گفت‌وگو با بهناز شفیعی، دختر موتورسوار ایرانی+ تصاوير

پايگاه خبري تحليلي «پارس»- موتورسواری بانوان در ایران به‌عنوان یک پدیده نوظهور درحال پیشرفت است. اگرچه هنوز مجوزی برای برگزاری مسابقات این رشته صادر نشده است اما تعدادی از بانوان در ایران حضور دارند که با وجود محدودیت‌ها به دلیل علاقه شدید خود سعی می‌کنند تمرینات خود را ادامه داده و به امید روزی باشند که مجوز حضور در پیست‌های ملی و بین‌المللی را بگیرند. بهناز شفیعی دختر ٢٦ساله ایرانی یکی از این نفرات است که اخیرا به دلیل مهارتش در موتورسواری مورد توجه خبرگزاری‌ها و تلویزیون‌های معتبر جهان قرار گرفته و با عزم جدی به دنبال اخذ مجوز است. شفیعی که ادعا دارد بدون موتور نمی‌تواند زندگی کند، حرف‌هایی را بر زبان می‌آورد که خواندن آن خالی از لطف نیست:

 چه شد که به سمت موتورسواری رفتید؟

من از کودکی عاشق موتور بودم. یادم هست یکی از نزدیکان ما موتور‌سوار بود و تا او را می‌دیدم، از او درخواست می‌کردم که مرا سوار کند اما هیچ‌وقت به ذهنم خطور نمی‌کرد خودم بتوانم موتور را برانم. گذشت تا این‌که در ‌سال ٨٣ خانم همسایه ما که  از اهالی  روستاهای اطراف زنجان بود، سیزده‌بدر ما را دعوت کرد و من دیدم که او با موتورش در آن روستا کار می‌کند! از همان جا در ذهنم جرقه خورد که من هم می‌توانم موتورسوار شوم. آرام، ‌آرام موتورسواری را یاد گرفتم، موتور خریدم و بعد از آن هم حرفه‌ای شدم.

+

  خانواده‌تان با موتورسواری شما راحت کنار آمدند؟

در کل مشکلی نداشتند اما وقتی موتورسواری حرفه‌ای را شروع کردم، یک روز مادرم را به پیست بردم. برخی از موتورسواران آن‌جا به مادرم گفته بودند پایمان یا دستمان شکسته و مادرم نگران شد. مدام به من می‌گفت موتور سوار نشو و به همین خاطر مجبور شدم مدتی مخفیانه سوار موتور شوم. بعدها برای مادرم جا انداختم که با رعایت ایمنی و دعای تو مشکلی پیش نمی‌آید.

  شما جزو معدود بانوانی هستید که در ایران به رشته موتورسواری می‌پردازید. مجوزی برای فعالیت شما صادر شده است؟

من در رشته موتورکراس جزو اولین خانم‌هایی هستم که کارت فعالیت را از فدراسیون دریافت کردم. البته این موضوع حالت نمایشی دارد چون حتی اجازه نمی‌دهند در پیست‌‌های اصلی کشور مثل آزادی تمرین کنیم و مجبوریم در پیست‌های اطراف تهران تمرینات خود را انجام دهیم.

  با این شرایط امیدی به دریافت مجوز از سوی نهادهای داخلی دارید؟

می‌توان گفت که در آستانه گرفتن مجوز هستیم. شاید این اتفاق به‌زودی رخ دهد. به‌هرحال خیلی قوانین و محدودیت‌ها در هر کشور وجود دارد که ما در تلاش هستیم تا از طریق فدراسیون یا هر کسی که ایرادی دراین‌باره می‌گیرد، با مذاکره آن ‌را حل کنیم. درصدد هستیم تا طبق قوانین اسلامی این حساسیت‌ها را کمتر کنیم و موتورسواری برای خانم‌ها آزاد شود.

  این روزها رسانه‌های خارجی نیز مطالب و گزارش‌های مختلفی درباره شما منتشر و پخش می‌کنند. دراین‌باره صحبت کنید.

اولین رسانه خارجی که به سراغ من آمد، یک روزنامه انگلیس بود. این روزنامه با من مصاحبه کرد و به این موضوع پرداخت که با توجه به شرایط خاص ایران اولین دختری هستم که موتورسواری را در این کشور دنبال می‌کنم. بعد از آن رسانه‌های دیگر با من ارتباط گرفتند، خبرگزاری آسوشیتدپرس و BBC از من نوشتند و این موضوع ادامه داشت. در این میان نظرات مردم برایم بسیار جالب و حتی عجیب بود. کامنت‌هایی زیر مصاحبه‌های من می‌آمد که واقعا لطف مردم را به خودم نشان می‌داد.

  پیش آمده در حین تمرین با موتور زمین بخورید و یا مصدوم شوید؟

زمین که خورده‌ام ولی خداراشکر آسیب ندیدم. آسیب‌های من درحد درد، زخم و کبودی بوده است.

  تابه‌حال موتورسواری خودتان را با آقایان مقایسه کرده‌اید؟

هیچ‌وقت خودم را با کسی و ازجمله آقایان مقایسه نمی‌کنم. البته موتورسواران خوبی در بخش خانم‌ها هستند و استعدادهای زیادی داریم.

  با این وضع به نظر می‌رسد کل وقتتان را صرف ورزش می‌کنید. درست است؟

من عاشق ورزش هستم. بدون موتورم و بدون ورزش یک لحظه هم نمی‌توانم زندگی کنم.

  از کشورهای خارجی هم پیشنهادی داشته‌اید؟ اگر داشتید آیا وسوسه شدید که به خارج از کشور بروید؟

همیشه گفته‌ام که دوست دارم در ایران فعالیت کنم تا در کشور خودم تیم بانوان تشکیل شود و برای ایران مسابقه بدهم. رسانه‌های ایرانی که به من اهمیت نمی‌دهد اما در مصاحبه‌هایم با شبکه‌های خارجی این را گفته‌ام و شاید به همین خاطر‌ جرات پیدا نکردند به من چنین پیشنهادی بدهند.

  خودتان چقدر امیدوارید به‌زودی به صورت رسمی فعالیت کنید؟

به نظرم باید این نگاه در جامعه تغییر کند که خانم‌ها نمی‌توانند موتورسواری کنند. بعد از توجه رسانه‌های خارجی به من خیلی‌ها گفتند دستگیر می‌شوم اما واقعیت این است که نگاه مسئولان این‌گونه نیست و می‌دانم که مخالفتی با موتورسواری بانوان وجود ندارد.