نقطه قوت استقلال نقطه ضعف این تیم است؟

امید ابراهیمی بی شک یکی از بهترین های فصل استقلال بوده.بازیکنی که خوب جنگیده و بهتر از آن به چشم آمده است. با بازیهای خوبش ، باگل های راه دور یا همین چیپ آخرش برابر ذوب آهن توانسته به محبوبیت زیادی برسد اما همیشه منتقدان فنی قلعه نویی از این بایکن موثر به عنوان پاشنه آشیل آبی ها اسم برده اند. امید این بازیکن توانمند استقلالی ها بازیکن شماره 6 است. بازیکن پست کلیدی هافبک دفاعی. بازیکنی که باید کمتر از همه بازیکنان زین به چشم بیاید. کسی که باید تخریب چی باشد اما زیاد دیده می شود. در همان نیم فصل اول و بعد از باخت استقلال برابر نفت ، قلعه نویی در پاسخ به این سئوال خبرآنلاین که یکی از علل گل های خورده استقلال روی ضد حمله ها ، میل بیش از حد ابراهیمی به حمله نیست ، گفت:«این طور نیست. او خیلی خوب بازی می کند و حقش بازی ثابت در تیم ملی فوتبال است.»

امید ابراهیمی در فصلی که دیگر بازیکنان تیمش کمتر موفق بودند برای کشیدن جور هم تیمی هایش زیاد میل به حمله نشان داد و حسابی در این فاز از بازی موفق بود اما بارها آنالیزهای فنی برنامه 90 در تحلیل بازی های ابراهیمی نن داد فضای پشت سر او به آبی ها ضربات بزرگی وارد کرده است و بعد از بد شانسی مطلق او در صحنه گلی که از ذوب آهن خوردند ، همه انگشت اتهام را به سوی امید گرفتند. درحالی که او بر اساس شرح وظایفش بازی می کند.

این شرح وظایف تعریف شه برای هافبک دفاعی و اصرار بیش از ح به او برای سوپر استار بودن ، او را از مسئولیت اتی فوتبالش دور می کند و می تواند باعث ایجاد خلل در مسیر موفقیتش شود. جایی که شاید کادرفنی تیم ملی را هم به فکر یافتن گزینه های دیگر برای جانشینی جواد نکونام بیاندازد.