پس از آنکه امیر قلعه‌نویی در پایان بازی با سپاهان صحبت‌هایی را درباره سرمربی تیم ملی مطرح کرد، کارلوس کروش نیز به این صحبت‌ها واکنش نشان داد. او ابتدا درباره قدردانی امیر قلعه‌نویی از تیم ملی به خاطر بازگشت بازیکنان استقلال در آمادگی کامل گفت: در درجه اول می‌خواهم تشکر و قدردانی خود را از صحبت‌های آقای قلعه‌نویی ابراز کنم. بسیار خرسندم که ایشان گفته بازیکنان ملی‌پوش استقلال با آمادگی به این تیم بازگشته‌اند تا بتوانند به این تیم برای کسب موفقیت کمک کنند اما متاسفانه من شخصا نمی‌توانم چنین صحبتی را انجام دهم چرا که وقتی بازیکنان استقلال به تیم ملی می‌آیند در شرایط آرمانی نیستند.

وی با اشاره به دفاع امیر قلعه‌نویی از حمید درخشان گفت: بسیار خوب است که آقای قلعه‌نویی از آقای درخشان دفاع می‌کند اما من ندیدم که ایشان بعد از باخت ما برابر عراق، چنین حمایتی را از من انجام دهد و این به هیچ وجه خوب نیست. درخشان بعد از باخت برابر عراق گفته بود که کروش باید از تیم ملی برود و به اعتقاد من کسی که چنین نگرشی دارد، اصلا مربی نیست و نباید روی نیمکت بنشیند. من این حرف را آن روز زدم و الان دوباره تکرار می‌کنم. فکر کنید که بعد از 5 باخت پرسپولیس یک مربی دیگر مدام بگوید، آقای درخشان باید اخراج شود. این اصلا اخلاقی نیست.
کروش افزود: همه مربیان حق انتقاد دارند و می‌توانند نقطه نظرات خود را مطرح کنند. این جزئی از بازی است. اما وقتی ادامه پیدا می‌کند و یک مربی می‌گوید مربی تیم باید اخراج شود، این مسئله کاملا غیر اخلاقی و غیر حرفه‌ای است و این کاری است که درخشان بعد از بازی با عراق انجام داد. وقتی قلعه‌نویی از درخشان حمایت کرد من شگفت‌زده شدم. البته من به طور کل موافق این نوع حمایت‌ها توسط مربیان هستم ولی وقتی تفاوت نگرش حرفه‌ای افراد را می‌بینم شگفت‌زده می‌شوم. این نگاه به نظر من "نگاهی قیف‌گونه" است. وقتی مسئله‌ای به نفع‌شان است، از در دروازه وارد می‌شوند و بالعکس.
سرمربی تیم ملی درباره این اظهار نظر قلعه‌نویی که گفته جای بازیکنانی مانند هادی عقیلی و محمدرضا خلعتبری در تیم ملی خالی بود گفت: من به نظر قلعه‌نویی درباره حضور این بازیکنان احترام می‌گذارم اما نمی‌دانم که چرا ایشان نامی از مهدی رحمتی به میان نمی‌آورند. شاید ایشان فراموش کرده یا شاید به خاطر مسائل شخصی حرفی از این بازیکن نمی‌زند. البته من نظر خودم را دارم و فکر می‌کنم جواد نکونام، آندرانیک تیموریان، ساموئل و مهدی رحمتی هم باید در استقلال می‌ماندند و بازی می‌کردند. اگر قلعه‌نویی به عنوان سرمربی استقلال این آزادی عمل را دارد که از کاپیتان تیم ملی، تیموریان، ساموئل و رحمتی استفاده نکند چرا بنده به عنوان سرمربی تیم ملی حق انتخاب بازیکنان را نداشته باشم. این تفکر مربی‌گری است و من هم دخالتی نمی‌کنم. نمی‌آیم بگویم چرا دروازه‌بانش را کنار گذاشت.
کروش افزود: من هیچ مسئله‌ شخصی با مربیان ایرانی ندارم. فقط سعی کردم درسی را به این افراد بدهم که وقتی صحبت می‌کنند، باید این توقع را داشته باشند که بقیه هم بتوانند حرف بزنند. اگر مربیانی مانند بنده صحبتی نمی‌کنیم، به دلیل این نیست که ترسی داشته باشیم یا اینکه حرفی برای گفتن نداریم. تنها به این خاطر است که به این اصل معتقدیم که مربیان نباید در رسانه‌ها با هم مجادله کنند. وقتی مربیان در رسانه و به صورت عمومی با هم جدال می‌کنند، این خانواده مربیان است که تضعیف می‌شود و کسی برنده نیست. فراموش نکنیم که همه ما بازنده خواهیم بود اما اگر پافشاری داشته باشیم که این دیالوگ عمومی ادامه داشته باشد، بعد از 4 سال صبر و سکوت این بار خوشحال خواهم بود که رسانه‌ها را تغذیه کنم تا جایی که آن‌ها متوجه شوند که نباید در رسانه مربیان با هم مجادله کنند. به ویژه اینکه در رسانه‌ها به صورت رسمی بگویند یک مربی باید اخراج شود؛ رفتاری که کاملا غیر حرفه‌ای و غیر قابل قبول است. اگر جایگاه سرمربی‌گری تیم ملی را می‌خواهید باید سخت کار کنید، سعی کنید به پیروزی برسید‌، موفق باشید و سرانجام استحقاق حضور در جایگاه تیم ملی را پیدا کنید. ضمن اینکه اگر قلعه‌نویی بتواند به من در صحبت‌هایی که با کفاشیان داشتم و تصمیمی که می‌خواهم بگیرم کمک کند، بسیار قدردان او خواهم بود.

کروش افزود: وقتی شما در رسانه‌ها از بعد آماری صحبت می‌کنید، یعنی اینکه درک مناسبی از مفهوم آمار ندارید. فوتبال راجع به آمار نیست بلکه راجع به احساساست مردم است و قلعه‌نویی از این مسئله چشم پوشیده است.
سرمربی تیم ملی درباره این اظهار نظر قلعه‌نویی که گفته "تیم پشتیبان کروش افکار ناپاکی دارند"، گفت: اگر قلعه‌نویی این صحبت را مطرح کرده چرا دقیقا نمی‌آید بگوید منظورش از این افراد چه کسانی است. اگر ایشان فکر می‌کند تفکرات اطرافیان من ناپاک است، باید به او بگویم که من هم سن بالایی دارم و هم تجربه فراوانی و اگر بخواهم به مطلبی واکنش نشان بدهم، بارها و بارها آن را مورد بررسی قرار می‌دهم. صحبت اصلی راجع به اطرافیان من نیست بلکه راجع به خود ایشان و من است و پای کس دیگری را نباید وسط کشید. من وقتی صحبتی را مطرح کنم، مسئولیت آن را می‌پذیرم و شما هم اگر صحبتی را مطرح می‌کنید، باید مسئولیت آن را بپذیرید.