برنامه ماه‌عسل امیدم را به زندگی بازگرداند/ بازیکن و مربی مقصر نتایج پرسپولیس نیستند

به گزارش پارس به نقل از فارس این روزها حالش نسبت به گذشته که وضعیت روحی و روانی خوبی نداشت، بهتر شده است و خودش می‌گوید از زمانی که از اشعه گاما استفاده کرده ، جلوی رشد توموری که در سرش دارد، گرفته شده و می‌تواند با آرامش بیشتری زندگی روزمره‌اش را ادامه دهد. زمانی را در تیم ملی بازی کرده و از مسئولان فوتبال به دلیل اینکه حتی یک بار هم حال او را نپرسیده‌اند، گلایه دارد.

صحبت از ابراهیم تقی پور است؛ بازیکن سابق استقلال، پرسپولیس، استقلال اهواز، مس کرمان، ذوب‌آهن، پگاه و شموشک و... که این روزها به حمایت‌های معنوی اهالی فوتبال نیاز دارد، چون می‌گوید برای درمان بیماری‌اش خوشبختانه مشکل مالی ندارد.

بیهوش شدن در دیدار ایران و چین و انتقال او از پگاه گیلان به استقلال تهران که سر و صدای زیادی داشت شاید بیشتر در ذهن علاقمندان به فوتبال به جا مانده باشد تا سایر اتفاقات دیگر. او جزء معدود بازیکنانی است که سابقه حضور در دو تیم پر طرفدار پایتخت یعنی استقلال و پرسپولیس را داشته است.

فارس: در حال حاضر وضعیت‌تان چگونه است؟

خوشبختانه از لحاظ جسمی و روحی در حال حاضر مشکلی ندارم و به زندگی عادی‌ام ادامه می‌دهم. از اشعه گاما استفاده می‌کنم که جلوی رشد تومور را گرفته است، اما پزشکان می‌گویند این تومور همچنان به مغزت چسبیده است. همچنان با ترس و استرس زندگی می‌کنم.

فارس: شنیده‌ایم ورزش همچنان در دستور کارتان است؟

بله، خوشبختانه ورزش می‌کنم و چند روزی هم است که در کلاس‌های مربیگری A آسیا حاضر شده‌ام. این کارها باعث می‌شود که بیشتر مشغول باشم. هرچه قدر بیشتر مشغول باشم، کمتر به این موضوع فکر می‌کنم. هیچ گاه زمانی که متوجه شدم در سرم تومور است را فراموش نمی‌کنم؛ چند ماه من و خانواده‌ام شب و روز گریه می‌کردیم، اما به یک باره بادیدن یک برنامه تلویزیونی از این رو به آن رو شدم و امید به زندگی پیدا کردم.

فارس: چه اتفاقی افتاد؟

برنامه ماه عسل با توجه به مهمان‌هایی که می‌آمدند مرا تحت تاثیر قرار دادند. وقتی دیدم آنها در گذشته چه مشکلاتی داشتند و حالا به شرایط خوبی رسیده‌اند، امید به زندگی‌ما بازگشت. برای این کار باید از احسان علیخانی، مجری برنامه تشکر کنم.

فارس: در تیم های سرخابی و تیم ملی بازی کرده‌اید، آیا از بازیکنان و مسئولان فوتبالی کسی از شما سراغی می‌گیرد؟

از مسئولان فوتبالی تنها بهروان با من در ارتباط بود و حتی به منزل‌مان هم آمد، اما سایر مسئولان فدراسیون فوتبال حتی یک تماس هم نگرفتند. از مربیان نیز علی دایی و قلعه نویی جویای احوالم بودند. حبیب کاشانی مدیرعامل سابق پرسپولیس و سعید آذری مدیرعامل ذوب‌آهن هم لطف زیادی به من داشت.

البته من مشکل مالی برای درمانم ندارم و خوشبختانه در دورانی که فوتبال باز کردم، آنقدر پس انداز کردم که الان به مشکل نخورم. بیشترین انتظارم حمایت معنوی است و یک درخواست داشته‌ام که تاکنون جوابی به آن نداده‌اند و پیش یک نفر که می‌شناختم رفتم، اما در را هم باز نکردند.

فارس: چه درخواستی؟

دوست دارم پروفسور سمیعی را ببینم و او مرا معاینه کند و تاکنون به خیلی‌ها سفارش کرده‌ام که مرا به او وصل کنند، اما هنوز موفق نشده‌ام. تنها درخواستم در حال حاضر همین است.

فارس: فوتبال‌های داخلی را دنبال می‌کنید؟

بله کاملا در جریان مسابقات لیگ هستم. در فصل جدید برخی تیم‌ها خوب شروع نکردند، اما سپاهان، ذوب‌آهن و سایپا خوب کار کرده‌اند.

فارس: شرایط استقلال و پرسپولیس را چطور ارزیابی می‌کنید؟

من در هر دو تیم بازی کرده‌ام و این دو تیم نیاز به زمان دارند. نباید در مورد استقلال و پرسپولیس زود قضاوت کرد. هر دوی آنها پوست اندازی کرده‌ و بازیکنان جدید گرفته‌اند.

فارس: اما رده آخر جدول برای هواداران پرسپولیس چندان خوشایند نیست؟

درست است، اما هواداران صبور باشند و به تیم، بازیکنان و مربی زمان بدهند. من سال که با استقلال قهرمان شدم، این تیم در نیم فصل در رده شانزدهم قرار داشت، اما در پایان فصل شرایط کاملا فرق کرد.

فارس: مشکلات را در چه چیزی می‌بینید؟

مشکلات مربوط به بازیکنان و مربی نیست و باید در جای دیگری جستجو کنیم. من به عنوان کسی که سالها در فوتبال بوده این را می‌گویم.

فارس: دوست ندارید روزی بر روی نیمکت این دو تیم می‌نشستید؟

شاید دوست داشته باشم، اما در فکرم نیست. سال گذشته هدایت صنعت ساری را برعهده داشتم، اما پس از بیماری نتوانستم ادامه دهم. امسال هم پیشنهاد داشتم، اما ترجیح دادم کلاس‌های بیشتری را بگذرانم. دو، سه سال پیش هم دستیار لوکا بوناچیچ در ذوب‌آهن بودم.

فارس : و صحبت پایانی؟

باز هم می‌خواهم از احسان علیخانی تشکر کنم که اگر برنامه او را نمی‌دیدم، نمی‌دادم الان چه اتفاقی برایم می‌افتاد و از همه کسانی هم که پیگیر وضعیتم در داخل و خارج از کشور بودند، تشکر می‌کنم. روحیه‌ام را حفظ خواهم کرد و با امید به زندگی ادامه خواهم داد.