رئال – اتلتیکو؛ روی خط قهرمانی

به گزارش پارس، فینال لیگ قهرمانان اروپا در شرایطی شنبه شب در ورزشگاه «لوژ» لیسبون برگزار می شود که برای اولین بار در تاریخ است که دو تیم از یک شهر قرار است برگزار کننده بازی نهایی باشند؛ رئال مادرید برای رسیدن به دهمین عنوان قهرمانی اش در اروپا می جنگد و همشهری اش برای بردن اولین جام قهرمانی اش در اروپا برابر آنها صف آرایی می کند.
با شروع رقابت های این فصل در فوتبال اروپا کمتر کسی فکرش را می کرد که چنین فرجامی در انتظار بازی نهایی باشد. حداقل درباره اتلتیکو مادرید، باشگاه کم بضاعت مادرید، این مورد بیشتر صدق می کند. اتلتیکو آخرین قهرمانی اش در لالیگا را ۱۸ سال پیش جشن گرفته بود و امسال با توجه به پوست اندازی تازه اش کمتر جایی در بین مدعیان داشت.

اما رئال مادرید با تغییر کادر مربیگری اش از همان ابتدا خیزش برای رسیدن به فینال لیگ قهرمانان اروپا و البته رسیدن به «دسیما» برداشته بود. رئال اگرچه فصل را خوب شروع نکرد ولی رفته رفته قدرتش را به تیم های حاضر در لیگ قهرمانان اروپا تحمیل کرد و سرانجام با شکست دادن بایرن مونیخ، مدافع عنوان قهرمانی، به بازی نهایی رسید تا بعد از ۱۲ سال، یکبار دیگر تجربه حضور در بازی نهایی این تورنمنت ارزشمند را به دست بیارود.

رئال – اتلتیکو؛ دو دنیای متفاوت
دو تیم در شرایطی رو در روی هم قرار می گیرند که دو دنیای متفاوت دارند؛ رئالی ها با سانتیاگو برنابئو حسابی جولان می دهند. این ورزشگاه بسیار مجهز و مدرن است که به خاطر هتل و بوتیک های فوق العاده لوکسش شهرتی فوق العاده دارد. اما در سوی مقابل ورزشگاه ویسنته کالدرونی وجود دارد که تمام و کمال به خاطر «کافه تریا» های مردمی اش زبانزد است. این دو باشگاه که البته در فاصله ده کیلومتری از هم قرار دارند با دو قشر متفاوت هم سر و کار دارند؛ سرخ پوست های جنوب نزدیک به دریاچه با وایکینگ های شمال در محله تاجر نشین.

اتلتیکو باشگاهی کارگری است که بر گرفته از دل مردم است. این موضوعی است که سیمئونه مربی این تیم در گزارشی که خبرگزاری فرانسه به آن اشاره کرده بیان کرده است: «فشار روی مردم اینجا زیاد است. آنها باید سخت کار کنند تا پایان ماه چیزی برای خوراندن به بچه هایشان داشته باشند».

اما در سوی دیگر رئال باشگاه افراد مرفه ای است که دغدغه ای این چنینی ندارند. البته هر دو باشگاه هم از خانواده سلطنتی اسپانیا طرفداران خاصی داشته اند و دارند. پادشاه خوان کارلوس طرفدرا رئال مادرید است در شرایطی که جانشین او پرنس فیلیپه بیشتر بازی های اتلتیکو مادرید را از نزدیک دنبال می کند.

اما تفاوت دیگر اینکه «ال مادرید» بیش از ۵۰۰ میلیون یورو ارزش گذاری شده در شرایطی که «ال اتلتی» تقریبا یک چهارم رقیبش ارزش گذاری شده است. با این حال این مورد باعثنمی شود اتلتیکویی ها انگیزه لازم برای خواباندن مچ همشهری ها در دیدار شب نداشته باشند.

دو فلسفه مجزا
بین رئال و اتلتیکو البته دو فلسفه مجزای بازی هم وجود دارد؛ اتلتیکو پایه بازی اش بر جنگندگی و سختکوشی بنا نهاده شده است. همان موردی که در شعار هواداران باشگاه به خوبی دیده شده است: «بازی کن، ببر و مثل یک مبارز بجنگ و بهترین باش». کوکه هافبک این تیم در این مورد نظر کامل تری دارد: «اتلتیکویی بودن به این معنی است که به بازیکنانت افتخار کنی چون هر موقع بازیکنان در زمین هستند تمام توانشان را به کار می برند و نیازی نیست چیزی بیشتر از آن، از بازیکنان خواسته شود».

در عوض در برنابئو تماشاگران مادریدی کمتر تیم را پرشور تشویق می کنند و اصولا شعرهای کمتری برای بازیکنانشان می خوانند. ترجیح بر این است که هر وقت حرکت زیبایی در زمین شکل گرفت تیم را تشویق کنند که البته بعضا این مورد می تواند درباره تیم حریف هم باشد و مادریدی ها تیم رقیب را تشویق کنند.

کارلو آنچلوتی البته برای این دیدار می خواهد از همان فسلفه همیشگی مادریدی ها استفاده کند: «تاریخ و سنت این باشگاه بر پایه بازی هجومی بنا نهاده شده است؛ یک بازی تماشاگر پسند. ما می خواهیم فوتبالی به نمایش بگذاریم که هوادارانمان را خوشحال کند»

دو سرنوشت متفاوت
این دو باشگاه به فاصله یک سال از هم تاسیس شده اند. رئال مادرید سال ۱۹۰۲ و اتلتیکو هم سال ۱۹۰۳. با این حال افتخاراتی که این دو به دست آورده اند قابل مقایسه نیست. رئال مادرید ۹ عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، دو قهرمانی در بازی های اروپا و ۳۲ عنوان قهرمانی در لالیگا دارد. این در شرایطی است که اتلتیکو تا به حال فقط یکبار به فینال لیگ قهرمانان رسیده که در سال ۷۴ برابر بایرن مونیخ تن به شکست داده است.
در لالیگا هم این تیم بعد از ۱۸ سال امسال توانست با مغلوب کردن رئال و بارسا در امتیاز گیری دهمین عنوان قهرمانی اش را به دست بیاورد و به انتظار طولانی مدت هوادارانش برای رسیدن به افتخار پایان دهد.