۱۰ بازیکن پرآوازه حریف فوتبالی ایران

از آن پس بوسنی در مسابقه های مقدماتی زیادی برای راهیابی به تورنمنت های معتبر شرکت کرد که در هر کدام از آنها با اختلاف بسیار کمی موفق به حضور در آن رقابت ها نشد اما اکنون آنها توانسته اند به جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل راه پیدا کنند و در گروه F این مسابقه ها به همراه ایران، آرژانتین و نیجریه قرار گرفته اند.

سایت اسپورت مول به بررسی بازیکنان بزرگ این تیم پرداخته و ۱۰ تن از بهترین های آنها را معرفی کرده است.

۱۰. الویر رحیمیچ (۲۰۰۷ تاکنون) - ۴۰ بازی ملی، بدون گل زده

حتی در سن ۳۸ سالگی، او باز هم یکی از بهترین های زسکا مسکو روسیه است. او سال ۲۰۰۱ از آنژی ماخاچکالا راهی زسکا شده و در این تیم به یکی از بهترین های تاریخ بوسنی و هرزگوین بدل شد. او که لقب « مرد آهنی» را با خود یدک می کشد، چهار قهرمانی در لیگ برتر روسیه، هفت قهرمانی در جام حذفی این کشور و یک قهرمانی در جام یوفا در سال ۲۰۰۵ را در کارنامه دارد. او تا پیروزی بوسنی مقابل ترکیه در سال ۲۰۰۷ هیچگاه در ترکیب ثابت تیم ملی کشورش حضور نیافته بود اما پس از آن به بازیکنی کلیدی در این تیم بدل شد.

۹. مهو کودرو (۱۹۹۶ تا ۲۰۰۰) - ۱۳ بازی ملی، ۳ گل

باید بازیکن خاصی باشید تا مورد تمجید یوهان کرویف قرار بگیرید اما این بازیکن در سال ۱۹۹۵ مورد توجه سرمربی وقت کاتالان ها قرار گرفت و راهی این تیم شد. او در فصل نخست حضور در ترکیب بارسلونا موفق شد ۹ بار دروازه حریفان را باز کند. یکی از گل های او به رئال مادرید بود. کرویف ۱۲ ماه بعد از بارسا جدا شد و کودرو هم به دنبال وی همین کار را انجام داد. او در تیم های رئال سوسیداد، تنریف و آلاوز هم بازی کرد و به شهرتی برای خود در لیگ اسپانیا دست یافت.

بدشانسی کودرو این بود که بوسنی تا سال های پایانی دوران فوتبال وی از یوگسلاوی جدا نشده بود و او نتوانست بازی های ملی زیادی در کارنامه اش داشته باشد. این بدان معنا است که کودرو تنها ۱۳ بار برای بوسنی به میدان رفت. او در سال ۲۰۰۸ با پیشنهاد مربیگری در تیم ملی بوسنی روبه رو شد اما به دلیل اختلاف با فدراسیون فوتبال این کشور پس از پنج ماه اخراج شد.

۸. آسمیر بگوویچ (۲۰۰۹ تاکنون) - ۲۸ بازی ملی، بدون گل

او در آلمان و کانادا بزرگ شد و به راحتی می توانست در برای تیم ملی این کشورها نیز به میدان برود. او حتی در تیم جوانان کانادا هم به میدان رفت اما در نهایت بوسنی را ترجیح داد. حضور او در باشگاه پورتسموث انگلیس در سال ۲۰۰۵ که با حضور قرضی در تیم استوک سیتی (باشگاه کنونی وی) همراه بود موجب شد تا کادر فنی بوسنی نظرشان به وی جلب شود. نمایش او در ترکیب استوک موجب شده تا تیم هایی چون بارسلونا، منچستریونایتد و لیورپول به دنبال خرید وی باشند.

بگوویچ از سال ۲۰۱۲ به دروازه بان شماره یک بوسنی بدل شده و در سال ۲۰۱۳ هم موفق شد عنوان بهترین بازیکن سال کشورش را کسب کند.

۷. الویر بولیچ (۱۹۹۶ تا ۲۰۰۶) - ۵۱ بازی ملی، ۲۲ گل

بدون شک هواداران منچستریونایتد بولیچ را با آن ادا و اطوارهایش خیلی خوب به خاطر می آورند. وقتی این بازیکن به همراه فنرباغچه به اولدترافورد آمد، یونایتدها ۴۰ سال بود که در دیدارهای اروپایی در زمین شان شکست نخورده بودند. بولیچ توپ برگشتی از دفع پیتر اشمایکل را بدل به تنها گل مسابقه کرد تا به رکورد شکست ناپذیری یونایتدها پایان دهد.

دوران فوتبال بولیچ کمی پر تلاطم بود. او برای ۱۱ باشگاه مختلف بازی کرد که بهترین دوران آن حضور پنج ساله در فنرباغچه ترکیه بود. بولیچ به این تیم کمک کرد تا بار دیگر عنوان قهرمانی ترکیه را به دست آورد. از نظر حضور در تیم ملی بوسنی نیز تنها دو بازیکن هستند که گل های بیشتری نسبت به او برای تیم ملی این کشور به ثمر رسانده اند.

۶. وداد ایبیشویچ (۲۰۰۷ تاکنون) - ۵۱ بازی ملی، ۲۰ گل

درست همانند بگوویچ، ایبیشویچ هم دوران کودکی اش را در کشورهای دیگر سپری کرد. سوییس و آمریکا کشورهایی بودند که ایبیشویچ می توانست برای آنها به میدان برود. از زمان حضور در ترکیب تیم ملی فوتبال بوسنی، این بازیکن به شکل متناوب در این تیم به میدان رفته است. ۲۰ گلی که او برای تیم ملی بوسنی به ثمر رسانده شامل هت تریک مقابل لیختن اشتاین در مقدماتی راهیابی به جام جهانی و دو گل مقابل اسلوونی بوده است.

ایبیشویچ بار دیگر به پاری سن ژرمن فرانسه بازگشت اما در این تیم نتوانست مربی خود را تحت تاثیر قرار دهد اما در لیگ آلمان و در تیم های آلمانیا آخن، هوفنهایم و اشتوتگارت بازی های خوبی از خود به نمایش گذاشت.

۵. ژردان میسیموویچ (۲۰۰۴ تاکنون) - ۸۰ بازی ملی، ۲۵ گل

کل دوران فوتبال وی مملو از درگیری با هم تیمی ها و مربیان بوده است. او در جریان بازی هم نمی تواند رفتارش را کنترل کند اما زمانی که توپ زیر پاهای وی قرار دارد کمتر کسی می تواند کیفیت او به عنوان یک هافبک تهاجمی را مورد انتقاد قرار دهد.

او سه بازی برای بایرن مونیخ انجام داد و سپس راهی تیم هایی چون گالاتاسرای و دینامو مسکو شد. او در سال ۲۰۱۱ به خاطر آنکه گئورگی حاجی، اسطوره فوتبال رومانی را یک دروغگو خوانده بود از گالاتاسرای اخراج شد.

میسیموویچ اکنون در گوانگژو رنهه چین حضور دارد و در ۳۱ سالگی یکی از مهره های کلیدی بوسنی به شمار می آید. هیچ بازیکنی بیشتر از میسیموویچ برای بوسنی به میدان نرفته است. زدن ۲۵ گل با آنکه در خط هافبک حضور دارد نیز او را به بازیکن مورد علاقه هواداران این تیم بدل کرده است.

۴. امیر اسپاهیچ (۲۰۰۳ تاکنون) - ۷۲ بازی ملی، ۳ گل

از سال ۲۰۰۳ که نخستین بازی خود برای بوسنی را مقابل رومانی انجام داد همواره یکی از بازیکنان ثابت این تیم بوده است. او اکنون بازوبند کاپیتانی را نیز به بازو می بندد. او یک مدافع میانی با تجربه فراوانی است و در ترکیب تیم های لوکوموتیو مسکو، NK زاگرب، مون پلیه، سویا و بایر لورکوزن در لیگ قهرمانان اروپا و لیگ اروپا به میدان رفته است.

با توجه به اینکه اسپاهیچ گلزن قهاری نیست اما سه بار برای تیم ملی کشورش گلزنی کرده که یکی از آنها در دیدار مقدماتی راهیابی به جام جهانی مقابل ارمنستان بوده است.

۳. میرالم پیانیچ (۲۰۰۸ تاکنون) - ۴۶ بازی ملی، ۸ گل

به نظر می رسد اگر پیانیچ در پایان فصل جاری باشگاه رم را ترک کند می تواند به گرانقیمت ترین بازیکن تاریخ بوسنی بدل شود. نام  این هافبک تهاجمی که در ژانویه به شدت در ارتباط با منچستریونایتد شنیده می شد مورد توجه بارسلونا هم قرار دارد.

او سال ۲۰۰۸ از متز راهی لیون شد تا جانشین جونینیو پرنامبوکانو شود. فصل نخست حضور وی در لیون همراه با شکستگی پایش بود اما او بازگشت و با گلی که به ثمر رساند موجب شد تا تیمش راهی یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا شود.

اکنون و در ۲۴ سالگی او در باشگاهی چون رم به میدان می رود و یکی از ارکان اصلی بوسنی و هرزگوین به شمار می رود. او در سنین نوجوانی برای تیم ملی فوتبال لوگزامبورگ نیز به میدان رفته است. پیانیچ در دو سال اخیر در ترکیب تیم ملی کشورش چهار گل زده و هشت پاس گل هم داده است.

۲. حسن صالیحمیدزیچ (۱۹۹۶ تا ۲۰۰۶) - ۴۳ بازی ملی، ۶ گل

۶ قهرمانی در بوندسلیگا و  چهار قهرمانی در جام حذفی آلمان چیزی است که حمیدزیچ می تواند به آن ببالد. او عضو تیم بایرن مونیخ در سال ۱۹۹۹ بود که در فینال لیگ قهرمانان اروپا به شکلی دراماتیک از منچستریونایتد شکست خورد اما دو سال بعد و با ضربه پنالتی که تبدیل به گل کرد موفق شد مقابل والنسیا به برتری رسیده و جام قهرمانی در اروپا را بالای سر ببرد.

او دو بار به عنوان  بهترین بازیکن سال بوسنی انتخاب شده و عضو باشگاه یوونتوس در سال ۲۰۰۷ بود که با رسیدن به عنوان قهرمانی در سری B به سطح نخست فوتبال ایتالیا بازگشت. در دوران حضور در یوونتوس او با دو بار گلزنی در پیروزی ۳ بر ۲ مقابل میلان تبدیل به بازیکن محبوب هواداران شد.

او نیز به خاطر مستقل نشدن بوسنی نتوانست دوران اوج فوتبال خود را در تیم ملی بگذراند. به همین خاطر در هیچ تورنمنت معتبری برای تیم ملی کشورش به میدان نرفته است.

۱. ادین ژکو (۲۰۰۷ تاکنون) - ۶۰ بازی ملی، ۳۳ گل

میانگین گلزنی بیش از یک گل در هر مسابقه تعجب همه را برمی انگیزد. نه تنها او گل های زیادی در دیدارهای دوستانه تیمش به ثمر رسانده بلکه او ۱۹ گل هم در مقدماتی جام های جهانی زده است. ژکو برای رساندن تیم ملی بوسنی به جام جهانی برزیل نیز ۱۰ بار دروازه حریفان را باز کرد.

او اکنون بهترین گلزن تیم ملی بوسنی با اختلافی هشت گله است. این بدان معناست که ژکو ۲۸ ساله پیش از پایان دوران فوتبالش می تواند اختلاف با نفر دوم را بیشتر هم بکند.

مهاجم کنونی منچسترسیتی در ۱۴۲ بازی برای ولفسبورگ  موفق شد ۸۵ بار گلزنی کند. او در سال ۲۰۱۱ به سیتی پیوست و تاکنون ۶۱ بار گلزنی کرده است. او قهرمانی در لیگ برتر انگلیس و جام حذفی این کشور را نیز در کارنامه دارد و سه بار نیز عنوان بهترین بازیکن سال بوسنی را از آن خود کرده است.