تفاوت یکی مثل کی روش با برخی مربیان داخلی در برخی ریزه کاری‌هاست که او انجام می دهد اما مربیان ایرانی از کنار آن مسائل می گذرند و به خیال نتیجه گیری کاری می کنند که با اصول منافات دارد. به عنوان مثال برخی مربیان داخلی بازیکنی را که از نظر فنی خوب است را به تصور نتیجه‌گیری علی رغم حاشیه‌هایش نگاه می دارند اما کی روش می داند که برای موفقیت باید نظم داشت نه بازیکن تکنیکی!

کی روش رحمتی و جباری و عقیلی را از تیم ملی کنار گذاشت و پادرمیانی یک کشور را هم نپذیرفت اما در لیگ، کرار در آستانه مهمترین دیدارهای فصل مرخصی می‌خواهد و آن را با اوقات تلخی می‌گیرد و از او بدتر پیام صادقیان است که بی حرمتی می کند و کسی هم با او کاری ندارد!

نکته مهم اما اینجاست که کی‌روش یکی مثل صادقیان را حتی به تیم ملی دعوت هم نمی کند در حالی که همه می دانند که او بازیکن بسیار خوبی است اما از نظر اخلاقی چندان رفتار درستی ندارد و کی روش انگار حتی زودتر از همه این مهم را دید و خودش را درگیر حاشیه های صادقیان نکرد.

کی روش بیش و پیش از دیگران صادقیان را شناخت و حتی مفت و مجانی هم او را نخواست اما باشگاه پرسپولیس هم پول می دهد و هم ناز می کشد و هم آنقدر بازی اش می دهد تا آقا آماده شود!

تفاوت کی روش با مربیان داخلی همین است که تیموریان دقیقه 14 از روی نیمکت بلند می شود و پشتش را به نیمکت می کند و شروع می کند به ورزش کردن، اما برخوردی نمی بیند و صادقیان هم همینطور و البته همه دیگران.