کادر فنی نتوانسته ملی‌پوشان را از نظر روحی برای حضور در این میدان آماده کند و معتقدند اکثر بچه‌های تیم وقتی روی تشک می‌رفتند، عصبی بودند؛ مثلا اینکه حمید سوریان با این همه سابقه درخشان، چرا باید با سر به صورت حریف بزند؟
تا حدودی شاید این مسئله درست باشد. بچه‌ها یک مقدار روی کشتی‌هایشان مسلط نبودند. من ضربه اولی که حمید به صورت حریف زده بود را ندیدم که داور به او اخطار داد، اما ضربه دوم را دیدم؛ اصلا عمدی نبود. حمید ٥ بر صفر از حریفش جلو بود. داوران سر او را بریدند.
تیم‌ملی کشتی فرنگی بعد از المپیک (بعد از رفتن محمد بنا) نتوانسته با کادر فنی جایگزین او نتیجه‌های گذشته خود را تکرار کند. با توجه به اینکه ١٠ ماه تا المپیک مانده نگرانی بابت حضور این تیم در این بازی‌ها خیلی زیاد شده؛ طوری که حتی خود مسئولان فدراسیون هم از نتایج لاس‌وگاس ناراضی‌اند و می‌خواهند کادرفنی را تغییر دهند. شما دراین‌باره چه نظری دارید؟
ببینید این کادر فنی هم خیلی زحمت کشیدند و نمی‌شود زحمات آنها را نادیده گرفت. به‌هرحال از زن و بچه زده‌اند و شب و روز در اردوها بوده‌اند، اما به‌هرحال این نتیجه باعث شده مسئولان به فکر تجدید نظر باشند و تغییراتی را اعمال کنند.
برنامه بعدی خودتان چیست؟
بعد از یک استراحت کوتاه دوباره تمرینات را شروع می‌کنم تا برای المپیک آماده شوم. من سهمیه را گرفتم و اگر قسمت باشد که به المپیک بروم، دومین تجربه حضورم در این بازی‌هاست. امیدوارم که بروم و ختم به خیر شود؛ چون بعد از المپیک دیگر می‌خواهم کشتی را کنار بگذارم. ان‌شاءالله بتوانم در المپیک کاری برای ایران بکنم.
چرا، چون سنتان بالا رفته؟
هم به این دلیل و هم اینکه باید بروم به زندگی‌ام برسم. ما کل سال را در اردو و مسابقه هستیم. به‌هرحال، خانواده‌هایمان هم خسته می‌شوند. باید بروم و به کارهای عقب‌مانده‌ام برسم.
و حرف آخرتان... .
از برادران اسفندیاری که سهم بزرگی در اعتلای کشتی فرنگی ایران دارند و همچنین مربیان شهرستانی‌ام که در تمام این سال‌ها حمایتم کردند، تشکر می‌کنم.
ارسال نظر