استقلال؛ اشتباه بزرگ منصوريان
استقلالي‌ها مي‌خواهند با آوردن او صداي اعتراض هوادارانشان را بابت دو فصل ناكامي حتي به صورت موقت هم كه شده ساكت كنند و نفتي‌ها هم كه طبيعي است نمي‌خواهند سرمربي موفق و تأثيرگذار خود را از دست بدهند.
پايگاه خبري تحليلي «پارس»- فریدون حسن- اتفاقات و تقابلي كه اين روزها بين دو باشگاه نفت تهران و استقلال بر سر حضور علي منصوريان روي نيمكت سرمربي يكي از آنها در فصل آتي ليگ برتر رخ مي‌دهد، اصلاً قابل قبول و خوب نيست.
بي‌ترديد آن‌كه در اين بين بيشترين و اصلي‌ترين ضرر و ضربه را مي‌بيند كسي نيست جز شخص علي منصوريان چراكه بالاخره دو باشگاه براي فصل آينده بدون سرمربي باقي نمي‌مانند ولي منصوريان درست در روزهايي كه بايد هوش و ذهن خود را درگير تيم خود نمايد تا در فصل آينده نيز بتواند مانند ليگ گذشته موفق ظاهر شود، درگير بازي دو باشگاه است؛ استقلالي‌ها مي‌خواهند با آوردن او صداي اعتراض هوادارانشان را بابت دو فصل ناكامي حتي به صورت موقت هم كه شده ساكت كنند و نفتي‌ها هم كه طبيعي است نمي‌خواهند سرمربي موفق و تأثيرگذار خود را از دست بدهند.
منصوريان در ابتداي راه است، اين واقعيتي است انكارناپذير. به گفته بسياري از آنها كه عملكرد اين مربي جوان را از نزديك ديده‌اند، رابطه صميمانه و دوستانه و نزديك او با بازيكناني كه زماني زير نظرش در تيم اميد بازي مي‌كردند يكي از اصلي‌ترين فاكتورهاي موفقيت منصوريان در نفت است، او همچنين از حضور در كنار كارلوس كرش در تيم‌ملي نيز نهايت بهره و استفاده را برد تا امروز به عنوان برترين و بهترين مربي ليگ برتر معرفي شود اما اين روزها اين مربي خوب و بااستعداد هوش و حواس خود را درگير مسائلي كرده كه مي‌تواند حتي آينده درخشان او را مورد تهديد قرار دهد. در اينكه منصوريان عاشق استقلال است هيچ شكي نيست. اين موضوع را خود او نيز بارها به زبان آورده است و حتي در ديدارهاي رودرروي تيمش با استقلال كاملاً منفعل عمل مي‌كند اما همه خوب مي‌دانند كه حضور منصوريان در شرايط كنوني در استقلال به هيچ عنوان به صلاح او نيست.
منصوريان در تيمي موفق بود كه حاشيه نداشت و سنگيني فشار هوادار را حس نمي‌كرد، اما شرايط استقلال كاملاً متفاوت است؛ اول اينكه او بدون ترديد در ايجاد رابطه صميمانه‌اي كه در نفت داشت در تيمي چون استقلال به مشكل برمي‌خورد. نكته دوم اينكه به صورت حتمي شكست‌هاي محتمل در استقلال با واكنش‌هاي شديدي روبه‌رو مي‌شود كه شايد اصلاً توقع آنها را نداشته باشد.
منصوريان در ابتداي راه مربيگري است؛ راهي كه خيلي خوب و با برنامه آن را شروع كرده اما ظاهراً خودش نيز بي‌ميل نيست اين شروع خوب را خراب كند. سكوت اين روزهاي او مؤيد اين نكته است، او مي‌تواند براي حضوري پرقدرت و درخشان در استقلال كمي صبر كند، او مي‌تواند اين فصل نيز با نفت باشد؛ تيمي كه حالا بايد در مرحله يك‌هشتم نهايي ليگ قهرمانان آسيا حاضر و براي ليگ پانزدهم قدرتمند بسته و هدايت شود. همه مي‌دانند كه ادامه حضور منصوريان در نفت به سود او و فوتبال ماست كه يك مربي جوان و موفق را به خود ببيند اما گويا منصوريان موفق نمي‌تواند احساسات خود را كنترل و خنثي كند و اين تنها به سود كساني است كه در استقلال مي‌خواهند با استفاده از نام او روي ناكامي‌هايشان سرپوش بگذارند و اين از بد فوتبال مثلاً حرفه‌اي ماست كه به جاي آرامش دادن به يك مربي جوان مي‌خواهيم براي مطامع خود خيي زود او را اسير حاشيه و از ميدان خارج كنيم. منصوريان بي‌شك با انتخاب استقلال براي فصل بعد به چنين سرنوشتي دچار مي‌شود.
ارسال نظر